ค่ำคืนหนึ่ง กับ Coconut Party ที่ Woodstock Bar & Grill

เย็นวันศุกร์ คือ เย็นของวันที่จะได้หยุดในวันเสาร์ (ส่วนจะหยุดชิลล์อยู่กับบ้าน หรือหยุดไปนั่งทำงานอยู่ที่บ้าน นั่นอีกเรื่องหนึ่ง) ถัดจากช่วงเวลาเย็น เป็นเวลาที่นัดแนะไว้กับน้องคนหนึ่งในออฟฟิศ ว่าจะไปต่อกันในปาร์ตี้คอนเสิร์ตแห่งหนึ่ง แต่งานยังกองอยู่ตรงหน้า ละไปก็ไม่ได้ จวบจนเวลาค่ำคืนล่วงเลยมาถึง….

ในที่สุด เมื่องานจบลง คงได้เวลาเดินทาง ฝนที่ตกโปรยปรายในคืนวันศุกร์ รถที่น่าจะติดอยู่เป็นปกติก็ยิ่งติดหนัก กว่าจะไปถึงงานก็ผ่านไปเกือบสี่ทุ่ม แต่ยังไงๆ ก็มาถึงงานจนได้

Coconut Party “Cut ‘N Paste”

แท็กซี่พาเรามาถึง ทองหล่อ ซอย 13 จนได้ รถจอดที่หน้าร้านมีชื่อ “Woodstock Bar & Grill” เพิ่งมาหนแรก หลังจากควักกระเป๋าซึ้อบัตร 200 บาท ก็เดินขึ้นไปชั้น 3 พบว่า วงที่ตั้งใจมาดูกำลังเล่นอยู่พอดี

เดินขึ้นบันไดมายังไม่ถึงชั้นสองดี ก็ได้ยินเสียงเพลงจากโชว์สดๆ ของ “Slow Reverse” วงซินธ์ป็อปที่ชื่นชอบขนาดลงทุนกลับไปบ้านเพื่อเอาโน้ตบุ๊คไปเก็บ แล้วหยิบซีดีมาเผื่อจะได้ลายเซ็น น่าเสียดายที่ไม่รู้ว่า พวกเขาและเธอเล่นไปกี่เพลงแล้ว

แต่ก็ยังดีที่มาทันได้ดูนะ

เพียงไม่นาน เพลงสุดท้ายของ “When the Worlds Collide” ของ Slow Reverse ก็จบลง ต่อด้วยการมาเป็นแขกรับเชิญพิเศษของ “เป้ อารักษ์” หรือ เป้ Slur นั่นแล ก็มาโชว์เดี่ยว แม้ว่านี่จะเป็นครั้งที่สามของเขา แต่นี่เป็นครั้งแรกของเราที่ได้ชมโชว์ของหนุ่มคนนี้ เหลียวมองไปทางซ้าย นั่น ก้อย รัชวิน นี่นา

กีตาร์ตัวเดียว กับเสียงร้องสดๆ ของมือดีดวงสเลอ กับเพลงที่มีเนื้อหาอันเรียกได้ว่า ดิบๆ กระแทกใจ ได้ข่าวว่า ไม่นานจะออกผลงานอัลบั้มเดี่ยวๆ มาให้อุดหนุนกัน

โชว์สั้นๆ แต่จบลงพร้อมเสียงปรบมือและเสียงกรี๊ดจบลงไป พร้อมกับวงใหม่ที่ขึ้นมาตั้งเครื่องไม้เครื่องมือกันต่อ “Basement Tape” วงที่ผมเพิ่งได้รู้จักเป็นครั้งแรก แต่หลายคนในวงนั้นคุ้นหน้าคุ้นตามานาน เพราะสองสมาชิกในนั้น คือ ป๊อก และ จูน แห่ง Stylish Nonsense ที่รวมตัวกับเพื่อนอีก 2 หนุ่ม หนุ่มหนึ่งเป็นไทย อีกหนึ่งหนุ่มเป็นฝรั่ง กลายเป็นวงแนวร็อกแอนด์โรล

วงอย่างนี้ ต้องดูสดสินะ

เรานึกว่า Basement Tape จะเล่นเป็นสุดท้ายเสียอีก เพราะเห็นว่า เที่ยงคืนเยื้อยงย่างมาถึงแล้ว แถมวงนี้เล่นไปถึง 8 เพลง แต่กลับไม่ใช่อย่างนั้น ยังมีอีกวงที่เราคิดว่าเล่นไปแล้ว นั่นคือ วงสามสาวสวย “Yellow Fang”

วงนี้ท่าจะอยู่มานานที่สุด เลยได้รับหน้าที่การเป็นวงปิดไป แม้ว่าจะเล่นไม่กี่เพลง แต่ก็ต้องขอบอกว่า เป็นอีกโชว์ที่เยี่ยมสำหรับค่ำคืนนี้

เที่ยงคืนครึ่ง อยู่มาเป็นชั่วโมง เพิ่งรู้ว่าที่นี่มี Wi-Fi ฟรีของ mimi โฮเทลแบบมินิๆ บนชั้นสี่ ชายหนุ่มสองคนเดินออกมาจากร้าน ก่อนจะจับแท็กซี่ที่วิ่งผ่านไปส่งที่บ้าน

ค่ำคืนนี้กำลังสิ้นสุดลง เมื่อหลอดไฟถูกปิดสวิตช์ ได้เวลาแห่งการหลับใหล…

บ๊ายบาย คืนแห่งปาร์ตี้คอนเสิร์ต นานแล้วที่มันไม่ได้เกิดขึ้นกับชีวิตคนอย่างเรา

————————–

ปล. น่าเสียดายเล็กๆ ไม่ได้ดูโชว์ของ Shimu’s Holiday, V และ moi skratching machine