ได้เวลาแล้วนะ กับการได้พาตัวเองเข้าไปพบกับภาคสุดท้าย และภาคสิ้นสุดของตำนานพ่อมด Harry Potter ที่สร้างจากวรรณกรรมเยาวชนชื่อดังของ J.K. Rowling ที่เขียนต่อเนื่องมาถึง 7 เล่ม ถูกสร้างเป็นภาพยนตร์มาทุกเล่ม จนภาคจบนี่แหละ ที่แบ่งออกเป็น 2 ภาคย่อย จนหลายคนเรียกมันว่า ภาค 7.1 และ 7.2
วันนี้ ผมเดินทางไปยังโรงหนังอลังการโรงเดิม เพื่อเข้าคิวซื้อตั๋วเข้าชม ‘แฮร์รี่ พอตเตอร์กับเครื่องรางยมฑูต ภาค 2’ อย่างที่ตั้งใจไว้ หลังมีปัญหากับการซื้อตั๋วออนไลน์เมื่อคืนก่อน และพบว่า มีผู้คนมากมายที่มาดูหนังกันในวันนี้
หรือวันนี้ มันเป็นวันดูหนังกันนะ?
ผมคงต้องออกตัวก่อนว่า ไม่ได้เป็นแฟนหนังสือ อาจจะเคยอ่านบ้างก็แค่ 2 เล่มแรกเท่านั้น หลังจากนั้น ก็เลือกรับชมในแบบภาพยนตร์เท่านั้นตลอดมา คงไม่ต้องบอกว่าเพราะอะไร แม้จะจำเรื่องราว ความประทับใจ/ไม่ประทับใจในแต่ละภาคไม่ได้มากนัก แต่ก็พอจำได้ว่า บางภาคดูแล้วไม่อิน และส่วนผสมบางทียังไม่ดีพอจะทำให้ชอบ แต่ก็ยังเลือกที่จะติดตามมาเรื่อยๆ จวบจนถึงภาคสุดท้าย
‘Harry Potter and the Deathly Hallows Part 1’ เป็นภาคเริ่มต้นของเล่มจบ ที่เหล่าสามพันธมิตร แฮร์รี่ รอน และ เฮอร์ไมโอนี่ เริ่มต้นออกเดินทางตามหาฮอร์ครักซ์ (ที่จอมมารโวลเดอร์มอร์แยกวิญญาณตัวเองไปเก็บไว้) มาทำลาย ทั้งสามเลิกศึกษาเล่าเรียนในฮอกวอตต์ เพื่อผจญภัยกันเอง นอกจากหนีการตามล่าของจอมมาร ยังต้องคอยต่อสู้กับด้านมืดในจิตใจจากการครอบครองฮอร์ครักซ์ และยังมีเรื่องราวระหองระแหงระหว่างเพื่อนและคนรักอีกด้วย
ภาค 7.1 อาจดูเรียบเรื่อยอืดอาดในความรู้สึกของบางคน แต่สำหรับผมว่า มันดูพอดี ดูเป็นผู้ใหญ่ ขณะเดียวกัน หนังก็พยายามจะให้อารมณ์ของตัวละครได้ตกตะกอนในอัตราที่คนจะรู้สึกตามได้ หนังเน้นกับความรู้สึกภายในของตัวละครหลักมากกว่าความรุนแรง ที่จะถูกเทมาอยู่ในภาค 7.2 เสียเกือบทั้งหมด
ยิ่งฮอร์ครักซ์ถูกทำลายมากขึ้นเท่าใด ลอร์ดจอมมารแห่งความมืดก็ยิ่งสูญเสียกำลังและอ่อนแอลงเท่านั้น
ในภาคนี้ ภารกิจตามหาฮอร์ครักซ์ยังคงมีอยู่ แต่เหลือกันไม่กี่ชิ้นแล้ว หากแต่อีกภารกิจที่สำคัญยิ่งกว่า คือ การรับมือของแฮร์รี่ พอตเตอร์ และอาจารย์-ผองเพื่อนในโรงเรียนฮอกวอตส์ต่อจอมมาร
ขณะเดียวกัน จิตที่เชื่อมต่อกันเป็นครั้งคราวของสองพ่อมดแห่งยุคนั้น ทำให้ต่างต้องเข้ามาห้ำหั่นกันเร็วขึ้น ความสูญเสียครั้งแล้วครั้งเล่าของผู้คน เพื่อรักษาเด็กชายแห่งตำนานเอาไว้ กำลังจะถึงจุดสิ้นสุด เมื่อ Harry Potter กำลังจะเป็นคนเดียวที่วายร้ายต้องการต่อกร
เครื่องรางยมฑูต คือ สิ่งวิเศษ 3 สิ่งตามตำนาน หากไปอยู่ในมือพ่อมดคนใด พ่อมดผู้นั้นจะยิ่งใหญ่เหนือใครในโลก แน่นอนว่า จอมมารผู้ที่คุณก็รู้ว่าใคร ย่อมต้องการมัน ไม่ว่าตำนานสิ่งเล่าขานนั้นจะเป็นจริงหรือไม่ ครั้งนี้ โรงเรียนฮอกวอตส์กำลังกลายเป็นสมรภูมิรบของ 2 พ่อมดแห่งยุค หนึ่งคือ ทายาทของพ่อมดดังในอดีต อีกหนึ่ง จอมมารผู้ปลุกตัวเองกลับมาอีกครั้งเพื่อทำลายทายาทของศัตรูให้ย่อยยับ
การดำเนินที่ตื่นเต้นสลับไปกับเงียบงัน หลายฉากไม่ใช้เสียงดนตรีประกอบ เงียบจนได้ยินเสียงการทำงานของเครื่องฉาย แต่ฉากต่อสู้ก็สนุกลุ้น พร้อมๆ กันไปกับภาพสวยๆ และเอฟเฟกต์ที่ดูเนียนตา รอบที่ผมเข้าไปชมเป็นแบบ Digital 3D ซึ่งพบว่า ทำออกมาได้ดีมาก ตัดภาพได้อย่างต่อเนื่องเหมาะเจาะ ดนตรีประกอบก็ทำได้อย่างเข้ากั๊น..เข้ากัน
ใครว่า ผู้คนจะต้องเสียน้ำตาให้กับการจากไปของตัวละครอันเป็นที่รักในภาคก่อน ผมว่า ภาคนี้ เรื่องราวบางอย่างน่าโศกเศร้าปนซาบซึ้ง สมควรยิ่งกว่าต่อหยดน้ำตาที่ผู้ชมพร้อมอุทิศให้ ในภาคนี้ ตัวละครหลายตัวออกมาแสดงบทบาทมากยิ่งขึ้น แต่หลายตัวก็กลับบทบาทลดลงไปอย่างมากมาย จินนี่ สาวน้อยที่เป็นหวานใจของแฮร์รี่ ได้แสดงออกถึงความรักที่มีมากขึ้น (มิพักต้องพูดถึงคู่ของเฮอร์ไมโอนี่และรอน) เนวิลล์ ลองบ็อททอม ภาคนี้ก็ขโมยซีนไปได้พอสมควร สเนป ศาสตราจารย์ที่เข้าพวกกับจอมมาร จักต้องได้รับการกล่าวถึง แต่อย่างไรก็ตาม Emma Watson ยังคงน่ารักสะกดสายตาของผมไม่เปลี่ยนแปลง…
David Yates กำลังสร้างผลงาานอันเป็นที่น่าจดจำ 2 ภาคสุดท้ายที่น่าประทับใจ เรื่องราวต่างกำลังคลี่คลาย สิ่งที่ผู้ชมติดตามมาทั้งหมดกำลังถูกเฉลย ส่วนจะเพียงพอสำหรับแฟนหนังสือหรือไม่ ยังไงผมก็เชื่อว่า มันยังไม่เพียงพอ
ไม่มีหนังแฟนตาซีเรื่องไหนจะเล่าเรื่องได้ครบถ้วนหากมันนำมาจากหนังสือ
ชื่อภาพยนตร์ : Harry Potter and the Deathly Hallows: Part 2 / แฮร์รี่ พอตเตอร์กับเครื่องรางยมฑูต ภาค 2
ผู้กำกับภาพยนตร์ : David Yates
ผู้เขียนบทภาพยนตร์ : Steve Kloves (screenplay), J.K. Rowling (novel)
นักแสดงนำ : Daniel Radcliffe, Emma Watson, Rupert Grint, Ralph Fiennes, Michael Gambon, Evanna Lynch, Helena Bonham Carter, Alan Rickman
เรท : USA/PG-13, ไทย/ท-ทั่วไป
ประเภท/แนว : Action, Adventure, Drama
ความยาว : 130 นาที
สตูดิโอ/ผู้สร้าง : Warner Bros. Pictures
วันที่เข้าฉายในประเทศไทย : 14 กรกฎาคม 2554
