Good Old Days 2 ดีวันดีคืน | หนังสือที่ชวนรำลึกถึงความหลัง

หนังสือสำหรับคนที่เคยมีชีวิตอยู่บนโลกนี้ตั้งแต่เมื่อ 20 ปีที่แล้วในขณะยังจำความได้

ผมเป็นคนที่ชอบอ่านหนังสือครับ แต่มักอ่านได้ไม่เยอะ กว่าจะอ่านจบเล่มบางทีก็กินเวลาเป็นเดือนๆ โดยเฉพาะพ็อกเกตบุ๊ค ที่เขียนไว้เป็นเรื่องๆ อ่านเป็นเรื่องๆ บางทีก็ทิ้งไปสักพัก ก่อนจะกลับมาอ่านใหม่ มันจึงไม่ค่อยจบสักที ประกอบกับชีวิตมีอะไรให้ทำเยอะมาก หมุนเวียนหน้าสลับกันมาให้ทำไม่ขาดสาย การจะอ่านหนังสือให้จบมันจึงเป็นเรื่องยากไปโดยปริยาย วันนี้ ผมขอหยิบสักเล่มมาเขียนถึงดีกว่า… อย่างที่เห็นบนปก ‘Good Old Days 2 ดีวันดีคืน’ จากสำนักพิมพ์ a book นั่นเอง

Good Old Days 2 ดีวันดีคืน

พ็อคเกตบุ๊คเล่มนี้ เป็นซีรี่ส์ที่สอง ของ “Good Old Days วันดีคืนดี” ของ สืบสกุล แสงสุวรรณ แต่น่าเสียดายที่ผมยังไม่มีเล่มนั้น หาไม่เจอ


ถ้าถามว่า พ็อคเกตบุ๊คเล่มนี้มันเกี่ยวกับอะไร ก็คงจะบอกได้คร่าวๆ ว่า สำหรับคนที่เคยมีชีวิตอยู่บนโลกนี้ตั้งแต่เมื่อ 20 ปีที่แล้วในขณะยังจำความได้ น่าจะพอคุ้นเคยกับรายชื่อที่ผมจะร่ายยาวเหล่านี้

We Are The World, I.S. Song Hits, โดราเอมอน, Cobra เห่าไฟสายฟ้า, โหด เลว ดี, คำพิพากษา, Knight Riders, ขบวนการ 5 มนุษย์ไฟฟ้า, ไมโคร ร็อก เล็ก เล็ก, The Zero, ฮัตช์ ผึ้งน้อยพเนจร, กระบี่ไร้เทียมทาน, ข่าววันใหม่ที่ช่อง 9, Akira คนไม่เหมือนคน, Boy George, สงครามชีวิต…โอชิน, ซึมฯ แล้ว ปลื้ม, เบนจี้, Starpics, Stand By Me, ความรักครั้งสุดท้าย, ไอ้หนุ่มพันมือ

ผมเอง ถึงแม้จะมีชีวิตอยู่บนโลกมามากกว่า 20 ปี ก็ใช่จะเคยได้ิยินชื่อที่พิมพ์มาทั้งหมด เพราะความที่อยู่บ้านนอกมาชั่วระยะเวลาที่เป็นเด็ก ทำให้อดได้ติดตามบางเรื่องราวไปบ้าง แต่คิดว่า ส่วนใหญ่เคยผ่านหูมาบ้าง ผ่านตามาบ้าง

Good Old Days 2 ดีวันดีคืน

จากบทความที่เคยอยู่ใน a day ถูกรวบรวมเฉพาะเรื่องที่น่าจะเป็นที่รู้จักในวงกว้างพอสมควร เพื่อนำมารวมกันในพ็อกเกตบุ๊คเล่มนี้ โดยวางเป็น 4 หมวดหมู่ใหญ่

จนถึงวันนี้ ผมยังอ่านไม่จบเลยครับ แต่อ่านแล้วชอบ บางเรื่องได้ข้อมูลเยอะดี แม้จะต้องย่อยเพิ่มบ้าง บางเรื่องก็ได้รู้อะไรที่ไม่เคยรู้มาก่อน

พ็อกเกตบุ๊คเล่มนี้ อาจจะไม่ทำให้เด็กสมัยใหม่ชอบได้ง่ายนัก แต่ถ้าอยากเก็บเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยในช่วงชีวิตของคนรุ่นพี่รุ่นน้า ก็ลองหยิบมาอ่านดูนะ

ส่วนคนรุ่นผมหรือแก่กว่า คงไม่ต้องคิดมาก มันเหมาะกับคุณอยู่แล้วล่ะ

ว่าแล้วผมก็หยิบเล่มนี้ เดินเข้าห้องส้วมตามเคย…

Exit mobile version