วันหัวใจหม่นๆ คนหัวใจชาๆ หาอะไรอุ่นๆ ดุนหัวใจที่อ่อนไหวให้ปล่อยอารมณ์ความรู้สึกไปกับมัน หยุดเวลาที่จะหาสาระอะไรกับชีวิต ลืมเวลาที่จะหมกมุ่นกับชีวิตที่เครียดๆ มาทำหัวใจให้มันว่างๆ แล้วเติมให้เต็มด้วยหนังสักเรื่อง หลายครั้ง เมื่อผมเลือกดูหนังไม่ว่าจะแนวไหน ผมพยายามจะหยุดสนใจเรื่องอื่น แล้วหันมาสนใจเพียงเรื่องราวของมันเท่านั้น แม้บางหน มันจะทำไม่ได้ก็ตามที
วันนี้ ผมเลือกภาพยนตร์เรื่องหนึ่งที่เคยคิดว่าจะดูในโรง แต่จนแล้วจนรอด ก็ไม่ได้เข้าไปดู ‘Hachi’ หรือ “Hachiko” นั่นเอง
ภาพยนตร์ที่สร้างจากเรื่องจริงที่เกิดขึ้นในญี่ปุ่น คาดว่าถูกปรับแปลงเรื่องเพื่อให้มีความรู้สึกเป็นอเมริกัน เรื่องราวที่สะเทือนใจทุกคนที่ไม่ว่าจะรักหรือไม่รักสัตว์ก็ตาม ใช่แล้ว มันพูดถึงหมาตัวหนึ่งที่ชื่อ “ฮาจิ”
รีวิวหนัง ‘Hachi: A Dog’s Tale’
ฮาจิ เป็นสุนัข (หรือถ้าจะเรียกให้บ้านๆ ง่ายๆ มันก็คือ “หมา”) พันธุ์อาคิตะ สุนัขสายพันธุ์ญี่ปุ่น ฮาจิ จะถูกเรียกว่าเป็น หมาหลง ก็ได้ หรือจะเรียกว่ามันเป็นสุนัขที่เลือกเจ้าของเองก็อาจจะเรียกได้เช่นกัน ในวันที่ถูกส่งตัวมาถึงดินแดนแห่งอิสรภาพ มันได้พบกับศาสตราจารย์ท่าทางใจดีคนหนึ่ง นาม วิลสัน ปาร์คเกอร์ ผู้ซึ่งแรกเริ่มเดิมที ไม่ได้คิดที่จะเลี้ยงไว้ แต่จนแล้วจนรอด ก็ไม่อาจหาใครที่ไหนจะรับเลี้ยงมัน
ประกอบกับความรักที่มีให้มันของทุกคนในครอบครัว แม้ภรรยาของเขาจะไม่ชอบ แต่เธอก็ยอมรับฮาจิเป็นสมาชิกของครอบครัวไปในที่สุด
ไม่ว่าจะวันไหน เวลาไหน ปาร์คเกอร์มอบความรักให้กับมันอย่างเต็มเปี่ยม ฮาจิ ปรากฏตัวอยู่ในช่วงเวลาของครอบครัว โดยเฉพาะช่วงเวลาสำคัญ นอกจากนี้ มันได้สร้างความแตกต่างจากหมาสัญชาติญี่ปุ่น แม้จะมีความหยิ่งทะนงอยู่ในโครโมโซม แต่ความผูกพันทำให้มันทำในสิ่งที่สุดยอดน่าประทับใจ
มันเดินไปส่งศาสตราจารย์ทุกวัน และมันก็ไปนั่งรอศาสตราจารย์กลับบ้านที่สถานีรถไฟทุกวันเช่นกัน นับวันชื่อเสียงก็เริ่มจะขจรขจาย ผู้คนรู้จักมันหมด ฮาจิไม่เคยกัดใคร และเป็นจริงจังกับการมานั่งรอศาสตราจารย์กลับบ้านอยู่สม่ำเสมอไม่ขาด
ฮาจิเคยหลงมาครั้งหนึ่ง นั่นเป็นวันที่มันได้พบกับศาสตราจารย์ แล้วมันก็ต้องหลงอีกครั้ง ในวันที่ศาสตราจารย์ของมันไม่กลับมาหามันอีกแล้ว…
มันยังคงกิจวัตรของมันไม่เคยขาด มานั่งรอเจ้านายของมันด้วยใจโหยหา มันจะรู้หรือไม่หนอว่า เจ้านายของมันจะไม่มีวันหวนกลับมามันอีก หัวใจหมา ที่สุดยอดจนหัวใจคนยังต้องร้องไห้ให้กับมัน ภาพที่ถูกถ่ายทอดออกมาในช่วงเวลาที่เหลือของหนัง น้ำตาที่ไหลออกมาเรื่อยๆ น้ำตาที่มีให้กับความรักของมันที่มีต่อเจ้าของอย่างศาสตราจารย์วิลสัน ปาร์คเกอร์
สุดท้าย หนังสรุปให้เราได้รู้จักเรื่องราวจริงๆ ของสุนัขพันธุ์อาคิตะตัวจริง ที่กลายมาเป็นอนุสาวรีย์ที่ชิบูยะ น้ำตาก็ยังไหลไม่หยุด เสมือนหนึ่งว่า เราคือหมาที่หัวใจสลายไปพร้อมๆ กับฮาจิด้วย… อย่างไงอย่างงั้น
ภาพยนตร์: Hachi / Hachi: A Dog’s Tale / Hachiko: A Dog’s Story / ฮาชิ หัวใจพูดได้
ปี: ค.ศ. 2009
ผู้กำกับ: Lasse Hallström
ผู้เขียนบท: Stephen P. Lindsey (screenplay), Kaneto Shindô (motion picture “Hachiko Monogatari”)
นักแสดง: Richard Gere, Joan Allen, Cary-Hiroyuki Tagawa, Sarah Roemer
แนวภาพยนตร์: Drama, Family
เรท : (USA) G
ความยาว: 93 นาที
เคยอ่านเรื่องนี้มาแล้วในหนังสือ ไม่เกี่ยวกับหนังนะ แต่เกี่ยวกับหมาตัวนี้ ซึ้งอะ
สุดยอดหมาเลยครับ นอกจากคอมพ์แล้ว หมานี่แหละที่มักคุยกับผมรู้เรื่อง ฮา..
ชอบหมาพันธุ์นี่มากเลยครับ น่าตามันน่ารักดีครับ รู้สึกจะเรียกพันธุ์ ชิบะ หรือปล่าวนี่ไม่แน่ใจ
ไม่ใช่แล้วครับ สุนัขพันธุ์อาคิตะ ครับ
หุหุ ไอ้เราก็อุตส่าห์เขียนไว้แล้วนะนี่ ว่าเป็น พันธุ์อาคิตะ