รีวิวหนัง A Pale View of Hills ลางรักที่กลางเขา | หลงเหลือไว้เพียงความเจ็บปวด

สงครามเป็นอะไรที่มนุษย์เกือบทั้งหมดของโลกไม่ต้องการ แต่ไม่ว่าจะผ่านมานานเท่าไรก็ตาม สงครามยังคงคู่กับมนุษยชาติเรื่อยมา แต่แม้กระนั้น สงครามโลกก็ผ่านไปนานมากพอจะทำให้ความทรงจำของใครหลายคนมันเลือนรางพอจะหยิบมาเขียนถึง ‘A Pale View of Hills‘ หรือชื่อไทย ‘ลางรักที่กลางเขา’ กำลังพูดถึงเรื่องนั้น

คิดเห็นเช่นไรกับหนังเกี่ยวกับสงครามโลกเรื่องนี้?

หนังญี่ปุ่นที่ดัดแปลงสร้างจากนิยายของนักเขียนรางวัลโนเบลเรื่องนี้ สะท้อนความเลวร้ายของสงครามผ่านมุมมองความเจ็บปวดของผู้หญิงที่ผ่านมันมานานจนเรื่องราวเริ่มจะเลือนรางไป ความเจ็บปวดที่ถูกรื้อฟื้นขึ้นมาอีกครั้งเมื่อลูกสาวขอให้ผู้เป็นแม่บอกเล่าเรื่องราวในช่วงนั้น บทหนังสะท้อนถึงหลายสิ่งหลายอย่างที่ทำให้คนที่ผ่านมันมาไม่อาจยอมรับได้ไหว อีกส่วนหนึ่ง มันก็เล่าถึงหญิงสาวชาวญี่ปุ่นที่ต้องดิ้นรนในช่วงยากลำบาก

เรื่องนี้ ทั้งเขียนบท กำกับ และตัดต่อ โดยคน ๆ เดียวกันคือ เคย์ อิชิกาว่า ที่เคยกำกับหนังเรื่อง ‘A Man’

เรื่องย่อหนัง ‘A Pale View of Hills’

ปี 1982 ในวันฝนตก หลายปีหลังการจากไปของเคโกะลูกสาวคนโต เอ็ตสึโกะ (โยชิดะ โย จากหนังเรื่อง ‘Like Father, Like Son’) ตัดสินใจเล่าเรื่องราวในอดีตให้กับ นิกิ (ไอโกะ คามิลลา จากหนังเรื่อง ‘Kraven the Hunter’) ลูกสาวคนเล็กที่เป็นนักเขียนไฟแรงได้ฟัง

ย้อนกลับไปยังนางาซากิ ปี 1952 เอ็ดสึโกะ (ฮิโรเสะ ซึสึ จากหนังเรื่อง ‘Our Little Sister’) ในวัยสาวท่ามกลางสงครามที่ยังคงคุกรุ่น เธอได้พบกับ ซาจิโกะ (นิไกโด ฟูมิ จากซีรีส์เรื่อง ‘Shogun’) หญิงสาวผู้หวังจะหนีไปเริ่มต้นใหม่ในต่างแดน พร้อมกับมาริโกะ ลูกสาวตัวน้อยที่ชอบพูดถึงผู้หญิงประหลาดที่ไม่มีใครรู้ว่าเป็นใคร

ทว่านิกิกลับพบว่า ยิ่งได้ฟังเรื่องที่แม่เล่า เธอก็ยิ่งสงสัยว่าแท้จริงแล้ว ความทรงจำของแม่คือความที่ถูกลืม หรือเป็นเพียงเรื่องเล่าเพื่อปกป้องความเจ็บปวดในใจที่ไม่อาจเอ่ยมันออกมา… เท่านั้น

รีวิวหนัง ‘ลางรักที่กลางเขา’

จุดเริ่มต้นของหนังเรื่องนี้ ผกก. เคย์ อิชิกาว่า ได้บอกเล่าว่า เขาเองก็มีรับรู้ประสบการณ์ผ่านสงครามจากผู้เป็นแม่และยาย และเคยพูดคุยกับ คุณคาสึโอะ อิชิงุโระ นักเขียนรางวัลโนเบลเจ้าของผลงานนิยายที่เขียนเล่มนี้ไว้ตั้งแต่ยังอายุได้ 25 และคุณนักเขียนก็ยินดีจะให้ ผกก. ดัดแปลงได้อย่างอิสระ และเพราะความโชคดีหรืออะไรสักอย่างที่ทำให้ ผกก. ได้ทั้งทีมนักแสดงตรงตามที่ต้องการ ได้ทั้งบริษัทสนับสนุนมาอยู่ในมืออย่างครบถ้วน ทุกอย่างเลยผ่านฉลุย

เรื่องราวในฉบับนิยายนั้น นายแพทก็ไม่ได้อ่านหรอกนะครับ แต่เท่าที่ฟังจาก ผกก. เขาเลือกจะหยิบมุมมองที่ทำให้เห็นชัดเจนขึ้นเมื่อถูกบอกเล่าในแบบฉบับภาพยนตร์ เพราะฉะนั้นก็คาดว่า หนังจะต่างกับหนังสืออยู่ในบางส่วน

มันไม่ใช่หนังที่เผยภาพของสงคราม การสู้รบ หรือความรุนแรงอะไรแบบหนังสงครามในภาพความนึกคิดของคนหรอกนะ แต่มันบอกเล่าถึงชีวิตของผู้คนที่ได้รับผลกระทบต่อสงครามมากกว่า โดยฉายภาพจากความทรงจำและความเจ็บปวดของคนกลุ่มหนึ่งมาให้เราได้รับรู้แทน ตัวละครบางตัวมีชีวิตอยู่ในช่วงสงคราม บางตัวเป็นลูกหลานที่ได้แค่รับฟังถ้อยคำที่ขุดขึ้นมาจากความทรงจำของคนที่เคยผ่านมันมาเท่านั้น

ในหนังญี่ปุ่นเรื่องนี้ จะพาเรากลับไปพบเจอกับญี่ปุ่นในช่วงปี 1950’s ได้เห็นหญิงสาวที่แต่งงานมีครอบครัวและก็ต้องทำหน้าที่เป็นแม่บ้าน คอยดูแลสามี ทำงานบ้าน แล้วก็ยังต้องดูแลพ่อของสามีอีกด้วย ทำให้เราได้เห็นถึงสภาพสังคม ได้เห็นชีวิตของหญิงญี่ปุ่นที่ต้องดิ้นรนในช่วงยากลำบาก

นอกจากนี้ เราก็ยังได้เห็นถึงความเจ็บปวดของคนนางาซากิ ที่ไม่เพียงผู้คนจดจำฮิโรชิมะมากกว่า (ในฐานะเมืองที่ถูกระเบิดปรมาณูถล่ม) แต่พวกเขายังต้องถูกมองด้วยสายตารังเกียจ เพียงเพราะหวั่นเกรงภัยที่อาจมากับอาวุธนิวเคลียร์ที่พวกเขาไม่รู้จัก

เราได้มองเห็นถึงความเจ็บปวดที่ถูกถ่ายทอดออกมาผ่านสิ่งที่อิตสึโกะแสดงออก ด้วยวิธีการเล่าที่วางเศษขนมปังไว้รายทาง สร้างความสงสัย ก่อนเฉลยมันในช่วงสุดท้าย แม้เรื่องย่อและตัวอย่างจะบอกเป็นนัย ๆ อยู่ก่อนแล้ว ขณะที่ชื่อไทยของหนังก็ดูจะพาคนดูเข้าใจไปคนละทางก็ตาม

หนังเล่าผ่านงานภาพอันสวยงามและเสียงดนตรีประกอบที่ส่งเสริมเรื่องราว การแสดงของนักแสดงที่มากความสามารถหลากหลายคน นอกเหนือจากจะมี ฮิโรเสะ ซึสึ นางเอกคนสวยที่เล่นเก่งแล้ว ก็ยังมี นิไกโด ฟูมิ, โยชิดะ โย และ ไอโกะ คามิลลา สี่สาวที่บอกเล่าเรื่องราวเหล่าผู้หญิงแล้ว ก็ยังมี มัตสึชิตะ โคเฮย์ ในบทจิโร่ สามีของอิตสึโกะ และ มิอุระ โทโมคาซึ (จากหนังเรื่อง ‘Perfect Days’) ในบท คุณโองาตะ พ่อของจิโร่ อีกด้วย

โดยรวม มันเป็นหนังที่บอกเล่าถึงผลพวงของสงครามในอีกรูปแบบหนึ่ง ผ่านชีวิตของตัวละครหญิงเป็นหลักในช่วงเวลาที่สงครามได้ผ่านพ้นไปแล้ว ด้วยวิธีการเล่าที่แยบยลแต่ไม่ยากเกินจะเข้าใจครับ

รายละเอียดเกี่ยวกับหนัง