รีวิวหนัง ความจำสั้น แต่รักฉันยาว | ไม่ลืมไม่มีหรอก มีแต่ลืมช้า กับ ลืมเร็ว

เป็นประสบการณ์ที่ไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยครั้งนัก ที่ได้ไปดูหนังในรอบสื่อมวลชน แต่วันนี้ มันได้เกิดขึ้นแล้วครับ ห้าโมง ผมเดินทางมุ่งสู่ใจกลางเมือง สยามพารากอน เดินไปลงทะเบียน ก่อนได้รับบัตรชมภาพยนตร์ กับของที่ระลึกมานิดหน่อย

อ๋อ วันนี้ เขาเปิดฉายรอบสื่อมวลชน เรื่อง ‘ความจำสั้น แต่รักฉันยาว’ (ชื่อฝรั่งของเขาคือ ‘Best of Times’) แจกกล่องดินสอ ที่ด้านหนึ่งเอาไว้จำ อีกด้านเอาไว้ลืม … อืม ช่างคิด แจกโพสต์อิต เอาไว้แปะกันลืม นอกนั้นก็เป็นใบปิดหนังกับตั๋วนั่นเอง

ในที่สุด งานก็เริ่ม เปิดตัวด้วยตัวอย่างภาพยนตร์ กิจกรรมต่างๆ ที่เกี่ยวเนื่องกับหนัง ต่อด้วยการพูดคุยกับผู้กำกับ ผู้สนับสนุนรายใหญ่ Toyota และโชว์ร้องเพลง “อยากลืมกลับจำ” โดย 4 นักแสดงนำของเรื่อง เป็นเรื่องบังเอิญหรือเปล่า พระเอกเป็นมือกีัตาร์ นางเอกเป็นนักร้องนำ ไม่ต้องจ้างใครมาโชว์เลย

โอเค เราเดินเข้าโรงไปดูหนังกันล่ะนะ

ความที่ไม่คุ้นเคยกับการดูหนังรอบสื่อ ผมไม่ได้เตรียมกล้องอะไรไปบันทึกภาพเลย เพราะในใจคิดว่าจะไปดูหนังอย่างเดียว และสิ่งที่ไม่คุ้ยเคยอีกอย่างหนึ่ง ก็คือ ต้องฝากมือถือไว้หน้าทางเข้าโรง และการดูหนังที่ต้องมีพนักงานคอยเดินมาดู ว่ามีใครแอบถ่ายหนังออกไปบ้าง

เป็นความรู้สึกที่ออกจะแปลกๆ อยู่เหมือนกัน

กว่าจอยักษ์จะเริ่มมีภาพเคลื่อนไหวก็ปาเข้าไปสองทุ่มครึ่งแล้ว วันนี้ มีตัวอย่างหนังไทยหลายเรื่องทีเดียว ที่จะเข้ามาแย่งกันฉายช่วงนี้ ส่วนใหญ่เป็นหนังวัยรุ่น คงเพราะเป็นช่วงปิดเทอมนั่นเอง

ตอนแถลงข่าวเปิดรอบสื่อ ผมได้เจอ น้องแพท อังศุมาลิน ด้วยน่ารักเชียว แต่หลังจากดูหนังจบ ออกมาจากโรง คนออกันเยอะมากเพราะรอรับมือถือคืน เดินออกมาก็เจอนักแสดงทั้งหมดของหนังเรื่องนี้ กำลังเดินออกมาจากอีกโรงหนึ่ง ในที่สุดก็ได้เจออีก “น้องเอ๋ มณีรัตน์ คำอ้วน” น้องเอ๋แสดงรับเชิญในหนังเรื่องนี้ด้วย จะว่าไป หนังมีนักแสดงรับเชิญเยอะทีเดียว โผล่มาทีไรก็ได้ฮาทุกทีสิน่า

เรื่องย่อหนัง ‘ความจำสั้น แต่รักฉันยาว’

เปิดเรื่องก็เจอเด็กชายวัยเกรียน 2 หน่อร้องเพลงเล่นกีตาร์อยู่ในรถเก๋ง เขากำลังอัดเสียงกันอยู่นั่นเอง ความสัมพันธ์ของคน 2 คนเพศเดียวกัน มันเกิดเป็นเรื่องเล่าที่ตรงนั้น และมันสืบเนื่องมาจนปัจจุบันในวันนี้

เด็กชายสองคนเติบโตขึ้นมาเป็น เก่ง (เป้ อารักษ์ อมรศุภศิริ) กับ โอม (เจมส์ อเล็กซานเดอร์ แม็กกี้) ที่ยังคงเป็นเพื่อนสนิทกันอยู่ เก่งกลายเป็นหมอหมาและยังไม่มีคู่ แต่โอมหย่ากับภรรยามาได้ไม่นาน ซึ่งก็คือ ฝ้าย (ญารินดา บุนนาค) คนที่เก่งเคยแอบชอบอยู่ อุบัติเหตุจากความมึนเมา ทำให้เก่งได้พบกับฝ้ายอีกครั้ง

แล้วรักแรกพบ ที่คิดว่าลืมไปแล้ว ก็หวนกลับคืนสู่ชีวิตเก่งอีกครั้ง…

อุบัติเหตุนั่นเอง ที่ทำให้ทั้งเก่งและโอมต้องมาบำเพ็ญประโยชน์ด้วยการเป็นครูสอนคอมพิวเตอร์ให้กับคนสูงวัย เก่งจึงได้มาเจอกับคู่รักวัยชราอย่าง ป้าสมพิศ (ศันสนีย์ วัฒนานุกูล) และ ลุงจำรัส (กฤษณ เศรษฐธำรงค์) ที่มาพบเจอกันในห้องเรียนนี้ ลุงจำรัสผู้มีสวนอยู่ที่ชุมพร ขับรถไกลขึ้นมาเพื่อเรียนและเจอหน้าป้าทุกอาทิตย์ โดยที่ลูกหลานของป้าไม่เห็นด้วยกับความสัมพันธ์ดังกล่าว ขณะที่ลุงจำรัสก็มีปัญหาเรื่องความจำ และกำลังจะเป็นคนหลงลืมไปตลอดชีวิต

ปัญหาของความสัมพันธ์ของไม้ใกล้ฝั่ง ที่ความจำกำลังพรากพวกเขาออกจากกัน…

รีวิวหนัง ‘ความจำสั้น แต่รักฉันยาว’

เรื่องราวที่ทั้งเศร้าทั้งสุขของคนสองคู่สองวัย ที่มาอยู่ในเรื่องเดียวกัน โดยหยิบเอาเรื่อง “ความจำ” มาเป็นแกนหลักของเรื่อง

คู่หนึ่ง อยากจะลืมเลือนกันไป แต่วันเวลาและสถานการณ์กลับทำให้เขาต้อง “จำกัน” อีกครั้ง อีกคู่ อยากจะจำกันตลอดไป แต่โรคร้ายกำลังพรากทั้งสองอย่างทารุณ

ยังคงความเป็นหนังรักในแบบ Feel Good ของ GTH แม้จะไม่ใช่หนึ่งในผู้กำกับ “แฟนฉัน” ก็ตาม ยงยุทธ ทองกองทุน กำกับหนังรักได้ไหลลื่นและลงตัว ไม่มีช่วงไหนของหนังที่น่าเบื่อ มีมุขตลกที่พร้อมจะแทรกเข้ามาได้ทุกเวลา

ขณะที่เจ้าหมาน้อย นาม “สะพานลอย” ในเรื่องก็แสนจะน่ารัก แสนรู้ แถมยังเพิ่มความเด่นในคาแรกเตอร์ด้วยการ “เติมคิ้วให้หมา” เข้ามาอีก ทำให้ทั้งน่ารักและตลกได้ในเวลาเดียวกัน

ภาพสวยพอประมาณ แต่น่าเสียดายที่รอบสื่อ เสียงเพลงประกอบค่อนข้างมีปัญหา เพราะออกจะสะดุดๆ เล็กน้อย ไม่สมูธอย่างที่ควรจะเป็น ขณะที่ภาพบางช็อตก็ไม่ใสชัดเท่าที่ควร

แต่ที่ชอบก็คือ มีไดอะล็อกที่โดนๆ อยู่หลายจุด แต่บางครั้ง “ความจำ” ของผมก็ไม่ค่อยดี ลืมบางถ้อยคำไปบ้าง แย่จริง

ไม่ลืมไม่มีหรอก มีแต่ลืมช้า กับ ลืมเร็ว

Tagline: Things we want to remember, we forget. Things we want to forget, we remember.

หากรักแรกพบของใครยังอยู่ในใจมาจนทุกวันนี้ คงจะทำให้อินไปกับเรื่องได้ไม่ยาก ขณะที่ความรักของคนสูงวัย อาจจะทำให้นึกไปถึงคนอีกกลุ่มที่ก็สามารถมีรักอีกครั้งได้เช่นกัน แถมยังโรแมนติกกว่าวัยรุ่นเสียอีก

ไม่ว่าจะเริ่ม จะดำเนินเรื่อง หรือว่าจะจบ บทหนังไม่เคยละเลยเรื่อง “จำ-ลืม” ไปได้ ปลาทองอาจเป็นสัญลักษณ์ของการลืม แต่ก็ยังมีสัญลักษณ์ที่บ่งชี้ถึงความเข้มแข็ง นั่นคือ ต้นชมพู่มะเหมี่ยว ที่ไม่ยอมแพ้ต่อพายุเกย์ และเป็นแรงบันดาลใจลุงให้ฝ่าฟันมาจนทุกวันนี้

การตามหาความรัก บางครั้ง เราอาจจะต้องตามหากันทั้งชีวิต รักแล้ว แต่งแล้ว ก็อาจหย่าร้าง และไปรักใหม่

แต่รักครั้งแรก จะมีสองครั้งได้หรือเปล่านี่สิ

รายละเอียดเกี่ยวกับหนัง