Month: December 2007

หนังในโรงที่ได้ไปดูมาก่อนจะไปเที่ยว The Golden Compass หรือ อภินิหารเข็มทิศทองคำ จากนิยายแฟนตาซีของ Philip Pullman ชื่อ His Dark Materials

เพียงไม่นาน ผมก็ผ่านมาถึงตอนที่ 5 แล้วรึนี่ บางคนคงนึกสงสัย แค่ภูเดียวจะเขียนอะไรกันได้เป็นคุ้งเป็นแควกันได้ขนาดนี้ ผมเป็นพวกมีนิสัยช่างเขียนครับ เรื่องเล็กเรื่องน้อย เขียนไปเรื่อยเปื่อย ชาวบ้าน เขาเล่ากันตอนเดียวจบ ผมเล่นเล่าไปเก้าตอนสิบตอน อ่านกันเพลินเลยเชียวละ (สำหรับผู้มีนิสัยรักการอ่านคงชอบอะนะ) เอาละ วันนี้มาว่ากันต่อ ด้วยเนินสุดท้ายที่หลายคนรอคอย… เนินมรณะไง ———————————- ศ.7.12.2550…

กลับมานั่งประจำการเขียนเล่าเรื่องราวการเดินทางสู่ ภูสอยดาว ที่เพิ่งผ่านพ้นไปไม่นานกันอีกครั้ง ไม่รู้จะอยากอ่านกันหรือเปล่า ช่วยกันอ่านหน่อยนะ

ดีใจหลายๆ ที่มีทุกคนติดตามบทความซีรี่ส์เรื่องนี้ ขออภัยที่ดำเนินไปอย่างเชื่องช้า ไม่รู้เป็นไง หลังจากกลับจากภู รู้สึกว่าง่วงเร็วขึ้น ทำให้นอนเร็วขึ้นไปด้วย บางทีก็ต้องลุกมาเขียนตอนเช้า น่าแปลกจริงๆ ไม่รู้ว่ามันจะแปลกไปถึงเมื่อไหร่กันนะ…. ศ.7.12.2550 | 10.48 น. พันธมิตรทั้งเก้า ก็เดินทางมาถึงป้าย เนินส่งญาติ ของจริงกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว หลายคนมองขึ้นไปก็พบกับเนินสูงชัน ที่ระดับความลาดเอียงต่างกับที่ผ่านมาอย่างชัดเจน…

ศ.07.12.2550 | ประมาณ 05.00 น. เข้าสู่วันใหม่ในรถตู้ของพี่เวียง ซึ่งขับรถผ่านหลายจังหวัดมาจนถึงตลาดแห่งหนึ่งใน อ.ชาติตระการ ใน จ.พิษณุโลก พวกเราแวะเพื่อซื้อของสดไปทำเป็นอาหารบนภู เสร็จแล้วจึงออกเดินทางต่อ มุ่งหน้าสู่ อุทยานแห่งชาติภูสอยดาว ที่อยู่แถวรอยต่อของจังหวัดพิษณุโลกและจังหวัดอุตรดิตถ์ ทางที่คดเคี้ยวและลาดชันสร้างความลำบากให้กับพี่เวียงไม่น้อย แต่ก็พาพวกเราผ่านหมู่บ้านต่างๆ มากมายมาจนถึงที่ทำการอุทยานแห่งชาติภูสอยดาว เราเลี้ยวเข้าไปอย่างไม่รู้อิโหน่อิเหน่ ผลปรากฏว่า…

พักผ่้อนกันพอสมควรแล้วละมั้ง ห่างหายจากการอัพบล็อกไปหลายวันแล้ว หลังจากไปเยือนแดนเหนือมาหลายวัน กลับมาก็พักผ่อนจากความอ่อนล้าที่ยังไม่จางหายไปสักที จนในที่สุดก็รู้สึกว่า ยังไงก็คงรอไม่ได้แล้ว ถึงเวลาที่จะต้องเขียนถึงมันเสียแล้วละครับ คงเขียนไปเรื่อยๆ เป็นตอนๆ ขุดคุ้ยความทรงจำออกมาเป็นตัวอักษรให้ได้อ่านกัน ชอบก็บอก ไม่ชอบก็บอกนะครับ เอ้า เริ่มกันเลยละกัน…. ——————————- ปกติ กลุ่มของเพื่อนๆ สมัยเรียนมหา’ลัยของผม มักจะรวมตัวกันนัดไปเที่ยวที่โน่นที่นี่กันทุกปี ซึ่งส่วนใหญ่ก็มักจะเป็นช่วงปลายๆ…

หลังจากนอนพักผ่อนมา 2 วัน เพื่อให้อาการป่วย (ที่คาดว่าเกิดจากความเครียด และการพักผ่อนไม่เพียงพอ) ทุเลาลง วันนี้ อาการมันเริ่มดีขึ้นแล้วครับ แต่จะหายทันวันเดินทาง (พรุ่งนี้) มั้ยนะ อันนี้ ต้องลุ้นกัน ช่วงหยุดยาวสิ้นปีคราวนี้ ผมมีคิวจะไปเที่ยวกันอีกแล้วครับ ปีก่อนไปตะลอนทั่วภูเก็ต-กระบี่-พังงา ปีนี้ เปลี่ยนทิศกลับไปทางเหนืออีกครั้ง จุดหมายอยู่ที่…

แย่จังที่ดันมาป่วยเอาอีตอนใกล้จะไปเที่ยวซะได้ เลยต้องพักผ่อนอยู่กับบ้าน เพื่อทำนุบำรุงร่างกายตัวเองให้หายทันพร้อมจะไปเที่ยว เอ้ย พร้อมจะกลับมาทำงานต่อได้อีกครั้ง โดยปกติ เวลาผมป่วย ผมมักจะไม่เปิดเผยให้ใครได้รู้ในบล็อก คนอาจจะคิดว่า ผมไม่เคยป่วย แต่จริงๆ ผมก็คนแหละครับ วันนี้ ผมจะขอกลับมาเขียนถึง “รักแห่งสยาม” อีกครั้ง บางอย่างที่เขียนไปวันก่อน อาจจะยังแทนใจผมได้ไม่หมด ยังรู้สึกว่ามีบางอย่างที่ผมยังไม่ได้เขียน และอาจยังคั่งค้างคาใจอยู่เช่นนั้น…

รักแห่งสยาม The Love of Siam หนังไทยจากมะเดี่ยว ชูเกียรติ เล่าเรื่องได้มากกว่าแค่หนังเกย์ เป็นหนังครอบครัว/วัยรุ่นที่ซึ้งจนเรียกน้ำตาได้ชะงัด