รีวิวหนัง Leonor Will Never Die ลีโอนอร์ไม่มีวันตาย | หนังกาวๆ ที่แสนอบอุ่น

เคยพลาดไม่ได้เข้าไปดูหนังเรื่องนี้ตอนมีฉายในเทศกาลหนังเวิลด์ฟิล์มมาแล้ว แต่เมื่อถึงวันที่มีรอบพิเศษในวันเดียวกับวันเข้าฉายจริง ก็ต้องไม่พลาดสิครับ ด้วยเหตุผลนั้นแหละ ผมจึงตอบรับคำเชิญเดินเข้าโรงหนัง Doc Club & Pub อย่างไม่ลังเล และแล้ว ผมก็ได้ชม ‘Leonor Will Never Die’ หรือในชื่อไทย ‘ลีโอนอร์ไม่มีวันตาย’ ไปในที่สุด

หนังเรื่องนี้เป็นผลงานเรื่องแรกของผู้กำกับและผู้เขียนบทสาว มาร์ติกา รามิเรซ เอสโคบาร์ และเป็นหนังจากฟิลิปปินส์ที่ได้รางวัล Innovative Spirit ในเทศกาลหนังซันแดนซ์ และมีชื่อเข้าชิง Lotus Award Competition รางวัลอันทรงเกียรติสำหรับผู้กำกับหน้าใหม่ไฟแรงในเทศกาลหนัง Bangkok World Film Festival น่าชื่นชมปนทึ่งเมื่องานชิ้นแรกของผู้กำกับหน้าใหม่แห่งวงการสามารถพาตัวเองมาได้ถึงขั้นนี้

ทุกอย่างเป็นแรงส่งให้วันนี้ต้องดั้นด้นมาดูหนังและเจอกับผู้กำกับด้วยตัวเอง

เรื่องย่อหนัง ‘Leonor Will Never Die’

เมื่อเรื่องเล่าและความเป็นจริงพร่าเลือนจนแทบไม่อาจแยกได้อีกแล้ว ลีโอนอร์ (Sheila Francisco) คุณแม่ที่เคยเป็นมือเขียนบทและเคยมีผลงานกำกับหนังแอ็คชันมามากมาย แต่ตอนนี้เธอกลายเป็นแม่ผู้มีอาการหลงๆ ลืมๆ ของรูดี้ (Bong Cabrera) ลูกชายที่กำลังมุ่งหมายจะหลีกหนีไปอยู่ต่างประเทศ สิ่งที่น่าสนใจก็คือ แกไม่ยอมจ่ายค่าไฟจนถูกการไฟฟ้าตัด แต่กลับเอาเงินไปซื้อแผ่นหนังเถื่อน

แล้วจู่ๆ เหตุการณ์ก็เริ่มอลหม่านมากขึ้น เมื่อ คุณแม่เกิดดวงซวยโดยทีวีตกใส่หัวจนโคม่านอนโรงพยาบาล แต่กลับพบว่าตนเองหลุดเข้าไปอยู่ในหนังที่ตัวเองกำลังเขียนบทไม่จบ …เป็นเรื่องย่อที่เล่าได้อย่างมากก็แค่นี้แหละ จริงๆ

รีวิวหนัง ‘ลีโอนอร์ไม่มีวันตาย’

วินาทีแรกที่ได้ดู อาจมีข้อสงสัยอยู่ในใจว่านี่มันหนังปีไหนกันนะ ทำได้ 80’s มากจริงๆ ด้วยเพราะผู้กำกับตั้งใจจะเก็บโมเมนต์ของบ้านเมืองและสังคมในช่วงเวลานั้นกลับมา ช่วงเวลาที่ผู้คนยังเสพความบันเทิงกันผ่านทางจอโทรทัศน์รุ่นเก่า ทั้งยังมีหนังแผ่นขาย หนังแอ็คชัน ยิง ฟัน แทง กลายเป็นความบันเทิงแบบบ้านๆ ที่ผู้คนจะหาเสพกันได้

ขณะที่บทหนัง เล่าเรื่องของคุณป้าคนหนึ่งที่อยู่ช่วงวัยเกษียณแถมลูกชายคิดหนีจาก แต่ผลงานหนังในอดีตของคุณป้ายังคงตราตรึงอยู่ในใจผู้คน แม้เจ้าตัวจะกลายเป็นคนแก่สติเลอะๆ เลือนๆ ไปแล้วก็ตาม เมื่อเกิดอุบัติเหตุที่ไม่คาดฝัน ทีวีที่เป็นเหมือนปัจจัยสี่ของผู้คนในยุคสมัยนั้นกลับตกลงมากระแทกหัวคุณป้าเข้าอย่างจัง จนคุณป้าต้องกลายเป็นคนไข้ในสภาพครึ่งหลับครึ่งตื่น และช่วยยื้อให้ลูกชายคิดทบทวนเรื่องการหนีไปของตนเอง

ทีแรก เราก็อาจจะไม่ได้รู้สึกว่าหนังเรื่องนี้ทำงานกับเรามากนัก เหมือนมันพยายามเล่าปูเรื่องมาก่อน จนเมื่อคุณป้าหลุดเข้าไปในหนังตัวเองนั่นแหละ ความกาวของบทจึงได้เริ่มก่อตัวขึ้น กับบทหนังที่คุณป้าลีโอนอร์ยังเขียนไม่จบ คนดูก็ได้พบว่า คุณป้าเอาไปเขียนต่อตอนที่ตัวเองหลุดเข้าไปอยู่ในหนัง ในช่วงเวลานั้น ความจริงกับหนังมันปนเปไปหมดแล้ว ขณะที่หนังเล่าไป บทหนังก็ถูกเขียนไปพร้อมๆ กันด้วย เครื่องพิมพ์ดีดดังต๊อกๆ ปัดแคร่ดังพรืดดด! กับเรื่องราวกาวๆ ป่วนๆ ที่ชวนขำ เป็นส่วนผสมที่แปลกประหลาดดี

ขณะเดียวกัน หนังมันก็เล่าไปถึงครอบครัว โดยเฉพาะเรื่องของลูก ในหนัง เราจะได้เห็นหนึ่งวิญญาณที่อยู่ในนั้นด้วย และได้เห็นว่าคุณป้าผู้ยังปล่อยวางตัวเองจากอดีตที่รุ่งโรจน์ไม่ได้ แท้จริงแล้ว แกก็เขียนบทหนังขึ้นจากชีวิตบางส่วนของตัวแกเอง ดูแล้วไม่ต่างจากคนทำหนังทั่วไป หลายครั้งที่หยิบเอาชีวิตตัวเองมาใส่ไว้ในหนัง ขณะที่ตัวละครในโลกจริงบางตัวก็มีคาแรกเตอร์ที่ประหลาดจนแบบอะไรวะเนี่ย ส่งเสริมให้มันเป็นทั้งหนังกาวๆ ที่ยิ่งดูยิ่งกาวขึ้นตามเวลาของหนัง นอกเหนือจากความอบอุ่นแล้ว มันก็ยังมีกลิ่นของการเมืองในฟิลิปปินส์แทรกซึมอยู่ด้วยเช่นกัน

ด้วยความที่คนฟิลิปปินส์ก็คล้ายๆ คนไทย การแต่งเนื้อแต่งตัวก็ใกล้เคียงกันมาก พอเห็นคุณป้านักเขียนบทแต่งตัวแล้วก็อาจคิดไปถึงผู้ใหญ่ในบ้าน คงไม่แปลกอะไรที่บางคนดูแล้วจะอินมาก

โดยรวม มันเป็นหนังคัลท์ที่มองเห็นชัดว่าตั้งใจจะทำมาเพื่อสดุดีคนทำหนัง ทั้งยังเชิดชูหนังเกรดบี บอกเล่าด้วยกลิ่นอายของฟิลิปปินส์ในวันเก่า บวกเขากับความแฟนตาซีที่คนเข้าไปอยู่ในหนัง หรือแท้จริงแล้วมันก็คล้ายการเขียนบทหนังขณะฝัน ก่อนที่หนังจะพามาเจออะไรที่คาดไม่ถึง ปิดท้ายด้วยซีนแห่งสวยงาม

แม้ว่านี่จะเป็นงานแรกของผู้กำกับหญิงคนนี้ แม้มันจะใช้เวลาเนิ่นนานกว่าทุกอย่างเสร็จสิ้นกลายเป็นหนังมาให้เราดู แต่ก็ทำให้เห็นเป็นงานแรกที่ไม่ใช่ท่าง่ายๆ เลย

รายละเอียดเกี่ยวกับหนัง