รีวิวหนัง ส้มป่อย | สาวเหนือเบื่อบ้านเกิดผู้เจอกับสองทางเลือก

ช่วงปลายปีอย่างนี้ ที่เหลือเวลาอีกไม่กี่เดือนก็จะหมดปี หนังไทยที่เตรียมเข้าฉายก็จะหลายเรื่องหน่อย หนึ่งในนั้นคือหนังรอมคอมสไตล์ไทย ๆ ที่พาเราไปเยือนเมืองเหนือ แถว ๆ จังหวัดลำพูน กับเรื่องราวของสาวสวยผู้เบื่อบ้านเกิดตัวเองและอยากจะหนีออกไปไกล ๆ ส้มป่อย คือชื่อของตัวเอก และเป็นชื่อหนังเรื่องนี้

นี่คือหนังไทยจากค่าย M Pictures ที่อำนวยการสร้างโดยผู้กำกับชื่อดังของบ้านเรา โขม ก้องเกียรติ โขมศิริ โดยมี มะเดี่ยว ชูเกียรติ ศักดิ์วีระกุล นั่งแท่นที่ปรึกษา มีนางเอกระดับขวัญใจอย่าง น้ำตาล พิจักขณา ที่ถูกชักชวนให้มาเจอกับสองพระเอกสุดหล่อ ตี๋ ธนพล และ ป๊อป ธัชทร

เสียงเพลง ‘อยากมีแฟนแล้ว’ ดังรัวๆ ชักชวนให้เราเข้าโรงไปหนังเรื่องนี้กันแล้วสินะ

เรื่องย่อหนัง ส้มป่อย

ส้มป่อย (น้ำตาล พิจักขณา วงศารัตนศิลป์ จากละครเรื่อง แค้นรักสลับชะตา และ ประกาศิตกามเทพ) เป็นสาวเหนือที่มีบุคลิกไม่เรียบร้อย ผิดจากภาพลักษณ์สาวเหนือในความคิดของใครหลายๆ คน ซึ่งอาจส่งผลให้เธอยังไม่มีแฟนสักที เธอเป็นสาวที่ค่อนข้างเบื่อกับงานวันรวมญาติที่เหล่าเครือญาติที่ได้ผัวเป็นคนกรุงเทพฯ จะพาผัวและลูกกลับมาเยี่ยม ก็คงจะมีแต่แม่ของเธอนี่แหละที่ไม่ได้มีผัวเป็นคนกรุงเทพฯ เหมือนอย่างญาติคนอื่น และนั่นอาจเป็นสาเหตุให้เธอคิดอยากจะมีแฟนเป็นคนกรุงเทพฯ

เหมือนเธอจะเบื่อบ้านนอกที่ตนเกิดมา และอยากหนีออกไปใช้ชีวิตที่กรุงเทพฯ ดูสักที

และเมื่อเธอเจอคนหล่อถูกใจแถมยังเป็นคนกรุงเทพฯ อย่าง แวน (ป๊อป ธัชทร ทรัพย์อนันต์) เธอจึงอยากจะพุ่งเข้าใส่ในทันที แต่พอได้ยินว่า แวนชอบสาวเหนือที่มีความเป็นคนเหนือทุกกระเบียดนิ้ว ประกอบกับเพื่อนพาไปหาคนทรงพ่อหม่อน (ตี๋ ธนพล จารุจิตรานนท์) ที่เห็นหน้าเธอก็ศรรักปักใจเข้าทันที งานนี้พ่อหมอบอกให้เธอแต่งกายชุดเมืองเป็นเวลา 3 เดือน

และดูเหมือนสาวเหนือที่ไม่ค่อยเรียบร้อยอย่างเธอจะต้องเจอปัญหา ‘ทางเลือก’ เข้าซะแล้ว!

รีวิวหนัง ส้มป่อย

หนังไทยที่พาเราขึ้นเหนือไปชมบรรยากาศต่างจังหวัดในแถบลำพูน พาไปพบกับเรื่องราวของสาวละปูนที่มีทั้งความแก่น ความฮา และไม่รู้สึกมีความสุขกับการที่ต้องติดอยู่ที่นั่น ฝันอยากได้แฟนที่เป็นคนกรุงเทพฯ จนมาเจอหน้าหล่อ ๆ ของแวน ชายหนุ่มที่มาถ่ายภาพบ้านเมือง วัฒนธรรมและธรรมชาติของล้านนา ทำให้เธอได้เจอเขา

แต่หนังก็สร้างตัวละครอีกตัวมาเป็นคู่แข่งกัน แซ้ป คือชายหนุ่มผู้มีอาชีพเป็นหมอดูร่างทรง ที่สาวเจ้าไม่เคยเชื่อถือและมองเห็นเป็นความหลอกลวง แต่เพียงแว้บแรกที่เขาเห็นเธอก็ตกหลุมรักเข้าอย่างจัง แน่นอนว่า เขาต้องใช้ความเป็นร่างทรงออกอุบายเพื่อให้แวนไม่สมหวัง

แต่สุดท้าย นางเอกของเราต้องเจอกับสองทางเลือก คนหนึ่งก็ใช่ คนหนึ่งก็ชอบ อย่างในโปสเตอร์นั่นแหละครับ

เรื่องนี้ ตัวละครแทบจะพูดภาษาเหนือกันทั้งเรื่อง เหลือไทยกลางไว้สำหรับแวน คนกรุงเทพฯ ไว้เท่านั้น ให้ฟีลลิ่งล้านนา เหมือนคนดูได้ไปใช้ชีวิตท่ามกลางคนเหนือ

เริ่มต้นเรื่อง อาจจะขัดเขินอยู่บ้าง แต่พอเรื่องราวเดินไปก็เหมือนจะเข้าฝักกันมากขึ้น ตัวหนังเดินเรื่องไปเรื่อย แม้อาจช้าบางจุด หากก็ไม่มีเวิ่นเว้อเอาแต่เล่นมุขเฮฮา บทหนังพาเราไปในจุดที่คุ้นเคยไม่มีอะไรแปลกใหม่ ทุกอย่างจึงคล้ายจะเดินไปตามความคาดเดาของคนดู จะติดอยู่บ้างก็คงเป็นระยะเวลาของเรื่องราวที่กระชั้นสั้นจนเกินไป ทำให้รู้สึกทุกอย่างมันรวดเร็วเกิดความกังขาในความรักของคนทั้งสาม แต่ถึงกระนั้น ตัวหนังก็พาให้เราอินไปกับฉากชวนสะเทือนใจได้อยู่

เหมือนหนังจะเล่าเรื่องความคิดระหว่างคนต่างจังหวัดที่มีต่อคนกรุงเทพฯ นางเอกเองที่ตั้งใจจะหาแฟนเป็นคนกรุงเทพฯ ที่สามารถพาเธอออกไปจากบ้านเกิดที่แสนน่าเบื่อ แต่ก็กลับได้พบอีกคนที่อยู่บ้านเดียวกัน พูดภาษาเดียวกัน กินอาหารเหมือนกัน และถ้าทั้งสองคนต่างยอมรับในสิ่งที่เป็นตัวเธอเหมือนๆ กัน เธอจะเลือกคนไหนดี? อีกทั้งหนังก็ยังอาจเล่าไปถึงขั้นว่า เราควรเป็นคนแบบไหนดี ควรจะทำตัวเรียบร้อยอย่างที่คนหนึ่งชอบ [แต่เราไม่ได้เป็น ฝืนที่จะเป็น] หรือควรจะเป็นตัวของตัวเอง [ให้คนนั้นเขาชอบที่เราเป็นเรา] ดีนะ?

เป็นหนังที่ทำให้เห็นลีลาและบทบาทใหม่ๆ จาก น้ำตาล พิจักขณา เพราะเธอต้องเล่นเป็นผู้หญิงกระโดกกระเดก ที่ชอบกินลาบ ชอบกินเหล้า มักจะเมาเละภาพตัดอยู่หลายช่วง ซึ่งน้ำตาลผู้มีเบาหน้าสไตล์สวยมหาชนก็ดูไม่ห่วงสวย ใส่ลีลาปากจัดเต็มที่ ขณะเดียวกันลีลาอ่อยผู้ชายก็ใส่เต็มเช่นกัน ขณะที่ตัว ป๊อป ธัชทร อาจจะไม่ได้บทที่ส่งให้มากนัก แต่กับ ตี๋ ธนพล ดูเหมือนจะได้เล่นอะไรมากกว่า แม้โดยส่วนตัวจะไม่ค่อยชอบใจนัก กับการที่ตัวเอกของเรื่องมีอาชีพคนทรงแบบนี้ [แถมในเรื่องก็ยังโดยนางเอกจับได้ซะอีก] แต่พอถึงช่วงเวลาดราม่า เขาก็ทำได้ดี

โดยส่วนตัวแล้วไม่ถึงกับขำคิกคักไปกับบทคอมิดี้สักเท่าไหร่นัก แต่ความน่ารักของน้ำตาลพาให้ผ่านไปได้เกือบหมด ถ้าใครเป็นคนเหนืออยู่แล้วก็น่าจะอินและสนุกกับหนังเรื่องนี้เพราะประสบการณ์ร่วมย่อมจะมากกว่า

หนังไทยเรื่องนี้ มีพล็อต บท และการดำเนินเรื่องที่เรียกได้ว่า ง่ายๆ ไม่ซับซ้อน และเน้นใช้เสน่ห์ของนักแสดง ผสมกับความสามารถในการแสดงที่สามารถใส่ได้ทั้งคอมิดี้ เล่นให้ดูตลก โอเวอร์เล็กๆ แต่ก็มีความน่ารักผสมอยู่ในนั้น แต่เมื่อถึงเวลาที่ต้องเล่นซีนดราม่าก็เอาอยู่มากพอจะทำให้คนอินตาน้ำตาซึมตามได้ เหมาะสำหรับคอหนังที่ต้องการเสพความบันเทิง ไม่ต้องการอะไรที่เคร่งเครียดเกินไป ไม่คาดหวังสิ่งที่แปลกใหม่หรือการดำเนินเรื่องที่เกินคาด

เพลงประกอบของหนังก็เป็นอีกส่วนที่สำคัญ ไม่ว่าจะเป็น ‘อยากมีแฟนแล้ว’ เวอร์ชันดั้งเดิมที่อยู่ในหนังหรือเวอร์ชันใหม่ที่ร้องไว้โดย ส้ม มารี (Zommarie) แต่ที่ประทับใจสุดๆ ก็เห็นจะเป็น ‘ไม่เคย’ เวอร์ชันภาษาเหนือที่ร้องไว้โดย ไม้เมือง

ใครที่อดใจไม่ไหว หนังเข้าโรงเมื่อไหร่ก็อย่าลืมไปยิ้ม ฮา ซึ้ง ในโรงด้วยกัน

รายละเอียดเกี่ยวกับหนัง