รีวิวหนัง Dollhouse หลอน ซ่อน หุ่น | อย่านะ อย่ารับตุ๊กตาสุดเฮี้ยนเข้าบ้าน

บางครั้งบางที ความสูญเสียก็อาจนำมาซึ่งเรื่องราวที่คาดไม่ถึง แถมยังสะพรึงชวนหลอนอีกต่างหาก เรื่องราวนี้ เริ่มจากที่คู่สามีภรรยาสูญเสียลูกสาว ก่อนจะนำตุ๊กตาจากตลาดขายของเก่ามาเลี้ยงเหมือนลูก โดยไม่รู้เลยว่า ตุ๊กตาตัวนี้มีเบื้องหลัง ‘Doll House’ หรือชื่อไทย ‘ดอลล์เฮ้าส์ หลอน ซ่อน หุ่น’ คือชื่อของหนังญี่ปุ่นเรื่องนี้ครับ

คิดเห็นเช่นไรกับหนังญี่ปุ่นสุดหลอน…เรื่องนี้

เพราะความสูญเสียจึงโศกเศร้า จนนำตาความหลอนเข้าบ้านโดยไม่รู้ตัว ตุ๊กตาสุดเก่าตัวนี้มีที่มาอันน่าสะพรึง หนังเริ่มต้นจาก trauma ที่ตัวละครแม่ผู้สูญเสียลูกสาว ก่อนจะบอกเล่าว่าตุ๊กตาเองก็เสียตำแหน่งสำคัญไปให้กับลูกสาวคนใหม่เช่นกัน มันจึงค่อย ๆ ทวีความเฮี้ยนมากขึ้นทุกที แม้ตัวละครพ่อแม่จะพยายามกำจัดเท่าไร ก็พบว่ามันยากเย็นเหลือเกิน

มีหนังช็อตชวนสะดุ้งสุดตัว ขณะช่วงองก์ท้ายอย่างพีค สับขาหลอกคนดูได้อยู่หมัด จัดเป็น J-Horror ที่บันเทิงอีกเรื่องหนึ่ง

เรื่องย่อหนัง ‘Dollhouse’

ครอบครัวหนึ่งที่ต้องรับมือกับความสูญเสีย ทาดาฮิโกะ ซูซูกิ (โคจิ เซโตะ จากหนังเรื่อง ‘Worlds Apart’) และ โยชิเอะ (มาซามิ นากาซาวะ จากหนังเรื่อง ’50 First Kisses’) สองสามีภรรยาที่ต้องเสียเม ลูกสาววัย 5 ขวบ ความเจ็บปวดเกินจะรับไหวของโยชิเอะได้รับการเยียวยา หลังจากเธอได้ซื้อตุ๊กตาตัวหนึ่งที่หน้าตาคล้ายเมมาจากตลาดขายของเก่า แต่ไม่นาน ทั้งคู่ก็ได้รับข่าวดี เมื่อพวกเขามี ไม ลูกสาวคนใหม่ที่เกิดมา และเมื่อลูกสาวที่เป็นคนแท้ ๆ มาเกิดแล้ว ตุ๊กตาก็ถูกมองเป็นส่วนเกินไป

เมื่อไมอายุได้ 5 ขวบ และเริ่มเล่นกับตุ๊กตาตัวนั้น เหตุการณ์ประหลาดก็เริ่มเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องเช่นกัน

สองสามีภรรยาเริ่มรับรู้ว่า ตุ๊กตาตัวนี้มีความผิดปกติ พวกเขาต่างศึกษาที่มาที่ไป ทั้งพยายามที่จะกำจัดมันด้วยวิธีการต่าง ๆ แต่ทว่า ไม่ว่าจะทำวิธีไหน ตุ๊กตาก็ยังคงกลับมาเหมือนเดิม แล้วทุกอย่างจะลงเอยอย่างไร?

รีวิวหนัง ‘ดอลล์เฮาส์ หลอน ซ่อน หุ่น’

เรื่องราวของหนังตุ๊กตาผีจากญี่ปุ่น ที่ได้ข่าวว่าชนะเลิศรางวัล Grand Prize จากเทศกาลภาพยนตร์นานาชาติปอร์โต ผลงานจาก ชิโนบุ ยางูจิ ที่เคยสร้างหนังที่ดังในไทยมาหลายเรื่อง ไม่ว่า ‘Waterboys’ ปี 2001, ‘Swing Girls’ เมื่อ 2004, ‘Wood Job!’ ปี 2014 คงไม่แปลกอะไร ถ้าเราจะได้เจอผลงานใหม่ของผู้กำกับฯ ที่โคจรมาเจอกับ มาซามิ นากาซาวะ อีกครั้ง

มันเริ่มต้นอย่างเรียบง่าย ครอบครัวเล็ก ๆ ที่มีกัน พ่อ-แม่-ลูก แต่ทุกสิ่งได้เปลี่ยนไปเมื่อลูกสาววัยกำลังซนได้หายไปจากบ้าน ก่อนที่ต่อมาจะถูกพบเป็นศพ ความสูญเสียที่มาแบบไม่ทันตั้งตัวพาให้ผู้เป็นแม่ต้องโศกเศร้า ตุ๊กตาจากตลาดขายของเขากลายเป็นสิ่งเยียวยา แต่มตุ๊กตาก็คือต๊กตา เมื่อเธอให้กำเนิดลูกสาวอีกคน ตุ๊กตาก็ย่อมจะถูกเมิน

ทุกอย่างเดินไปอย่างเป็นขั้นเป็นตอน ก่อนที่ลูกสาวคนใหม่จะโตจนอายุเท่ากับคนก่อนที่ตายไป หนังเขียนให้คนเก่าชื่อ เม (Mei) และคนใหม่ชื่อ ไม (Mai) ที่กลายเป็นเพื่อนของ “อายะจัง” ตุ๊กตามีชื่อแล้ว แต่มันก็มาพร้อมกับเรื่องราวหลอน ๆ

หนังชวนให้รู้สึกว่า ญี่ปุ่นมักผูกเรื่องความสัมพันธ์ไว้กับการยึดติดในวัตถุบางอย่าง ซึ่งมันใช้อธิบายภาวะที่คนบางคนเป็นอยู่ให้มองเห็นเป็นภาพได้ง่าย ในเรื่องนี้ โยชิเอะ แม่ผู้โศกเศร้าพาตุ๊กตาเข้าบ้านเป็นตัวแทนของเม ลูกสาวที่เสียชีวิตไป เปลี่ยนให้เธอกลับมาแช่มชื่นขึ้นอีกครั้ง ขณะเดียวกัน การไปยึดติดกับตุ๊กตาก็ปิดความคิดด้านเหตุผลไปช่วงหนึ่ง เมื่อเธอมีลูกของตัวเองจริง ๆ อีกครั้งนั่นแหละ จึงได้สติเริ่มเห็นความผิดแปลกบางอย่างที่เกิดกับตุ๊กตา

เอาจริง ๆ นายแพทก็รู้สึกขัดใจไม่น้อยกับการกระทำของสองสามีภรรยาคู่นี้ ซึ่งมันก็อาจเหมาะแล้วที่พวกเขาจะต้องโดนตุ๊กตาหลอนซ้ำแล้วซ้ำเล่า เหมือนพวกเขาทำตัวเอง อะไรแบบนั้น

หนัง J-Horror เรื่องนี้มีบางส่วนเล่ามุม trauma สำรวจความสูญเสียของแม่ที่ต้องหาตุ๊กตามาบำบัดเยียวยาใจ แต่ก็เล่าอยู่เพียงช่วงเดียวแล้วมันก็หลุดไปเล่าเรื่องความหลอนของตุ๊กตาจนผู้เป็นแม่ต้องหาทางกำจัด ผู้เป็นพ่อต้องหาต้นตอที่มา แต่ก็อย่างว่า ตุ๊กตาสุดหลอนตัวนี้ไม่ธรรมดา เพราะไล่ยังไงก็ไม่ไป

ผู้กำกับเลือกจะใช้การถ่ายทำแต่ไม่พึ่งพา CG เน้นถ่ายด้วยตุ๊กตาและคนจริงเป็นหลัก แล้วตัดต่อออกมาให้น่าสะพรึง ซึ่งก็ได้ผลในหลายจุด นอกจากพาหลอนไปหลอนมาแล้ว ก็พาคนดูตื่นตกใจสุดขีดอยู่หลายช็อต จนทำให้จุดที่ชวนขัดใจพฤติกรรมพ่อแม่ในช่วงแรกเริ่มถูกลืมเลือนไป

ช่วงองก์สุดท้ายของหนัง จัดว่าพีคขั้นสุด หนังพยายามจะให้คนดูคาดเดาไม่ได้ง่าย ๆ ขณะเดียวกันก็มีภาพที่ชวนให้คิดตามว่า มันกำลังเกิดอะไร เหตุการณ์พลิกไปพลิกมา พาคนดูรู้สึกถูกหลอกซ้ำแล้วซ้ำเล่า อาจกลายเป็นฟีลที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากจุดเริ่มต้น

แต่ไม่ว่าอย่างไร ก็นับเป็นหนังผีจากญี่ปุ่นอีกเรื่องที่ดูบันเทิง (แบบหลอน ๆ)

รายละเอียดเกี่ยวกับหนัง