รีวิวหนัง Taking Woodstock | วู้ดสต็อค แด่ดนตรีมีชีวิต

เสาร์-อาทิตย์ ผมเสพหนังไปหลายเรื่องทีเดียว ด้วยความที่จิตตกอยู่บ่อยๆ ในช่วงสุดสัปดาห์ สิ่งที่พอจะบำบัดก็คงเป็นภาพยนตร์นี่แหละ เพราะฉะนั้น มันจึงมีหลายเรื่องทีเดียวที่เรียงหน้ามาให้ผมเลือกเขียนถึง แต่ผมไม่สามารถเขียนถึงทุกเรื่องได้ ผมจึงขอเลือกเรื่องที่ผมอยากเขียนถึงที่สุดมาเล่าให้อ่านก็แล้วกัน จากภาพยนตร์ในแผ่นดีวีดี 4 เรื่อง ผมขอเลือก ‘Taking Woodstock’ มาเขียนถึง

ชื่อหนังเรื่องนี้สะดุดใจผมมาเป็นเดือนแล้ว หนังเข้าฉายบ้านเราน้อยโรง อยากไปดูแต่ก็ไม่มีโอกาสสักที จนในที่สุด ก็ออกมาเป็นแผ่นให้เช่าตามร้านจนได้ สบโอกาสเหมาะวันนี้ เช่ามาดูเสียหน่อยนะเรา

หลายคนอาจจะเคยได้ยิน บางคนรู้จักดี สำหรับผมเป็นประเภทแรกครับ รู้ว่า Woodstock เป็นเทศกาลดนตรีที่มีชื่อเสียงมากในสมัยหนึ่ง ถ้าไม่รู้ว่า เทศกาลดนตรีมันเป็นยังไง ลองไปงาน Big Mountain Music Festival ของบ้านเราสิครับ

เอลเลียต ไทเบอร์ หนุ่มวัยรุ่นเชื้อสายยิว ที่กลับไวท์เล้กมาเพื่อช่วยกอบกู้วิกฤตของ เอล โมนาโก โรงแรมเล็กๆ ที่กำลังง่อนแง่นใกล้ถูกธนาคารยึด แม้จะปรับปรุงหลายส่วนแต่ก็ดูไม่มีทีท่าว่าจะไปได้สวย ไม่มีใครยินดียื่นมือมาช่วยเลยต้องช่วยตัวเอง หลังได้ข่าวเมืองข้างเคียงที่คัดค้านการจัดเทศกาลดนตรี (Music Festival) เขาจึงโทรหาไป ไมเคิล แลง เพื่อเสนอให้มาจัดในพื้นที่ของตน จึงเกิดเป็นโปรเจ็กต์ใหญ่สร้างงานเทศกาลดนตรีขึ้นกลางท้องทุ่งกว้าง ท่ามกลางการขัดขวางคัดค้านจากชาวบ้านในพื้นที่เอง พร้อมหยิบเอาคณะละครที่อาศัยอยู่ในโรงนาพ่วงเข้าไปสร้างสีสันด้วย

นี่คือเรื่องราวที่ดัดแปลงจากชีวิตจริงของหนุ่มเกย์ ผู้จุดประกายความเปลี่ยนแปลงของยุค ด้วยชื่อ Woodstock ที่ยังคงเป็นที่จดจำมาจนปัจจุบัน

หนังอาจะเรียบเรื่อยไม่มีจุดพีค แต่ก็สร้างความเพลิดเพลินได้ตลอดรอดฝั่ง กับบรรยากาศแบบยุค 60 มีดนตรีประกอบคลอไปด้วย ภาพของผู้คนที่แต่งกายในยุคสมัยนั้น เรื่องราวที่เกี่ยวโยงไปถึงสงครามในเวียดนาม การส่งยานไปลงดวงจันทร์ ฉากเปลือยๆ ของหนุ่มสาวฮิปปี้ๆ ในยุคนั้น เทศกาลดนตรีที่พ่วงมาด้วยยาเสพติดอย่างกัญชา เกาะติดกันแจจนดูเหมือนของคู่กัน

นอกจากนี้ เรายังเห็นภาพความคิดที่แตกต่างของคนสองวัย ภาพของวัยรุ่นที่มีเซ็กซ์กันแล้วโดนผู้ใหญ่ใช้ไม้ตีขับไล่ ขณะที่ชาวบ้านพากันคัดค้านและมองเอลเลียตอย่างดูถูก เขาและเจ้าของที่อย่างแมกซ์ กลับมีความสุขกับคำขอบคุณนับร้อยครั้งที่ได้รับมามากกว่าที่ทั้งชีวิตเคยได้รับเสียอีก ต้นกำเนิดและครั้งแรกของสิ่งที่เป็นตำนาน ซึ่งแน่นอนสำหรับทุกงานเทศกาลดนตรี

ครั้งแรกมักไม่เหมือนใคร และมักเป็นที่จดจำเสมอ…

15-16-17 สิงหาคม ปี 1969 แถวๆ นิวยอร์ก จุดเริ่มต้นของมหกรรมดนตรีกลางแจ้ง Woodstock กำเนิดขึ้น ขาร็อกขาฮิปปี้มาร่วมงานมากมาย 4.5 แสนคน คือประวัติศาสตร์หน้าใหม่ของเพลงร็อกในอเมริกา ที่มีการจัดอย่างต่อเนื่องเรื่อยมา เนื่องในโอกาสครบรอบ 60 ปีของมัน อั้งลี่สร้างมันขึ้นมาเพื่อรำลึกถึงวันกำเนิดวันนั้น

หนังไม่ได้พูดถึงเพียงเรื่องราวของดนตรีเท่านั้น ยังครอบคลุมไปถึงชีวิตส่วนตัวของเอลเลียตอีกด้วย ดูเหมือนประสบการณ์ครั้งนี้ของครอบครัวจะทำให้เกิดหลายสิ่งหลายอย่างในใจของทั้งพ่อ แม่ และลูก

ชีวิตที่กลับมามีชีวิต ชีวิตที่เข้าใจชีวิต และชีวิตที่ต้องเติบโต

ชื่อภาพยนตร์: Taking Woodstock / วู้ดสต็อค แด่ดนตรีมีชีวิต
กำกับภาพยนตร์: Ang Lee
นักแสดง: Demetri Martin, Emile Hirsch
วันเข้าฉาย: 29 ตุลาคม 2009
เรท: อเมริกา/R
ความยาว: 120 นาที

แน่นอน ผมไม่ลืมที่จะอ้างถึงหนังเรื่องอื่นๆ ด้วย หนังที่ได้ผมได้ดูในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์นี้ นอกเหนือไปจาก Taking Woodstock ก็มี ‘Astroboy’ แอนิเมชั่นที่สร้างขึ้นจากการ์ตูนญี่ปุ่น ดูเพลินๆ มีง่วงเล็กๆ, ‘A Perfect Getaway’ หนังสไตล์ลึกลับระทึกขวัญ ของคู่แต่งงานใหม่ที่พากันฮันนีมูนที่ฮาวาย ก่อนจะพบว่าสวรรค์กำลังแปรเปลี่ยนเป็นนรกในพริบตา และ ‘Frozen Flower’ หนังเกาหลีที่พูดถึงโศกนาฏกรรมแห่งความรักในราชวงศ์ ฉากเปลือยและร่วมเพศอันโจ่งครึ่มชักจูงใจให้หามาดูยิ่งนัก

แล้วคุณล่ะครับ มีหนังเรื่องไหนแนะนำกันบ้างมั้ยครับ?