รีวิวหนัง Talking the Pictures | หนังสนุกเพราะมีนักพากย์

ในวันที่ Japan Foundation จัดงานเทศกาลหนังญี่ปุ่นฉบับเฮ้าส์เอดิชันขึ้นมา ผมก็ได้รับเชิญจากทีมงานสหมงคลฟิล์มฯ ด้วย ผมตอบรับโดยไม่คิดมากแต่หาคนไปดูด้วยไม่ได้ ในที่สุดก็ไปดูคนเดียว รู้สึกแปลกแยกนิดหน่อย เพราะแทบจะไม่เจอคนรู้จักเลย แถมคนที่มาส่วนใหญ่ก็เป็นชาวญี่ปุ่น แต่งตัวใส่สูทมากันทั้งนั้น รู้สึกแปลกแยกก็เลยไม่ได้เข้าไปร่วมในงานสักเท่าไหร่ แต่พอหนังฉาย ผมก็วิ่งมาทันที วันนี้เลยได้ดูเรื่องนี้ ‘Talking the Pictures’ หนังญี่ปุ่นที่ผมชอบมาก

หนังไม่มีชื่อไทย มีแต่ชื่อญี่ปุ่นว่า ‘カツベン！’ ซึ่งเขียนแบบ Romaji ได้ว่า ‘Katsuben!’ ผู้กำกับ Masayuki Suo คนนี้เคยมีผลงานอย่าง ‘Shall We Dance?’ ที่ผมก็ยังไม่เคยดู ไม่เคยได้ยินชื่อหนังเรื่องนี้มาก่อน ตัวอย่างก็ไม่มีซับไตเติลไทย แต่ไปๆ มาๆ ผมก็เลือกจะเข้าไปดู

ด้วยใจที่อยากรู้เหมือนกันว่ามันเป็นเรื่องของอะไร

เรื่องย่อหนัง ‘Talking the Pictures’

คร่าวๆ นั้นหนังเรื่องนี้เล่าถึง ชุนทาโร่ เด็กชายที่ใฝ่ฝันจะเป็น เบนชิ หรือนักพากย์สด และเขาเป็นเพื่อนกับอุเมโกะ เด็กสาวที่่ต้องการจะเป็นดารา

เรื่องราวที่ย้อนไปเล่าในช่วงต้นคริสตศตวรรษที่ 20 ในยุคที่ญี่ปุ่นมีการถ่ายทำหนังในรูปแบบหนังเงียบขาวดำ ในการถ่ายทำหนังเรื่องหนึ่ง ปรากฏเด็กสองคนที่เข้าไปป้วนเปี้ยนในกองถ่าย แถมหนังยังติดภาพของเขาทั้งสองอยู่ในนั้นด้วย ทั้งสองคนชื่นชอบในสิ่งเดียวกันนั่นคือ หนัง แต่มีความแตกต่างกันอยู่ในรายละเอียดนิดหน่อย

หนึ่งในนั้นคือ โซเมทานิ ชุนทาโร่ (Ryo Narita จากหนังเรื่อง ‘Farewell Song’ พากย์เสียงในหนังเรื่อง ‘Weathering with You’ และ ‘Your Name’) ที่คลั่งไคล้ในการพากย์หนัง เพราะสมัยนั้น เขาถ่ายทำหนังที่เก็บเพียงภาพ ไม่มีเสียงประกอบ เขาเลียนแบบสไตล์การพากย์หนังของอาจารย์คนหนึ่งจนเหมือนมาก และใฝ่ฝันว่าโตไปจะเป็นนักพากย์หนัง

ขณะที่อีกคนคือ คุริฮาระ อุเมโกะ (Yuina Kuroshima จากผลงานหนัง ’12 Suicidal Teens’, ‘Ashita ni nareba’ และ ‘Ju-on: The Final Curse’) เธอต่างจากชุนทาโร่ตรงที่เธอใฝ่ฝันจะเป็นนักแสดง

แต่โลกความฝันกับความจริงนั้นแตกต่างกัน โตขึ้น ชุนทาโร่ได้ทำงานพากย์หนังก็จริง แต่ก็เป็นแค่ส่วนหนึ่งของแก๊งยากูซ่าขี้ขโมยบ้าง ได้เข้าไปอยู่ในโรงหนังก็เจอแก๊งเก่าตามราวีบ้าง ต้องเผชิญกับการแข่งขันระหว่างสองโรงหนังบ้าง ไรงิ

การเป็นนักพากย์หนังจึงมิได้โรยด้วยกลีบซากุระ หากแต่โลดโผนไม่น้อยเลยทีเดียวเชียว

รีวิวหนัง ‘Talking the Pictures’

หนังเปิดเรื่องด้วยภาพที่เคลื่อนไหวของเด็กคนหนึ่ง ภาพที่แปรเปลี่ยนไปทีละนิดๆ ต่อเนื่องกัน ทำให้ตามนุษย์มองว่าเป็นภาพที่เคลื่อนไหว สิ่งนี้คือต้นกำเนิดของภาพยนตร์ แต่ในยุคแรกๆ นั้น ภาพยนตร์ถูกถ่ายทำขึ้นมาในลักษณะของภาพยนตร์เงียบ เพราะกล้องในยุคนั้นก็พัฒนาขึ้นมาจากกล้องถ่ายรูปดั้งเดิม มันจึงไม่ได้เก็บเสียงแต่อย่างใด ส่งผลให้เวลาฉายนั้น จะต้องมีเสียงเพลงบรรเลงสดประกอบไปด้วย

แต่ที่ญี่ปุ่นนั้นแตกต่างไป

ที่นั่นจะมีนักพากย์สดเพิ่มขึ้นมาด้วย เขาจะเป็นทั้งผู้บรรยายภาพเหตุการณ์ บรรยายความรู้สึกของตัวละคร และแน่นอนพากย์บทพูดของตัวละครแบบสดๆ ประกอบไปด้วยเสียงดนตรีที่เกิดจากวงใหญ่บ้างเล็กบ้างแล้วแต่งบประมาณและความรุ่งเรืองของโรงหนังนั้นๆ

นักพากย์สดเหล่านี้นี่แหละนี่เป็นผู้กำกับความสนุกในการรับชมภาพยนตร์ของผู้คนในรอบนั้นๆ เขากลายเป็นดาราที่ผู้คนชื่นชอบคลั่งไคล้เสียงยิ่งกว่าดาราในจอเสียอีก

เรื่องราวของเด็กน้อยสองคนที่รู้จักกันในวัยเด็ก ทั้งสองเกี่ยวข้องกับวงการทำหนังในสมัยนั้นอย่างลึกซึ้ง ทั้งเคยไปร่วมอยู่ในกองถ่ายจนภาพของตัวเองติดอยู่ในหนัง ทั้งตัวพวกเขาเองที่คลั่งไคล้ไหลหลงกับหนัง คนหนึ่งอยากเป็นนักพากย์ คนหนึ่งอยากเป็นนักแสดง แต่ความจน โอกาสของพวกเขาจึงมาพร้อมกับความยากลำบาก

โตมาถึงจะได้พากย์หนังก็จริงแต่ก็ถูกแก๊งยากูซ่าหลอกมา ต่อมาได้มาอยู่ในกิจการโรงหนังก็จริง แต่กว่าจะได้พากย์หนังก็ได้เป็นแค่เบ๊อยู่นาน พอได้เป็นนักพากย์ก็โดนขัดขาโดนแก๊งมาเฟียตามรวี โหย ชีวิตที่แสนจะดราม่า แต่เดินเรื่องได้สุดจะน่ารัก เพราะได้เจอสาวสวยที่โตมาด้วยกันตอนเด็กอีกครั้ง

เป็นหนังแนวพีเรียดย้อนยุคที่ดูสนุกมากเรื่องหนึ่ง ต้องชื่นชมในความเก่งกาจของคนญี่ปุ่นที่สามารถเล่าเรื่องราวที่ดูเหนือจริงให้ออกมาสนุกบ้าบอโดยที่เรายังเชื่อตามมัน นอกจากเรื่องของความฝัน/โอกาสแล้ว หนังก็ยังใส่แง่มุมเล็กๆ น้อยๆ ลงไปในหนังได้อย่างกลมกลืนเหลือเชื่อ

ไม่ว่าจะเป็น ขนมคาราเมล ที่ชันชิโร่เคยขโมยมาให้กับอุเมโกะ และเมื่อเขาพากย์เล่าเรื่องจบหนนึง เธอก็จะหยิบคาราเมลนั้นมาให้เขาเป็นค่าชมหนัง ขนมนี้เราจะเห็นอยู่หลายครั้งในหนังเรื่องนี้

เลียนแบบ/เป็นตัวของตัวเอง ตัวละครที่เริ่มต้นชีวิตนักพากย์ด้วยการเลียนแบบเสียงคนอื่น แต่ถ้าเขายังเลือกจะทำอยู่แบบนั้น เขาคงจะไม่ก้าวไปไหนไกล วันหนึ่งเขาจึงเลือกที่จะใช้วิธีการที่เป็นของตัวเอง ไม่เอามาจากผู้ใด

และยังมีอีกมากที่อยากให้ลองได้ดูด้วยตัวเองแล้วจะพบว่ามันมีหลายสิ่งซ่อนอยู่ในเรื่องราว

นางเอกของเรื่องก็น่ารักมากเลยทีเดียว เธอเคยพาเขามุดลอดช่องเล็กเข้าไปดูหนังในโรง ทำให้เขาได้เห็นการพากย์ของเซนเซย์ที่เป็นแรงบันดาลใจให้กับอนาคตของเขา และเมื่อเขาโตขึ้นมา เขาก็พยายามเต็มที่เพื่อให้เธอได้ก้าวไปคว้าฝันให้ได้บ้าง ต่างคนต่างเป็นแรงผลักให้แก่กัน ช่างเป็นเรื่องชวนอิ่มเอมใจดีเหลือเกิน

หนังให้ความรู้สึกว่า คนทำตั้งใจจะคารวะหนังเงียบอยู่ในที ทั้งยังบ่งบอกด้วยว่า ยุคสมัยของหนังเงียบที่ผ่านพ้นไปในทุกพื้นที่บนโลกนั้น ของญี่ปุ่นไม่เคยมี เพราะหนังของพวกเขาไม่เคยเงียบ แต่จะมีนักพากย์สดที่เป็นเหมือนดาราคนสำคัญ

ที่ทำให้หนังมันไม่เคย ‘เงียบ’ อยู่เสมอมา

ภาพยนตร์เรื่อง: Talking the Pictures / カツベン！/ Katsuben!
ผู้กำกับภาพยนตร์: Masayuki Suo
ผู้เขียนบท: Shozo Katashima
นักแสดงนำ: Ryo Narita, Masatoshi Nagase, Fumiyo Kohinata, Yuina Kuroshima
ดนตรีประกอบ:
ความยาว: 126 นาที
ปี: 2019
แนว/ประเภท: Drama 
อัตราส่วนภาพ: 1.85 : 1
ประเทศ: ญี่ปุ่น
เรท: ไทย/-, MPAA/-
วันที่เข้าฉายในประเทศไทย: 11 พฤศจิกายน 2020 (ฉายเปิดเทศกาลหนังญี่ปุ่น Japanese Film Festival -House Edition- โดย Japan Foundation)
สตูดิโอ/ผู้สร้าง/ผู้จัดจำหน่าย:  TALKING THE PICTURES Production Committee

งานเทศกาลหนัง Japanese Film Festival ~House Edition~ จะจัดขึ้นตั้งแต่วันศุกร์ที่ 13 ถึงวันอาทิตย์ที่ 22 พฤศจิกายน 2563 ที่โรงภาพยนตร์ HOUSE Samyan (เฮ้าส์ สามย่าน) ชั้น 5 สามย่าน มิตรทาวน์ และตั้งแต่วันศุกร์ที่ 20 ถึงวันอาทิตย์ที่ 29 พฤศจิกายน 2563 ทางช่องทางออนไลน์ที่ผู้ชมสามารถรับความเพลิดเพลินได้ที่บ้านของท่านเอง