ไป FaT Festival โชว์เหนือ ณ เชียงใหม่ มา [2]

สามทหารเสือนอนหลับได้เพียงไม่กี่นาที จำต้องลุกขึ้นมาใหม่ เพื่อเดินทางไปปฏิบัติอีกภารกิจ แม้ร่างกายจะดูโรยแรง แต่กำลังใจยังเต็มเปี่ยม คืนนี้ เราจะเก็บคอนเทนต์ให้ได้ดีที่สุดให้ได้ …

เดินออกมาเรียกรถแดง ซึ่งก็ตามเคย ต้องรอให้เขาได้ผู้โดยสารตามที่พอใจก่อนออกตัว พวกเรามาถึง Central Airport Plaza ทันเวลาสี่โมงเย็นพอดิบพอดี มาถึงก็เดินหา “ลานม่วนใจ๋” กันก่อนเลย ถามน้องๆ แถวนั้น จนในที่สุด ก็ลัดเลาะออกมาถึงลานจอดรถด้านหลังห้าง มองเห็นดอยย้งตั้งอยู่ไม่ไกล

หลายคนอาจไม่ทราบ “ดอยย้ง” คืออะไร? มันคือ Human SMS นั่นแหละครับ บางคนอาจไม่รู้อีก Human SMS คืออะไร มันคือพื้นที่ที่ยกสูง เอาไว้แสดงข้อความที่ผู้เข้าชมงาน FaT Festival ส่งเข้ามาทาง SMS นั่นเอง ด้านบนจะเป็นแป้นแสดงตัวอักษรที่ใช้คนเรียงเป็นข้อความไว้ให้ เห็นได้จากตรงไหนก็ได้ของงาน

ครั้งนี้ ดูจะพิเศษนิดนึง เนื่องจากทีมงานต้องการจำกัดจำนวนคนที่ขึ้นดอย เลยต้องจัดกระเช้าไว้ให้ ใครจะขึ้นก็มารับกระเช้าและเดินขึ้นดอยเอา

คิดได้เนอะ!

เดินเข้าไปในงาน ผ่านสปอนเซอร์หลายเจ้าที่ตามมาสนับสนุนถึงเชียงใหม่ ส่วนเราก็คงเป็นเพียงสื่อเล็กๆ (ที่เคยถูกมองเป็นป๋าใหญ่) ด้วยความเล็ก ก็ทำให้เราเป็นมิตรกับทุกคน (ที่อยากเป็นมิตรกับเรา) ได้ไม่ยาก เจอใครที่รู้จักก็ทักกัน แม้เรากำลังมาหาข้อมูลเดียวกันอยู่ก็ตาม

เชียงใหม่คืนนั้น ไม่เย็นอย่างที่คิด ทำให้แจ็กเก็ตที่สวมมาดูกลายเป็นของส่วนเกินไปโดยปริยาย เดินไปเดินมา ร้อนตับแล่บ ในที่สุดก็ต้องถอดออก เยี่ยมบูธต่างๆ ไม่ทันครบดี ก็ต้องไปถ่ายภาพจากเวทีคอนเสิร์ตทั้งสอง

เวทีอย่างใหญ่ แต่จับศิลปินมาใส่ไม่ค่อยเท่ากัน คนจึงมักไปเทกันอยู่แต่หน้าเวที 1 ทิ้งเวที 2 ให้โหวงเหวง คาดว่า ผู้จัดก็น่าจะมีเหตุผลเป็นของตัวเองอีกเช่นเคย

เคยมีคนอิจฉา ว่าพวกเราเป็นพวกอภิสิทธิ์ จริงๆ ไม่ใช่หรอกครับ แม้เราจะไม่ใช่พวกสมัคร(เล่น)ก็ตาม -_-“

เราเข้างานในฐานะสื่อ ได้ดูได้ชมคอนเสิร์ตโดยไม่ต้องเสียค่าบัตร แต่ใครจะรู้ เราไม่ได้ซึมซับบรรยากาศของงานเท่ากับคนที่ซื้อบัตรเข้าไปหรอกนะ สิ่งที่เราต้องทำ คือ เราต้องคอยสอดส่องมองหาสิ่งที่จะเก็บเป็นภาพนิ่งได้ สิ่งที่จะเก็บเป็นวิดีโอคลิปได้ เรื่องจะร้องเพลงตาม หรือเงี่ยหูฟังว่า เพลงใหม่นั้น เขาร้องว่าอะไร มันช่างมีโอกาสเกิดขึ้นได้น้อยนิดเหลือเกิน หลังจบงาน ยังต้องนำคอนเทนต์นั้นมาจัดการแปรรูปให้ง่ายต่อการเสพของยูสเซอร์อีก ไม่พอ เรายังต้องดำรงตนเป็นสื่อที่ดี ศิลปินและค่ายเพลงให้ความไว้เนื้อเชื่อใจ แถมยังคอยปกป้องตัวเองจากคู่แข่งอีกด้วย

ไม่ใช่เรื่องอภิสิทธิ์อย่างที่คิดแน่นอน ไม่เชื่อถามสมัคร(เล่น)ดูก็ได้ -_-“

สังขารทำให้เราไม่สามารถยืนระยะได้ดีเท่าตอนหนุ่มๆ ที่ไม่รู้ว่าบ้าหรือเปล่า เดินถ่ายภาพเวทีโน้นที เวทีนี้ที ทำอยู่คนเดียวทั้งงาน ทั้งสองวัน ตั้งแต่เที่ยงวันยันเที่ยงคืน คงต้องบอกว่า สื่อสมัยนี้ไม่มีใครทำได้อย่างที่ผมเคยทำในช่วงนั้นได้อย่างแน่นอน… ไม่ว่าจะเป็นคู่แข่งหน้าไหนก็ตาม

นอกเหนือจากดอยย้ง และเวทีคอนเสิร์ตใหญ่ๆ ทั้งสองแล้ว Click VR-1 ก็ยังทำ Google Earth เมืองเชียงใหม่ ให้มานั่งกินมาม่าเล่นกันอีกด้วย ไม่พอ ยังมีบูธต่างๆ ของศิลปินมีค่าย ไม่มีค่าย Bedroom บูธของหนังสือต่างๆ

แล้วก็ยังมี “คลับตัดหัว” ที่มีเพลงหลอนๆ ตึ้บๆ ให้เต้นให้มันโดยไม่มีใครรู้ว่าเป็นคุณกันได้ตามอำเภอใจ

ห้าทุ่มเศษ ชายหนุ่ม 3 คน เรียกรถแดงกลับเกสต์เฮาส์อย่างอ่อนระโหยโรยแรง ก่อนหัวถึงหมอน พวกเรากินก๋วยเตี๋ยวหน้าปากซอยประทังหิวกันก่อน

หลังผจญภัยกับรถทัวร์ระดับ VIP, เวียนหัวเมื่อช่วงนั่งรถขึ้นลงดอยสุเทพ แล้วก็ยังเดินไปเดินมาในงานแฟตอยู่หลายชั่วโมง … ได้เวลาพักผ่อนกายากันเสียที

หลับเป็นตาย…