ไปดูมาเรียบร้อยแล้วครับ กับหนังฮอลลีวู้ดที่กำกับโดยชาวอเมริกันที่มีเชื้อสายไทยเรื่องนี้ โดยได้โอกาสไปชมก่อนใคร แต่ดันไม่มีโอกาสได้เล่าในทันทีที่ดูหนังจบลง เพราะหลายภารกิจ เลยจำต้องยกยอดมาเล่าให้อ่านกันในวันนี้
ผมว่า หลายคนคงไม่รู้จักไม่มักคุ้นกับชื่อนี้ Kevin Tancharoen หรือเขียนไทยๆ ก็ เควิน ตันเจริญ เขาคือผู้กำกับภาพยนตร์ชีวิตนักศึกษาโรงเรียนศิลปะเรื่องที่ผมเพิ่งไปดูมา ‘Fame – ขอดังโดน โดน’
ภาพยนตร์เรื่องนี้ เป็นรีเมกของเวอร์ชั่นที่เคยดังและได้รับคำชื่นชมสุดๆ มาแล้วเมื่อปี 1980 แน่นอนว่า ผมยังไม่เคยได้ดูเวอร์ชั่นนั้น จึงมิอาจเปรียบเทียบใดๆ ได้ว่า มันดีกว่าหรือแย่กว่า และกว่าอย่างไร…
แต่หลายคนที่ได้ดูทั้งสองเวอร์ชั่นแล้ว ฟันธงว่า เวอร์ชันล่าสุดนี้ ทำไม่ถึง บ้างถึงกับสับแหลกเลยทีเดียว พร้อมชื่นชมในเวอร์ชั่นดั้งเดิมว่าขึ้นหิ้ง เมื่อผมได้ไปดูเวอร์ชั่นนี้ ผมก็พบว่า เมื่อดูหนังจบ พบความรู้สึกบางอย่างที่ใกล้เคียงกับคำว่า มันยังไม่ “โดน” จริงอย่างที่ชื่อหนังอยากจะเป็น ถ้าผมได้ดูทั้งสองเวอร์ชั่น ผมอาจจะรู้สึกได้อย่างที่หลายคนพูดถึงก็เป็นไปได้
หนังพูดถึงชีวิตสี่ปีในสถาบันสอนศิลปะ New York Academy of Performing Arts ที่ที่รวมเอาเยาวชนผู้มีความสามารถทางศิลปะแขนงต่างๆ ผู้มีความใฝ่ฝันที่จะเติบโตในเส้นทางสายศิลปะที่อาจแตกต่างกันไป สถานที่ที่รวมเอาคนร้อยพ่อพันแม่ที่ย่อมแตกต่างกันทั้งด้านนิสัย ความคิด และปัญหาส่วนตัว
หนังเล่าด้วยการแบ่งเป็น 4 องค์ตามปีที่พวกเขาใช้ชีวิตในการศึกษาและพัฒนาตัวเอง โดยมีตัวละครเด่นๆ อยู่หลายตัวที่มีสภาพปัญหาส่วนตัวแตกต่างกันไป เราได้รับรู้เรื่องราวปัญหาของแต่ละตัวละครอย่างบุคลิกส่วนตัวที่ปิดกั้นการแสดงออกของเขาเอง ปัญหาของครอบครัวที่ไม่สนับสนุนการเรียนศิลปะ ปัญหาของการถูกโกง หรือทางเลือกที่ต้องตัดสินใจเพื่อปัจจุบันและอนาคตของตัวเอง
และด้วยความที่ตัวละครมีมากและการดำเนินเรื่องที่ต้องการให้เห็นเรื่องราวทั้งสี่ปีของแต่ละคน นั่นทำให้การเล่าเรื่องเป็นไปอย่างตื้นๆ เนื้อเรื่องที่ควรจะเป็น Coming of Age เราควรจะได้เห็นว่า ตัวละครประสบปัญหาอะไร แก้ไขปัญหาอย่างไร และเติบโตขึ้นอย่างไร แต่เรากลับไม่ได้เห็นอะไรมากนัก เห็นว่าแต่ละคนเจอปัญหา แล้วก็เห็นบางคนก้าวหน้าขึ้นมาได้ แต่ได้อย่างไร นั่นสิ ทำไมเราไม่เห็น ดารานักแสดงที่มารับบท นับว่าเป็นหน้าใหม่สำหรับหนังใหญ่ทั้งนั้น เพราะเห็นมาจากซีรี่ส์ทีวีเสียทั้งนั้น แต่ผมชอบนางเอก Kay Panabaker น่ารักดี :P
เพลงประกอบอยู่ในขั้นพอใช้ได้ ฉากเต้นดูอลังการสนุกสนานในช่วงท้ายๆ ของเรื่อง มุมมองของกล้องและการตัดต่อทำได้น่าสนใจเป็นจุดๆ ฉากต่างๆ ดูแคบน่าอึดอัดเล็กๆ แต่จุดสำคัญที่สุด คงเป็นเรื่องของการดำเนินเรื่องที่ไม่รู้ว่า ต้องการจะเล่าจุดไหน ต้องการสื่ออะไรที่ชัดเจนและสำคัญ
ความรู้สึกของคนที่ได้ดูอย่างผม เหมือนเข้ามาดูชีวิตของเด็กๆ แล้วพวกเขาก็จบไป ก็เท่านั้น…
ปล. ขอขอบคุณ กระปุก ที่ทำให้ผมได้ชมภาพยนตร์เรื่องนี้ก่อนใครแบบฟรีๆ
ภาพยนตร์: Fame / ขอดังโดน โดน
กำกับการแสดง: Kevin Tancharoen
นำแสดง: Kay Panabaker, Asher Book, Naturi Naughton, Cody Longo
ความยาว: 107 นาที
สตูดิโอ: United Artists
