รีวิวหนัง Pinocchio | วันอัศจรรย์หุ่นไม้ พินอคคิโอที่อยากเป็นคน

อาจเป็นเรื่องที่ใครหลายคนเคยผ่านมาหลายเวอร์ชัน แต่ใครบางคนก็อาจหลงลืมเวอร์ชันก่อนเก่าไปบ้างแล้ว แต่คงไม่อาจปฏิเสธได้ว่า ‘Pinocchio’ เป็นวรรณกรรมอมตะที่ถูกหยิบจับมาสร้างเป็นหนังอยู่บ่อยครั้งด้วยเทคนิคและไอเดียที่แตกต่างกันไป จนในวันนี้ มันได้ถูกผู้กำกับเลื่องชื่ออย่าง Robert Zemeckis นำมาสร้างสรรค์ใหม่อีกหน

เชื่อว่าหลายคนคงคุ้นเคยกับผลงานอันลือเลื่องของเขาเป็นอย่างดี ถ้าเอ่ยถึงภาพยนตร์ชื่อดังอย่าง ‘Forrest Gump’ , ‘Cast Away’ และ ‘Back to the Future’ ทุกคนย่อมร้องอ๋อ และเมื่อเขาต้องการจะนำแอนิเมชันคลาสสิกแสนอมตะเรื่องนี้มาสร้างใหม่อีกครั้ง เขาก็เลือกให้มันเป็นภาพยนตร์ไลฟ์แอคชันที่ผสานระหว่างการแสดงของคนจริงกับแอนิเมชันของตัวละครหลักอันหลากหลาย ผ่านบทที่เขียนร่วมกับ Chris Weitz เจ้าของผลงานอย่าง ‘Cinderella’

ก่อนอื่น ก็คงต้องเล่าเรื่องย่อคร่าวๆ กันก่อนแหละเนอะ

เรื่องย่อหนัง ‘Pinocchio’

มันเริ่มต้นขึ้น เมื่อชายช่างไม้ผู้เป็นนักประดิษฐ์นาฬิกาและกล่องดนตรีอย่าง เจปเปตโต (Tom Hanks จากภาพยนตร์เรื่อง ‘Greyhound’, ‘Sully’ และ ‘News of the World’) ที่เขาประดิษฐ์หุ่นไม้และตั้งชื่อให้มันว่า พินอคคิโอ ก่อนที่นางฟ้าใจดีจะเสกให้หุ่นไม้ที่ต้องใช้คนชักใย กลายเป็นหุ่นที่มีชีวิตขึ้นมาตรงตามความปรารถนาของเขา

พินอคคิโอ (ให้เสียงพากย์โดย Benjamin Evan Ainsworth จากซีรีส์ ‘บลายเมเนอร์ บ้านกระตุกวิญญาณ’) เป็นเหมือนเด็กที่เพิ่งจะรู้จักกับโลกเป็นครั้งแรก เขาจำต้องมีพี่เลี้ยงซึ่งในที่นี้คือ จิมินี่ คริกเก็ต (ให้เสียงพากย์โดย Joseph Gordon-Levitt จากหนังเรื่อง ‘Inception’ และ ‘Looper’) จิ้งหรีดผู้คอยช่วยแนะนำพินอคคิโอทั้งด้านชีวิตและมโนสำนึก

พินอคคิโอ ผู้หลงไปกับสิ่งล่อใจ จนห่างไกลจากบ้านไปเจอกับโลกภายนอก ทำให้เขาได้ผจญภัยและพบเจอกับเหตุการณ์ที่จะสอนให้เขาได้รู้จักกับความกล้าหาญ จริงใจ และไม่เห็นแก่ตัว ซึ่งนั่นจะกลายเป็นตัวตนที่แท้ยิ่งกว่าการเป็นมนุษย์จริงๆ เสียอีก

รีวิวหนัง ‘พินอคคิโอ’

หลังจากดิสนีย์เคยสร้างแอนิเมชันเรื่องนี้ในปี 1940 มันก็กลายเป็นงานขึ้นหิ้งเรื่อยมา จนวันหนึ่งในปี 2019 ผู้กำกับ Matteo Garrone ก็สร้างมันขึ้นมาในแบบของตัวเองได้อย่างน่าประทับใจ ก่อนที่ปี 2022 ดิสนีย์จะนำกลับมาสร้างใหม่อีกครั้งในฉบับคนแสดง และมอบหมายให้ Robert Zemeckis เป็นผู้ถ่ายทอด ซึ่งเขาก็เลือกนักแสดงนำคู่ใจอย่าง Tom Hanks ให้มาบท เจปเปตโต ช่างไม้ที่ให้กำเนิด พินอคคิโอ เราจะได้รับเวอร์ชันนี้ก่อนที่จะมีอีกเวอร์ชันจากผู้กำกับ Guillermo del Toro ติดตามมาในช่วงปลายปีนี้

ความน่าสนใจของหนังไลฟ์แอคชันเวอร์ชันดิสนีย์มีหลายอย่างทีเดียว หนึ่งในนั้นคือการเลือกให้บลูแฟรี่หรือนางฟ้าสีน้ำเงินที่รับบทโดย Cynthia Erivo กลายเป็นที่พูดถึงเพราะนี่เป็นการตีความหมายแบบใหม่ ว่านางฟ้าไม่จำเป็นต้องมีภาพลักษณ์แบบเดิมๆ อีกต่อไป

ด้วยเรื่องราวที่นับว่าใกล้เคียงกับเวอร์ชันต้นฉบับแต่ปรับเปลี่ยนไปบ้างก็เพียงนิดหน่อย มันยังคงเป็นภาพยนตร์ที่ผสมผสานระหว่างการพูดจาปกติ สลับกันไปกับสไตล์มิวสิคัล ตัวละครบางตัวจะร้องเพลงที่แฟนดิสนีย์เคยคุ้นให้เราฟัง หลายฉากที่เคยเห็นมาก็จะได้เห็นในเวอร์ชันนี้อีกครั้ง แทนที่จะเป็นการ์ตูนคนวาด กลายเป็นหนังคนแสดงร่วมเฟรมกับซีจีที่เนียนตา

ครั้งนี้เหตุเกิดจากคำอธิษฐานของเจปเปตโต ส่งผลให้นางฟ้าทำให้มันเป็นจริง หุ้นไม้ตัวนั้นไม่ต้องมีเชือกให้คนมาคอยชักเพื่อทำให้มันมีชีวิตอีกต่อไป แต่มันกลับมีชีวิตขึ้นมา ขยับแขนขาและพูดจาได้เหมือนเด็กมนุษย์คนหนึ่ง ทว่าแม้จะเหมือนมนุษย์เท่าใดแต่ร่างกายยังคงแตกต่าง

พินอคคิโอเป็นหุ่นไม้ที่เพิ่งมีชีวิตเป็นครั้งแรกและยังไม่รู้อะไรเกี่ยวกับโลกใบนี้ว่ามันมีทั้งดีและร้าย แม้เขาจะอยากเป็นมนุษย์จริงๆ แต่สิ่งที่เขาต้องเรียนรู้คือการมีตัวตนนั้นเกิดอะไร ประสบการณ์จะทำให้เขาได้เรียนรู้ การผจญภัยของหุ่นไม้จึงเริ่มต้นขึ้นตรงนั้น

หนังพาเราไปรู้จักกับ ออเนสท์ จอห์น (พากย์เสียงโดย Keegan-Michael Key) จิ้งจอกตัวร้ายที่เข้ามาชักชวนให้เขาไปโด่งดังในคณะละครสตรอมโบลี และทำให้รู้ว่าโลกนี้มีความเลวร้ายอยู่ หรือจะเป็นฟาบิอาน่า (Kyanne Lamaya) เจ้าของหุ่นกระบอกซาบิน่าที่เข้ามาเป็นเพื่อนของพิน็อคคิโอ ขณะตัวละครที่ยังคงเดิมไม่เปลี่ยนคือเจ้าแมวเหมียวฟิกาโรกับเจ้าปลาทองคลีโอ ก็มีตัวละครใหม่ๆ อย่าง นกนางนวลโซเฟีย (พากย์เสียงโดย Lorraine Bracco) เข้ามาเพิ่มเติมเสริมทัพ

เรื่องราวของหุ่นกระบอกที่ทำด้วยไม้กลับกลายเป็นหุ่นไม้ที่มีชีวิต ออกเดินทางเผชิญกับสิ่งล่อใจเพื่อเรียนรู้ว่าสิ่งใดผิด สิ่งใดถูก โดยมีเจ้าจิ้งหรีดน้อยที่เป็น ‘จิตสำนึก’ คอยชี้ทางให้ และด้วยความที่หุ่นไม้เพิ่งเรียนรู้สิ่งใหม่ เขาจึงไม่ค่อยจะฟังสิ่งที่จิมินี่ คริกเก็ต เฝ้าเตือนสักเท่าไหร่นัก

ผมรู้สึกชื่นชอบในรายละเอียดของนาฬิกามากมายที่แขวนอยู่บนผนัง เพิ่มลูกเล่นด้วยการนำคาแรคเตอร์ที่คนเคยคุ้นในผลงานของดิสนีย์ทั้งใหม่และเก่ามาใส่ พาคนดูตื่นตาไปได้ไม่น้อย ขณะที่การดำเนินเรื่องแม้หลายองค์ประกอบนั้นดีเด่น ทั้งงานภาพแสดงที่เชื่อมือได้เสมอมาของ ทอม แฮงค์ส งานซีจีที่เนียนตา มุมมองภาพที่ทำให้เรามองเห็นเหมือนเป็นหุ่นไม้และจิ้งหรีด ทุกอย่างดูอลังการและดีไปหมด เสียดายที่ความน่าตื่นเต้นระหว่างการดำเนินเรื่องแทบไม่มีจนหนังตาเริ่มจะหย่อน

แม้ปรับเปลี่ยนเรื่องราวไปบ้าง แต่เรื่องราวในนั้นยังคงเป็นการสอนเด็กให้เป็นคนดี มีความกล้าหาญ มีน้ำใจ และไม่เห็นแก่ตัว ผ่านโปรดักชันที่สุดเนี้ยบ เพียงแค่หลายสิ่งดูแก้ไขง่ายดายเกินไป อีกทั้งยังดำเนินทุกอย่างเป็นระนาบเดียวไปตลอดทาง จะทำให้ง่วงงุนไปบ้างก็เป็นเรื่องธรรมดา

รายละเอียดเกี่ยวกับหนัง