รีวิวหนัง The Worst Person in the World หัวใจไม่สงบอยากจบที่เธอ

หลังจากหนังเรื่องนี้มีชื่อเข้าชิง 2 รางวัลอะคาเดมี่อะวอร์ดส์ ทั้ง Best International Feature Film และ Best Original Screenplay ก็เริ่มเป็นที่สนใจของผู้คนนักดูหนังมากขึ้น และวันนี้นายแพทก็ได้มีโอกาสดู ‘The Worst Person in the World’ หรือชื่อไทย ‘หัวใจไม่สงบอยากจบที่เธอ’ ด้วยตาตนเองแล้ว จึงได้โอกาสมาบอกกล่าวว่าหนังเรื่องนี้มีดีอย่างไร

หนังเรื่องนี้ส่งตรงมาจากนอร์เวย์ครับ เป็นหนังแนวรอมคอมนี่แหละ แต่ผสมดราม่าเข้าไป และเล่าด้วยลีลาคล้ายหนังอินดี้ แบ่งซอยเรื่องราวเป็น 12 ส่วน แต่ละส่วนจะบอกชื่อตอนไว้ให้เสร็จสรรพ กำกับโดย Joachim Trier ที่เคยสร้างผลงานมาหลายเรื่อง ไม่ว่าจะเป็น ‘Thelma’,​‘Louder Than Bombs‘, ‘Oslo, August 31st’ และ ‘Reprise’ อาจจะไม่คุ้นชื่อเลย ก็ไม่แปลกเพราะมันเป็นหนังสัญชาตินอร์วีเจียนทั้งหมด แต่อย่างน้อย ถ้าวันนี้ คุณกำลังเดินเข้าโรงไปพบกับหนังเรื่องนี้

คุณก็เริ่มรู้จักกับหนังของยัวคิมแล้วล่ะ

เรื่องย่อหนัง The Worst Person in the World

มันเป็นเรื่องที่มีผู้หญิงชื่อจูลี่ (Renate Reinsve จากหนังเรื่อง ‘Oslo, August 31st’ ของยัวคิมนี่แหละ) เป็นศูนย์กลาง เธอเคยเรียนเป็นหมอผ่าตัด ก่อนจะเปลี่ยนใจไปเรียนด้านจิตวิทยา หัวใจเธอก็เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาเช่นกัน จะเรียกว่าเธอเป็นคนจิตใจโลเล ไม่เป็นโล้เป็นพาย หรืออะไรก็แล้วแต่ แต่ในปัจจุบัน หัวใจของเธอเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาอยู่ที่ผู้ชายสองคน

คนหนึ่ง เป็นเจ้าของการ์ตูนล้อเลียนชื่อ แอกเซล (Anders Danielsen Lie จากหนังเรื่อง ‘Oslo, August 31st’ อีกเช่นกัน) ชายที่มีวัยห่างกับเธออยู่พอสมควร คนที่มีความเห็นบางอย่างขัดแย้งกันแต่เธอก็คบกับเขาได้ยืดยาว อีกคนเป็น ไอวิน (Herbert Nordrum) คนที่พบเจอในวันที่เธอเดินเข้าไปมั่วปาร์ตี้หน้าตาเฉย คนที่มีความคิดเหมือนเธอ

ว่าแต่ความโลเลนี้จะพาเธอไปสู่จุดไหนกันเล่า?

รีวิวหนัง หัวใจไม่สงบอยากจบที่เธอ

หนังเล่าด้วยการแบ่งซอยตัวเองออกเป็น 12 ส่วน แต่ละส่วนใส่ชื่อตอนกำกับไว้ให้เรียบร้อย เรื่องราวเริ่มต้นเดินอย่างไม่มีอะไรมากนัก แต่มันกลับค่อยมีอะไรมากขึ้นตามระยะทางของหนัง จากช่วงแรกที่หนังเล่าปูพื้นเรื่องของจูลี่ให้ผู้ชมได้รู้จักกันก่อน ก่อนที่จะเข้าเรื่องราวจริงๆ อย่างรวดเร็ว

แต่ทั้งหมดล้วนเป็นเรื่องราวที่อาจเกิดขึ้นได้จริงกับคนใดก็ได้บนโลกนี้

สำรวจชีวิตด้วยเสน่ห์ของตัวละคร

ความทีเล่นทีจริงของหนังพาเราไปสำรวจหลากหลายแง่มุมในชีวิตของคนกลุ่มหนึ่ง โดยมีจุดเริ่มต้น ตรงกลาง และจุดสิ้นสุดที่ผู้หญิงจิตใจโลเลคนหนึ่ง คนที่คุณอาจไม่รู้สึกเห็นด้วยกับการกระทำของเธอมากนัก แต่ความมีสีสันและเสน่ห์ส่วนตัวของเธอจะชักชวนให้คุณเลือกติดตามไม่ลดละ จนคุณเริ่มจะไม่ตัดสิน ว่าการกระทำใดที่ถูกหรือผิด แต่มองว่าทุกคนมีสิทธิเลือก และมีโอกาสที่จะเลือกผิด รวมทั้งการเลือกนั้นอาจทำร้ายใครบางคน ใครคนนั้นอาจกลายเป็นอดีตที่ยังคงซ่อนอยู่ในความทรงจำ ใครบางคนอาจผ่านเข้ามาเจอกับบทเรียนที่เรามอบให้ แล้วจากไปพร้อมอีกบทเรียนที่ทำให้เราฉุกคิด

นักแสดงนำที่เล่นเป็นจูลี่อย่าง Renate Reinsve สำหรับผมนั้นมองว่า เธอสวย และมีเสน่ห์ชวนมองเอามาก ทั้งสายตา ท่าทาง และการพูด เธอเล่นออกมาอย่างเป็นธรรมชาติ ไม่ว่าจะเป็นในช่วงเวลาที่สดใส หรือหมองหม่น จนคิดว่า เธอควรจะมีโอกาสได้อยู่ในรายชื่อเข้าชิงออสการ์สาขานักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยมเสียด้วยซ้ำ

คล้ายคนคิดที่คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย เจออะไรก็หยิบสิ่งนั้นมาพูดถึง

ช่วงหนึ่ง เราอาจพบเจอกับฉากที่ไม่คาดฝัน หญิงสาวเดินอยู่กลางเมืองที่ทุกสิ่งหยุดเคลื่อนไหว และอาจทำให้นึกไปว่านี่กำลังอยู่ในความฝัน หรืออยู่ในหนังแฟนตาซีสักเรื่องหนึ่ง แต่มันมาได้จังหวะพอเหมาะพอดี เหตุการณ์มหัศจรรย์ในวันที่หัวใจของเธอเพรียกหาใครสักคนหนึ่ง

อีกช่วงกลับกลายเป็นหนังยาเสพติดที่ตัวละครเสพและเมามายไร้สติ งานภาพพาเราดำดิ่งสู่ความไฮ ตัวละครต่างทำอะไรที่สุดอึ้ง สุดเซอร์ไพรส์ ก่อนจะตื่นขึ้นมาตะลึงกับผลงานของตน

ความขี้เล่นของจูลี่ พาเราไปเจออะไรฮาๆ อีกหลายอย่าง หลายอย่างที่แปลกใหม่ ไม่น่าจะเคยพบเคยเห็นที่ไหนมาก่อน ร่องรอยของการเดินทางที่แปลก ประหลาด และเย้ายวนชวนให้ติดตามค้นหา

ไดอะล็อกคม ผสมหลายหลากแง่มุมชีวิต

“ผมกังวลว่าจะทำอะไรผิดพลาด แต่สุดท้ายสิ่งที่ผิดพลาดไม่ใช่อะไรที่ผมกังวล”

หนึ่งในไดอะล็อกคมๆ ปรากฏอยู่หลายจุด บางท่อนสะดุดใจชวนให้นั่งคิดตาม ผ่านการเล่าที่เรียบง่ายและเป็นธรรมชาติ เรื่องราวที่อาจดูไม่น่าเชื่อ แต่กลับใกล้เคียงจริง เมื่อมันเดินมาถึงช่วงท้าย จากที่อารมณ์ดีกลับแปรเปลี่ยนท่าทีเป็นจริงจัง จากที่เคยขำๆ ก็กลายเป็นขำไม่ออก

ไม่มีใครล่วงรู้อนาคต ว่าสิ่งที่เราเลือกวันนี้จะส่งผลอย่างไร บางครั้ง พยายามจะย้อนกลับไปก็อาจพบว่าไม่ทันเวลา

เหมือนหนังจะวิพากษ์หลายสิ่งหลายอย่าง นอกเหนือจากเรื่องความรัก ความสัมพันธ์ การยอมรับในความแตกต่างทางรสนิยม-การเหยียดเพศ แนวคิดเรื่องการมีลูก ยาเสพติด แถมหนังยังเล่าไปถึงกระทั่งความตาย ทุกแง่มุม หนังไม่ได้ตัดสิน ชี้นำ หรืออะไรทั้งนั้น นัยว่าต้องการจะเปิดให้ผู้ชมซึมซับและมองเห็นในมุมของตนเอง

เมื่อเวลา 2 ชั่วโมง 8 นาทีผ่านไป เราจึงได้ข้อสรุปจากหนังว่า เราอาจเป็นคนที่ทำร้ายคนอื่นในระหว่างการเดินทางของชีวิต แต่เราก็อาจเป็นคนสำคัญที่อยู่ในใจของใครบางคนเช่นกัน และบางครั้ง เราอาจต้องผ่านบทเรียนซ้ำแล้วซ้ำเล่า กว่าจะเข้าใจความสำคัญนั้น

เรื่องราวที่เริ่มไม่หนักนัก แต่ลงท้ายหนักหน่วงยิ่ง ดูเอาเพลินก็ได้ ดูเอาอารมณ์จักอินดีนักแล

รายละเอียดเกี่ยวกับหนัง