ไป FaT Festival โชว์เหนือ ณ เชียงใหม่ มา [1]

เป็นการเดินทางขึ้นเหนืออีกครั้งในชีวิตครับ แต่ครั้งนี้ ดูเหมือนจะได้ผจญภัยแบบถึงตัวมากกว่าทุกครั้ง ทุกทีไปกับเพื่อนๆ ไปกับน้องๆ มีคนขับรถไปให้ในทุกที ไม่ต้องคิดแผนการเดินทางเอง เพราะมีคนคิดไว้ให้ทุกอย่าง เราเป็นเพียงคนที่เก็บเกี่ยวทัศนียภาพ และบรรยากาศให้มากที่สุดเท่านั้น

แต่ครั้งนี้ไม่ใช่

การไปเชียงใหม่หนนี้ เราเดินทางด้วยตัวเอง ไปกันเพียงสามคน จองตั๋วรถทัวร์เที่ยวค่ำ เพื่อที่จะไปถึงเชียงใหม่ตอนเช้าตรู่ เก็บกระเป๋าและไปที่ท่่ารถก่อนเวลาไปตั้งชั่วโมงนึงเต็มๆ ก่อนจะขึ้นรถและนั่งๆ นอนๆ หลับๆ ตื่นๆ ไปตลอดทาง รถวีไอพี อาหารการกินแสนดี แต่หนีไม่พ้นเรื่องเดิมๆ คือ “ผู้โดยสาร”

ขาไป เจอพวกเกย์คุยโทรศัพท์ตลอดทั้งคืน เด็กน้อยช่างพูด ขากลับ เรายังต้องเจอคนนอนกรนระดับเซอร์ราวด์อีก

สรุปว่า ทั้งไปทั้งกลับ นอนหลับรวมกัน ยังไม่ได้ครึ่งของเวลาที่นอนปกติเลยล่ะ

เราไปถึงที่นั่นในช่วงเช้าตรู่ หาอะไรกินรองท้องกันที่นั่น ก่อนจะเริ่มปฏิบัติการท่องเที่ยวด้วยตัวเองครั้งแรก เราได้รู้จักการเลือกตัดสินใจรูปแบบการเดินทางอย่างฉับพลัน ที่นี่ มีรถแดงคอยรอรับผู้โดยสารไปส่งยังที่ต่างๆ คล้ายแท็กซี่ แต่ขอเลือกรับลูกค้าหลายรายพร้อมๆ กัน จึงจะออกเดินทาง ข้อดีคือราคาจะไม่สูงนัก เมื่อนำไปเทียบกับสามล้อ (ตุ๊กตุ๊ก)

เราเลือกเดินทางไปวัดพระธาตุดอยสุเทพฯ รถแดงรับเราไปส่งก่อนทางขึ้นไม่ไกลนัก ที่นั่น เราก็ได้เจอกับน้องๆ อีกกลุ่มหนึ่งที่มีจุดหมายเดียวกัน แต่เพิ่มจุดหมายเป็นพระตำหนักภูพิงค์ฯ ด้วย ตกลงว่า เราจะไปกันสองที่

ความที่มีกันอยู่แค่สองกลุ่ม การสนทนาเริ่มขึ้นบนรถ ก่อนที่จะกลายเป็นว่า สองกลุ่มถูกผูกติดไว้ด้วยกัน โดยมีภารกิจร่วมที่จะถูกเปิดเผยในไม่ช้า เราไปที่พระตำหนักภูพิงค์ฯ ก่อนที่จะลงมาเยี่ยมดอยสุเทพ รู้สึกสนุกดี กับทัศนียภาพสวยๆ ของพระตำหนักฯ ความน่ารักสดใสของน้องๆ หายง่วงไปได้เยอะทีเดียว

ดอกไม้นานาพันธุ์ รู้จักบ้าง ไม่รู้จักบ้าง แต่มันก็สวยดี (สองภาพหลัง คือ เหลืองคีรีบูน และ กล้วยไม้พันธุ์หนึ่ง)

ดอกลำโพง สีเหลือง ดอกใหญ่มาก…

กุหลาบหลากพันธุ์ ชื่อเพราะๆ ทั้งนั้น เลือกมาให้ชมแค่พันธุ์เดียว ชื่ออะไรก็ไม่รู้เหมือนกัน

ดอกเล็ก แต่สวยมากทีเดียว ใครรู้ชื่อ วานบอกที

แว่วว่า นี่คือ ดอกของว่านชนิดหนึ่ง

—————————————-

แล้วเราก็จากกันเมื่อลงมายังเบื้องล่าง…

สามเกลอ ยังมีภารกิจถัดมา คือ ต้องไปหาที่หลับที่นอน ได้น้ารถแดงพามายังเกสต์เฮาส์แห่งหนึ่ง ส่วนใหญ่คงเป็นลูกค้าต่างประเทศ คนไทยหาได้ยากยิ่ง แต่ก็พบเจอบ้าง คาดว่า คงมีจุดหมายเดียวกัน

—————————————-

ก่อนจากฝากไว้นิดหนึ่ง…

เคยคิดมั้ยครับ ว่าโลกเรานี้ สร้างมนุษย์เพื่ออะไร “เพื่อรักกัน” หรือ “เพื่อแข่งขัน”

บางครั้ง เราก็พบว่า เราสร้างอะไรขึ้นมาสักอย่างหนึ่ง ก็มักมีผู้อื่นที่สร้าง “อะไร” ที่เหมือนๆ กันกับเรา บางครั้ง สามารถเรียกได้เลยว่า “ขโมย” ความคิดกันไปอย่างไร้ยางอายเลยก็ว่าได้ ขณะที่คนต้นความคิดกลับไม่ได้เรียกร้องอะไรสักนิดเดียว ได้แต่ก้มหน้าก้มตาทำสิ่งที่ตัวเองสร้างขึ้นมาให้ดีที่สุด และแข่งขันกับคนอื่นอย่างสมเหตุผล

แต่บางครั้งอีกเช่นกัน ที่เราก็พบว่า “คู่แข่ง” มักเล่นสกปรกอยู่เสมอ ตุกติก ไม่เล่นตามเกม ซึ่งเราก็ทำได้เพียงแค่ ลดระดับความขัดแย้งให้มากที่สุด และคิดในใจเอาไว้ว่า “เรารักทุกคน”

สุดท้าย โลกนี้อาจจะเหลือ “ลูกผู้ชาย” อย่างเราอยู่คนเดียว

—————————————-

แล้วมาเจอกัน ในตอนหน้านะครับ