ปากช่อง | ทริปเล็กทริปน้อย ตอนที่ 1

เอาละครับ ได้เวลากลับมาสู่โหมดปกติของ PatSonic Blog กันบ้าง แต่ยังไงก็ขอบคุณทุกคนนะครับ ที่เข้ามาให้กำลังใจกัน หลายคนบอกว่า จะคอยเชียร์ ผมปลาบปลื้มมากๆ เลยครับ ไม่คิดว่าจะได้ความรู้สึกดีดีแบบนี้ หลังจากเขียนบล็อกมาเป็นปี ผมเพิ่งรู้ว่า การเขียนเรื่องตัวเองนี่ก็น่าสนใจดีเหมือนกัน ไม่ได้อยากดังหรอกครับ แต่ก็นะ… โอกาสที่นานๆ จะเข้ามาในชีวิตสักหนนึงอะ

บล็อกนี้ ยังไม่ได้กลับมาเขียนเรื่องบันเทิงหรอกครับ …

เพราะวันนี้ เราต้องคั่นด้วยโปรแกรมท่องเที่ยวเล็กๆ ของพวกผม ช่วงเสาร์-อาทิตย์ที่ผ่านมา พวกผมเดินทางกันอีกหน เราไปเที่ยวปากช่องกันครับ บ้านเพื่อนผมอยู่ที่นั่น ก็เลยถือโอกาสพักตากอากาศกันไปในตัว

เสาร์.26.มกราคม.2551

ตื่นสาย ตกใจเด้งและลุกขึ้นมาจากเตียง เมื่อเวลาบอก 06.45 น. ขณะที่เวลานัดคือ 07.00 น. ลุกลี้ลุกลนอาบน้ำแต่งตัวและเดินทางไปจุดนัดหมาย สถานีรถไฟและไฟฟ้าบางซื่อ

ในที่สุด เราก็ได้เวลาขับเคลื่อนยานพาหนะเมื่อประมาณแปดโมงเช้า ไปกินข้าวเช้ากันก่อน ที่ร้าน “ข้าวแกงบ้านสวน” ก่อนจะนั่งเบาะหลังของ Toyota Fortuner ป้ายแดงทะยานมุ่งสู่ จ.สระบุรี

จากที่เห็นแต่ที่ราบเต็มไปด้วยตึก ตอนนี้ เราเริ่มเห็นสิ่งก่อสร้างระฟ้าทางธรรมชาติรอบสองข้างทาง ผมเริ่มหลับๆ ตื่นๆ ด้วยอาการของคนที่นอนมาน้อย แล้วก็พบว่า รถของพี่ถิดเลี้ยวเข้าสู่ “PB Valley” เพื่อเข้าไปดูไร่องุ่นที่เขาปลูกไว้เพื่อทำไวน์

ผมก็เพิ่งรู้ว่า PB คือ Pirombhakdi (คิดว่าสะกดถูกนะ) หรือ ภิรมย์ภักดี ชื่อตระกูลดังเจ้าของบุญรอดฯ นั่นเอง ที่นี่ เราเดินไปถ่ายรูปกันในไร่องุ่นกันเลย

ที่เห็นนั่น ผมแต่งสีให้ฉูดฉาดเกินจริงไปนิดนึง องุ่นที่เราไปเดินเล่นกันอยู่นั่น มีขนาดผลเล็กกว่าองุ่นที่เราทานกัน มีสีดำเข้ม ไม่รู้ว่าฉีดยาหรือเปล่า เลยไม่มีใครกล้าเด็ดกิน

ที่นี่นอกจากมีไร่องุ่นให้เราเดินเล่นแล้ว ก็ยังมีที่จำหน่ายผลิตภัณฑ์ต่างๆ (โดยเฉพาะ จากองุ่น) ให้เราเสียตังค์ซื้ออีก ซึ่งปรากฏว่า โกยจากเราไปแค่ พายองุ่น 2 กล่อง ส่วนน้ำองุ่นคั้นสด ก็มีคนซื้อมาจากอีกสถานที่หนึ่ง ซึ่งก็อร่อยดีกว่าอีกแห่งเสียด้วย

ที่เหลือดูภาพดอกไม้สวยๆ ที่ผมถ่ายมาฝากก็แล้วกันครับ

แล้วเจอกันใหม่ ใน “ปากช่อง | ทริปเล็กทริปน้อย” ตอนต่อไปนะครับ