เที่ยวเขาสก สุราษฎร์ฯ ตอนที่ 2 | รีสอร์ตในฝัน ภูผาและลำธาร

คนเราจะตกหลุมรักได้สักกี่ครั้งกัน?

ความรักมักมาทักทายเราได้ทุกเมื่อโดยที่เราไม่รู้ตัว ในวันขมุกขมัว จิตใจอาจอ่อนแรงจนไม่อยากจะทำอะไร แต่พอความรักมันเข้ามา เหมือนมีแสงเจิดจ้าส่องนำทางให้ใจได้สดใส

วันนี้ ผมตกหลุมรักอีกแล้วครับ ธรรมชาติที่สวยงามของที่พักแห่งนี้ ทำให้หัวใจผมแช่มชื่นอีกครั้ง เหมือนได้เจอกับความรักครั้งใหม่ มันช่างเป็นรีสอร์ตในฝันจริงๆ … ‘ภูผาและลำธาร’

10 ธ.ค. 52 เวลา 17.00 น.

หลังจากแวะพักหาอะไรประทังความหิวแถวบ้านตาขุน พร้อมซื้อของกินเพื่อไว้ไปกินตอนเข้าพัก เมื่อเดินทางกันต่อ ระยะทางที่ยาวไกลกว่าที่อ่านเห็นในแผนที่ ทำให้ต้องโทรถามไปยังที่พักว่ามาถูกทางหรือไม่ จุดสังเกตอยู่ที่ใดเพื่อจะได้ไม่หลง(อีก) เราผ่านเข้าสู่อำเภอพนมบนเส้นทาง 401 บริเวณกิโลเมตรที่ 97 เรามาถึง “ภูผาและลำธาร” จุดหมายพักค้างคืนของพวกเราจนได้

เมื่อไปถึง ผมก็ได้พบกับภาพของรีสอร์ต ที่เคยเห็นมาชั่วระยะเวลาหนึ่งจากภาพถ่ายของคนอื่น แต่วันนี้ ได้มาสัมผัสมันด้วยตาตัวเองแล้ว ภาพของเนินเขาที่ส่วนล็อบบี้เป็นจุดสูงสุด มองลงไป เห็นบ้านหลังเล็กๆ เรียงราย มองไปไกลกว่านั้น ภาพของภูเขาหินปูนลูกใหญ่ที่กลายเป็นแบ็กกราวด์ของรีสอร์ต สมแล้วที่เขาเรียกมันอย่างภูมิใจว่า “รีสอร์ตในฝัน ภูผาและลำธาร”

เช็คอินขนกระเป๋าเข้าที่พัก ผมพบว่าบรรยากาศที่นี่โรแมนติกมากมาย เดินออกมาที่ระเบียงมองไปเบื้องล่าง เห็นบ้านเล็กๆ เรียงรายอีกกลุ่ม ถัดไปเป็นป่าและภูเขา อากาศบริสุทธิ์ไหลเข้าสู่ร่าง น่านอนพักทอดอารมณ์ได้เป็นวันๆ … บ้านแต่ละหลังของที่นี่จะมุงด้วยวัสดุธรรมชาติ ห้องนอนที่มีเตียงเล็กๆ พอนอนได้สองคนพร้อมมุ้ง โอ้ ห้องนอนของคู่รัก แต่เรามานอนกับเพื่อน(ซะงั้น) ห้องน้ำห้องส้วม บางบ้านจะแยกกันซ้ายขวา แต่บางบ้านก็รวมอยู่ด้วยกันถ้าเป็นบ้านแฝด บางบ้านเปิดช่องไว้ให้นั่งถ่าย(อึ)ไปมองวิวไป (หรืออาจจะมีใครมองเข้ามา) ธรรมช้าด…ธรรมชาติจริงๆ นอกจากนี้ ส่วนที่เป็นห้องนอนนั้น ทั้งสามด้านเป็นหน้าต่างบานกระจกทั้งหมด มองเห็นได้รอบ มีม่านบังสายตาเผื่อกรณีเปลี่ยนเสื้อผ้า และไม่ให้แสงเข้ามารบกวนการนอน

ในที่สุด สมาชิกเดิมที่ประกอบไปด้วย แพท วอง ปุ๊ก เป่า พี่ชา วิ พี่ถิตย์ ส้ม ก็ได้ต้อนรับสมาชิกอีก 3 คนที่ตามมาสมทบจากภูเก็ต (เป็นพวกอยู่กรุงเทพฯ แต่มาเที่ยวภูเก็ต) ได้แต่ หน่อง หลิน และโอ๋ ครบองค์สมาชิกทั้งสิบเอ็ดเรียบร้อย

นั่งทอดหุ่ยอย่างสบายใจเมื่อฟ้ากำลังมืดลงทุกที วันนี้ สมาชิกจะชิลๆ ไม่ต้องมีกิจกรรมอะไร แค่รีสอร์ตสวยๆ นี่ก็พอจะให้มีความสุขได้แล้ว

เวลาค่ำมาเยือน สมาชิกทั้งหลายต่างพากันชำระล้างร่างกาย บ้างไปแช่น้ำพลางคุยกัยพลางที่สระน้ำขนาดน่ารักรูปวงกลม (มีจากุซซี่ด้วยล่ะ) ก่อนจะมารวมตัวกัน เพื่อทานอาหารค่ำมือแรกที่นี่

เวลาค่ำคืนของ ภูผาและลำธาร ก็แสนโรแมนติกไม่แพ้กลางวัน แสงไฟจากบ้านต่างๆ รวมทั้งส่วนภัตตาคาร หมู่อาคารที่อยู่ล่างสุดของรีสอร์ตดูสวยงามเหมือนหมู่บ้านในโลกนิยาย เราได้รับการรับรองด้วยอาหารเลิศรสมากมาย ยอมรับว่า เขาทำอาหารได้อร่อยจริงๆ ที่น่าสนใจ ก็คงจะเป็น “กล้วยหอม” ที่วางไว้ให้ตรงกลางโต๊ะ เติมได้ไม่อั้น ไม่คิดราคาแม้สักแดงเดียว หยิบเอาทานต่อที่ห้องได้สบายๆ เพราะมีอยู่อย่างเหลือเฟือ

ท่าทางเขาจะปลูกเองนะเนี่ย!

มื้อแรกผ่านไปอย่างอิ่มหมีพีมัน เวลาที่เหลือ เรามารวมตัวที่บ้านแฝด บางกลุ่มนั่งเฝ้าหน้าทีวี ใจจดจ่ออยู่กับ “ครูกุ๊ก” และ “อลิน” แต่บางส่วนก็มาหนุกหนานด้วยเสียงเพลงที่ร้องเอง เคล้าไปกับกีตาร์ที่หน่องเล่น ขับกล่อมภูผาและลำธารให้รื่นรมย์ไปด้วยเสียงอันน่าหนวกหูของพวกเรา จวบจนเที่ยงคืนเดินทางมาถึง…

ได้เวลาหลับนอนกันซะที พรุ่งนี้ เราจะตื่นแต่เช้ามาเฝ้าดูหมอกกัน

11 ธ.ค. 52 เวลา 06.27 น.

ผมตื่นขึ้นมาด้วยแสงสีขาวที่ส่องเข้ามาทางบนกระจก จึงลุกเดินออกไปดู ก็พบกับกลุ่มหมอกสีขาวขนาดใหญ่ที่ลอยอยู่เหนือรีสอร์ต ไม่ได้แล้ว ขอเก็บภาพสักหน่อย แล้วก็พบว่า เพื่อนๆ ต่างก็ลุกขึ้นมาชื่นชมทัศนียภาพที่นานๆ จะได้พบเช่นกัน

ก่อนจะล้างหน้าแปรงฟัน ออกไปดูภาพในฝันนั้นเต็มๆ ตาอีกสักที

กลุ่มหมอกขาวลอยตัวอยู่เหนือรีสอร์ต อยากจะเก็บภาพที่รวมทั้งพื้นหญ้า และภูเขาที่มีหมอกบดบังเข้าไว้ด้วยกัน แต่ก็ไม่สามารถ เลนส์มันไม่ wide พอ เมื่อดวงอาทิตย์โผล่พ้นขอบฟ้า ทอแสงเหลืองเรืองรองทาบทาพื้นดิน หมอกก็เริ่มสลาย

ได้เวลามื้อเช้าของพวกเราแล้วสินะ ไปทานข้าวกันเถอะ

วันก่อนเราเจอแต่ “ภูผา” วันนี้ เราจะเจอ “ลำธาร” แล้วล่ะ!