รีวิวหนัง Lonely Castle in the Mirror หมาป่าโดดเดี่ยว ปราสาทเดียวดาย ในกระจก

แอนิเมชันจากญี่ปุ่นหลายเรื่องที่สร้างจากนิยาย แต่ในฐานะที่ไม่เคยติดตามนิยายมาก่อน ก็เหมือนกับเป็นหน้าใหม่ที่เพิ่งได้มาทำความรู้จัก การได้พบเจอกันครั้งแรก จึงไม่มีภาพใดมาให้คาดหวังและเปรียบเทียบ อย่างเช่นเรื่องนี้ ‘Lonely Castle in the Mirror’ หรือชื่อไทย ‘หมาป่าโดดเดี่ยว ปราสาทเดียวดายในกระจก’ ได้เจอกันครั้งแรกก็ประทับใจเลย

เรื่องราวที่เริ่มต้นจากการเป็นนิยายผลงานของ Mizuki Tsujimura/มิซึกิ สึจิมุระ ที่ได้รับการตีพิมพ์จำหน่ายในปี 2017 และได้รับรางวัล Honya Taishou ประจำปี 2018 ก่อนจะกลายเป็นมังงะโดย Tomo Taketomi ที่ลงในนิตยสาร Ultra Jump ให้อ่านกันอย่างต่อเนื่องตั้งแต่ปี 2019-2022 ที่สุด มันก็ได้ถูกดัดแปลงให้กลายเป็นภาพยนตร์แอนิเมชันสัญชาติญี่ปุ่นที่มีความยาว 1 ชั่วโมง 56 นาที ผ่านฝีมือการกำกับของ Keiichi Hara/เคย์อิชิ ฮาระ (เข้าคือผู้กำกับอะนิเมะเรื่อง ‘Colorful’) และเข้าฉายในญี่ปุ่นในวันที่ 23 ธันวาคม 2022 จนในที่สุด วันนี้ 19 ตุลาคม 2023 ก็เป็นวันแรกที่หนังเข้าฉายในประเทศไทย

และนายแพทได้เข้าไปดูรอบแรกรอบพิเศษในแบบพากย์ไทยเป็นที่เรียบร้อย วันนี้เลยจะเขียนบอกเล่าแกมรีวิวให้ได้อ่านกัน

เรื่องย่อหนัง ‘หมาป่าโดดเดี่ยว ปราสาทเดียวดาย ในกระจก’

มันเป็นเรื่องราวแฟนตาซีที่เกิดขึ้นในเมืองใหญ่อย่างโตเกียว เมื่อวัยรุ่นทั้งเจ็ดล้วนพบว่ากระจกในห้องนอนของตนส่องประกาย เมื่อเอื้อมมือไปสัมผัสก็พบกับแรงดึงดูดที่พาชีวิตอันแสนโดดเดี่ยว ไปสู่ปราสาทเดียวดายอันงดงาม ที่เต็มไปด้วยบันไดคดเคี้ยว ภาพวาดน่าตื่นตา และโคมไฟระย้าแวววาว

วัยรุ่นทั้งเจ็ดเหล่านั้นได้แก่ อันไซ โคโคโระ, มิซึโมริ ริออน,​ อุเรชิโน ฮารุกะ, นากาฮิสะ สุบารุ, ฮาเซกาวะ ฟูกะ, อิโนอุเอะ อากิโกะ (หรืออากิ) และ มาซามุเนะ เอิร์ธ เมื่อพวกเขามารวมอยู่ในปราสาทเดียวดายที่ตั้งอยู่บนเกาะเล็กๆ กลางทะเลเวิ้งว้าง พวกเขาก็ได้พบกับเด็กสาวสวมหน้ากากหมาป่าที่บอกให้ทุกคนเรียกตนเองว่า ‘ท่านหมาป่า’ บอกว่า พวกเขาคือ 7 คนที่ถูกเลือกและบอกกติกาบางอย่างที่ฟังดูน่าสนใจว่า

ทุกคนจะได้ในสิ่งที่ปรารถนา แต่ต้องหากุญแจที่ซุกซ่อนอยู่สักทีในปราสาทหลังนี้ กุญแจดังกล่าวจะสามารถใช้ไขเข้าสู่ห้องแห่งปรารถนาที่จะทำให้สิ่งที่คนๆ นั้นต้องการเป็นจริง แต่มันก็มีข้อแม้ว่า เมื่อใช้กุญแจนั่นแล้ว ปราสาทและความทรงจำทุกอย่างที่เกิดขึ้นในปราสาทหลังนี้จะหายไป พวกเขาทั้งเจ็ดจะเลือกอย่างไร เราคงต้องไปลองดูกันแล้วล่ะ

รีวิวหนังแอนิเมชัน ‘Lonely Castle in the Mirror’

แอนิเมชันที่เราไม่ได้เรียนรู้จักมันมามากกว่าดูตัวอย่างไป 2-3 รอบเพื่อจะเข้าใจว่า มันจะเล่าเรื่องอะไร แต่เมื่อได้มาดูหนังเต็มๆ จึงได้พบว่า มันเล่าถึงอะไรที่มากไปกว่าที่ตัวอย่างบอกเราพอสมควรเลย ก่อนนี้ เราก็แค่สงสัยว่า การที่จู่ๆ ก็ให้เด็กวัยรุ่น 7 คนผ่านกระจกเข้ามาอยู่ในปราสาทหลังเดียวกันเพื่อหากุญแจที่ไขเข้าสู่ห้องที่ทำให้ความปรารถนาเป็นจริงนั้น มันจะกลายเป็นเรื่องราวที่ซาบซึ้งกินใจได้อย่างไรกัน

สิ่งแรกที่หนังทำให้เห็นคือ เงื่อนไขของเวลา เรื่องราวเริ่มต้นขึ้นในเดือนพฤษภาคม และท่านหมาป่าก็บอกให้ทั้งเจ็ดหากุญแจและไขเข้าสู่ห้องแห่งปรารถนาให้สำเร็จภายในสิ้นเดือนมีนาคม จากนั้น หนังก็เดินเรื่องผ่านแต่ละเดือนที่ค่อยเคลื่อนพ้นผ่านไป

ด้วยวิธีการเล่าที่เหมือนจะเน้นไปที่ตัวละครเด็กสาวอย่าง อันไซ โคโคโระ ทำให้เราคิดว่าเธอคือจุดสนใจของเรื่องราว แต่เมื่อเวลาผ่านไป เราก็เริ่มจะรับรู้เรื่องราวของตัวละครตัวอื่นๆ ด้วย ทำให้เริ่มรู้ว่า ที่จริงมันมีเบาะแสเงื่อนงำของการที่เขาทั้งเจ็ดต้องมาเจอกันในปราสาทหลังนี้ เด็กทั้งเจ็ดมีบางสิ่งร่วมกันอยู่ เพียงแต่เริ่มแรก เบาะแสยังทำได้แค่พารู้สึกสงสัย ก่อนที่เรื่องราวจะเดินไปถึงจุดเบาะแสใหม่เริ่มทำให้เรื่องชัดเจนขึ้นและบรรจบกับพาร์ทเฉลย

อีกส่วนหนึ่งก็คือ ท่านหมาป่า (ที่พากย์ไทยโดย จอนอ เจนนิษฐ์ โอ่ประเสริฐ นั่นแล) ไม่มีใครรู้ว่า ทำไมปราสาทหลังนี้จึงมีแต่เด็กสาวตัวเล็กที่สวมหน้ากากหมาป่า คอยมาทำหน้าที่ดูแลวัยรุ่นทั้งเจ็ด แสร้งทำทีเหมือนโตเป็นผู้ใหญ่ คอยสอดส่องราวกับรู้เห็นทุกเรื่องราวแต่ปิดบังเอาไว้ ก่อนที่ทุกอย่างเปิดเผย

ทุกคนล้วนต่างมีความปรารถนาอย่างน้อยหนึ่งอย่าง ที่มุ่งหวังให้มันเป็นจริง ไม่ว่ามันจะเล็กน้อยหรือยิ่งใหญ่เกินตัวสักเท่าไหร่ก็ตาม และเช่นกัน วัยรุ่นทุกคนล้วนมีเรื่องราวในใจที่อยากบอกให้ใครสักคนได้รับฟังแบบไม่ตัดสิน หนังบอกเล่าเรื่องราวเหล่านั้นได้อย่างกลมกล่อมพอดี แม้มีบางเสียงบอกว่ามันดัดแปลงมาพอสมควร และอาจยังทำได้ไม่ถึงเท่ากับเวอร์ชันนิยาย แต่สำหรับนายแพทแล้ว การที่มันบอกเล่าได้ขนาดนี้ในความยาวเฉียด 2 ชั่วโมง ก็นับได้ว่าน่าประทับใจพอแล้ว

ในด้านการพากย์ไทย ก็พบว่า ทุกคนต่างทำหน้าที่พากย์ได้อย่างดีเยี่ยม เข้าปาก เข้ากับคาแรกเตอร์ตัวละครเป็นอย่างดี แม้กระทั่ง เจนนิษฐ์ ถือเป็นผลงานแรกในเชิงนักพากย์เสียงของเธอนี่ก็ถือว่าค่อนข้างดีเลยล่ะ ขณะที่งานภาพและลายเส้น ก็สวยงามมากและมีความรู้สึกคุ้นตาอยู่ไม่น้อยเลย

ชอบใจในความปรารถนาที่จะโอบอุ้มเหล่าเด็กหนุ่มสาวที่เจอกับปัญหา เก็บงำความเจ็บปวดไว้ข้างในใจ และไม่อาจเอ่ยบอกกับใครได้ทั้งหมด การให้พวกเขามารวมอยู่ด้วยกันอาจเป็นหนทางออกหนึ่ง บทเฉลยของเรื่องราวนั้นชวนสะเทือนใจอยู่ไม่น้อย อาจทำให้ใครต่อใครที่ได้ดูต่างพากันน้ำตาซึม

หนังมันทำหน้าที่ได้ดี ตรงที่มันโอบกอดและสร้างพลังใจให้กับคนดูได้อย่างไม่น่าเชื่อ

รายละเอียดเกี่ยวกับหนัง