รีวิวหนัง Everything Everywhere All at Once | ซือเจ๊ทะลุมัลติเวิร์ส

เหมือนว่าช่วงนี้ หนังทางฝั่งฮอลลีวู้ดจะเห่อเล่นพล็อตมัลติเวิร์ส-พหุภพ-พหุจักรวาลกันบ่อย อาจเพราะมันเป็นทางใหม่ๆ ที่ทำให้มีเรื่องมาเล่าที่แตกต่างออกไปจากเดิม ขณะเดียวกัน มันก็เป็นการโชว์กึ๋นของคนเขียนบท รวมไปถึงวิสัยทัศน์ของผู้กำกับด้วยว่าจะเจ๋งสักแค่ไหน วันนี้มีมาอีกเรื่อง แถมมากับค่ายอินดี้มีชื่ออย่าง A24 เสียด้วย จะเรื่องไหนกันเล่า ก็ต้องเป็น ‘Everything Everywhere All at Once’ หรือชื่อไทย ‘ซือเจ๊ทะลุมัลติเวิร์ส’ สิครับผม

หนังเรื่องนี้จะเล่าถึงเหตุที่เกิดขึ้นในครอบครัวเชื้อสายจีนครอบครัวหนึ่ง ซึ่งก็อยู่อาศัยในอเมริกา ชีวิตของเขาก็อาจจะแตกต่างไปบ้างในด้านการใช้ภาษาและความคิดเห็นที่ไม่ตรงกันระหว่างคนแต่ละรุ่น แต่คราวนี้เขาเลือกจะนำเสนอด้วยไอเดียมัลติเวิร์ส เมื่อโลกที่เราอยู่กันนี่เป็นเพียงภพหรือมิติเดียวในอีกไม่รู้กี่ภพที่เรามองไม่เห็น แต่ปรากฏว่าครอบครัวนี้เขาเห็นนี่สิครับ

หนังกำกับโดย Dan Kwan และ Daniel Scheinert ที่ทั้งคู่เคยร่วมกันกำกับหนังอย่าง ‘Swiss Army Man’

เรื่องย่อหนัง ‘Everything Everywhere All at Once’

หนังเล่าเรื่องครอบครัวเชื้อสายจีนครอบครัวหนึ่ง ที่ประกอบไปด้วย เวย์มอนด์ หวัง (Ke Huy Quan/คี ฮุย ควาน จากหนังเรื่อง ‘Indiana Jones and the Temple of Doom’ และ ‘The Goonies’) สามีของเอเวอลิน หวัง (Michelle Yeoh/มิเชล โหย่ว จากหนังเรื่อง ‘Shang-Chi and the Legend of the Ten Rings’, ‘The Lady’ และซีรีส์เรื่อง ‘The Witcher: Blood Origin‘) และมีลูกสาววัยรุ่นอย่าง จอย (Stephanie Hsu/สเตฟานี่ ซู จากหนังเรื่อง ‘Shang-Chi and the Legend of the Ten Rings’) บ้านนี้เขามีกิจการประจำครอบครัวเป็นร้านสะดวกซัก

และดูเหมือนคุณนายหวังกำลังมีปัญหากับเหล่าใบเสร็จที่กองอยู่เต็มโต๊ะ เธอพาตัวเองและครอบครัวไปหาเจ้าหน้าที่ทางด้านภาษี (Jamie Lee Curtis) ก่อนที่จะเริ่มได้รู้ว่าเธอสามารถเดินทางข้ามจักรวาลได้ และมีตัวเธออยู่ในมิติอื่นๆ ด้วย

เธอได้เจอกับสามีของเธอ แต่เขาเป็นคนจากอีกจักรวาลหนึ่ง และเขาทำให้เธอได้พบตัวเองในจักรวาลอื่นที่เธอสามารถจะเข้าถึงทั้งความจำและความรู้สึก รวมทั้งทักษะต่างๆ ของพวกเธอเหล่านั้นได้ เมื่อมีคนชั่วอาละวาดทั่วทุกจักรวาลและเธออาจเป็นความหวังเดียวที่จะช่วยหยุดมันได้

รีวีวหนัง ‘ซือเจ๊ทะลุมัลติเวิร์ส’

เริ่มต้นเลยที่รู้สึกได้ คือมันเป็นหนังที่พูดมากพูดเร็วเสียเหลือเกิน เร็วจนไม่อาจจะอ่านซับไตเติลไทยพร้อมประมวลผลได้ทัน จนคิดว่าถ้าจะดูหนังเรื่องนี้ให้สมองทำความเข้าใจอย่างไหลลื่นน่าจะต้องเป็นเวอร์ชันพากย์ไทยเท่านั้น หนังใช้เวลาปูพื้นอยู่ไม่นานนัก [แต่สำหรับคนที่เหนื่อยกับการอ่านซับ อาจจะเป็นเวลาที่ยาวนานก็ได้] ก่อนที่จะเริ่มเข้าสู่ช่วงเวลาที่ตัวละครจะเริ่มรู้จักว่ากับ ‘มัลติเวิร์ส’

หรือเรียกเป็นไทยว่า ‘พหุภพ’ ที่มีตัวเราอยู่เป็นพันๆ แตกต่างกันไปจนอาจคาดไม่ถึงว่าจะต้องเจออะไรที่สุดแปลกประหลาดเช่นนั้น

จากนั้นเรื่องราวก็เริ่มยุ่งเหยิง วายป่วง เพี้ยน และชวนฮา ช่วงกลางเรื่องซึ่งกินระยะยาวนานแทบจะ 60-70% ของหนัง พาคนดูปั่นป่วนชวนงุนงงและสนุกไปกับจินตนาการบ้าๆ บวมๆ ของคนเขียนบท พาเราไปพบกับภพ/จักรวาลต่างๆ ที่บางครั้งก็ไปพ้องกับหนังบางเรื่องที่ถูกหยิบมาเคล้าคน ใครที่จดจำเรื่องไหนได้ก็ฮากันไป ใส่มาทั้งความโคตรกาวและโคตรจริงจัง กลายเป็นความบ้าบอที่ชวนหัวเราะกันได้ไม่หยุด

หลายมุกพาขำกันกลิ้ง แต่สำหรับผมนั้นชื่นชอบมุกหินมากที่สุดเลย

ได้ข่าวว่าหนังเรื่องนี้ใช้ทีมงานวิชวลเอฟเฟกต์เพียง 9 คน ทั้งไม่เคยมีใครในกลุ่มนี้ที่เล่าเรียนมาทางนี้กันเลยสักคน ต่างคนต่างก็ช่วยสอนกันเองแถมศึกษาหาความรู้มาจากโลกออนไลน์ เอฟเฟกต์หลายส่วนอาจจะดูบ้านๆ ไปบ้าง แต่โดยรวมแล้วมันก็มีความกลมกลืนกันอยู่นะ

นอกจากผู้ชมจะบันเทิงกับสิ่งที่ทีมงานจัดมาให้เต็มอัตราแล้ว พวกเขายังรู้สึกว่าเรื่องราวดำเนินไปอย่างไม่อาจคาดเดา ไม่รู้เลยว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นถัดไปจากวินาทีนี้ ถือว่าหนังมีความออริจินัลอยู่พอตัวทีเดียว

สิ่งที่สำคัญก็คือ หนังยังพยายามจะไม่หลุดไปจากธีมที่ตั้งวางไว้ เรื่องราวของครอบครัวเชื้อสายจีน เรื่องของแม่ที่พยายามประสานรอยร้าวประกอบร่างให้ครอบครัวกลับคืนดังเดิม เรื่องการแบกรับความคาดหวังของครอบครัว ตอนท้ายของหนังก็ทำได้ซึ้งดีจนแอบมีน้ำตาให้ด้วยแหละครับ

งานนี้ อาจจะได้ยินเครดิตว่าเป็นผลงานของ Daniels ใช่แล้วครับ มันมีความหมายถึงสองผู้กำกับที่คนหนึ่งชื่อ Dan Kwan หรือ Daniel Kwan ส่วนอีกคนก็คือ Daniel Scheinert นั่นไง ด้านโปรดิวเซอร์ของหนังเรื่องนี้ เป็นพี่น้องรัซโซ่ Anthony Russo และ Joe Russo ที่เคยร่วมกันกำกับหนังซูเปอร์ฮีโร่ในจักรวาลมาร์เวล อย่าง ‘Avengers: Infinity War’, ‘Avengers: Endgame’, ‘Captain America: The Winter Soldier’, ‘Captain America: Civil War’ สงสัยว่างวดนี้คงอยากจะทำหนังมัลติเวิร์สของตัวเองบ้าง

น่าเสียดายอยู่นิดหน่อยที่ บทของ เวย์มอนด์ หวัง ไม่ได้ตกเป็นของ Jackie Chan อย่างที่วางไว้ตอนแรก ด้วยเพราะต้องการจะเน้นเล่าเรื่องของ เอเวอลิน หวัง บทสามีของเธอก็เลยตกมาเป็นของ Ke Huy Quan [ที่ในหนัง มองเผินๆ ก็คล้ายเฉินหลงอยู่นิดๆ] แทนนั่นเอง

รายละเอียดเกี่ยวกับหนัง