รีวิวหนัง เพลงรัก Love Song | เขินตัวบิด ขำคิกคัก เรื่องรักของ 2 หนุ่มญี่ปุ่นในเมืองไทย

หนังเรื่องนี้คือหนังที่สาววายจะต้องกรี๊ดแบบฟิน ๆ เป็นหนังที่ร่วมสร้างระหว่างไทยกับญี่ปุ่น นักแสดงก็มีทั้งคนญี่ปุ่นและคนไทย ถ่ายทำกันในไทยเป็นส่วนใหญ่ ผู้กำกับก็เป็นคนไทย พล็อตเรื่องเป็นการกลับมาพบกันของสองคนที่หลังห่างหายกันไปนาน 6 ปี ได้เวลากลับมาสานต่ออีกครั้ง ‘LOVE SONG’ หรือชื่อไทย ‘เพลงรัก’ ครับผม

คิดเห็นเช่นไรกับหนังญี่ปุ่นเรื่องนี้?

มันคือหนังรักที่คนดูต้องเขินตัวบิด เรื่องราวของโซตะกับไคที่เวลาของพวกเขาหยุดไว้ที่ญี่ปุ่น แต่มันกลับมาเดินต่อได้อีกครั้งในวันที่พวกเขาพบกันในกรุงเทพฯ หนังมีทั้งฉากชวนฮา ฉากชวนกรี๊ด และฉากชวนเศร้าเสียน้ำตา ถ่ายทำในไทยเป็นส่วนใหญ่ ถ่ายมุมมองกรุงเทพฯ สอดแทรกความเป็นไทยได้ดี ทว่ามันก็มาพร้อมกับเรื่องราวที่ธรรมดาไปหน่อย บวกกับจัดวางบางซับพล็อตที่ไม่สมูท เลยอาจต้องถูกตัดคะแนนไปบ้างแหละนะ

อีกส่วนที่ชอบก็คือ ดนตรีและเพลงประกอบ กับมุกฮาที่ทำถึงดี ที่อึ้งก็คือ แม้เป็นคนที่ไม่วายแต่ก็เขินตามได้ซะงั้น

เรื่องย่อหนัง ‘(LOVE SONG)’

บางทีสายสัมพันธ์วันเก่าที่เป็นตัวนำพาหัวใจ โซตะ (วิน โมริซากิ จากหนังเรื่อง ‘Ready Player One’) เขาคือนักวิจัยของบริษัทเครื่องสำอางที่ถูกส่งมาทำงานในกรุงเทพฯ ประเทศไทย แม้เขาจะอิดออดในทีแรก แต่เพราะได้รับรู้ว่าคนที่เขาหลงรักมานานตอนนี้อยู่ที่เมืองไทย นั่นก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้เขาตัดสินใจมา และเขาก็ได้พบกับเขาอีกครั้ง ไค (โคจิ มุไค ‘Snow Man’ จากซีรีส์เรื่อง ‘Dating Game’)

ไค คือรักแรกสมัยเรียนมหาวิทยาลัยของโซตะที่จู่ ๆ ก็หายตัวไป ก่อนที่โซตะจะได้รู้ว่าตอนนี้ เขาใช้ชีวิตเป็นช่างภาพที่เดินทางพร้อมกับกล้องตัวเก่งและใช้ชีวิตอยู่ในกรุงเทพฯ แต่ความจริงแล้ว เขายังคงรักในเสียงดนตรีอยู่ และยังคงตั้งใจเขียนเพลงที่เคยแต่งค้างไว้ให้สำเร็จ

รีวิวหนัง ‘เพลงรัก’

นี่คือหนังไทยสไตล์วายที่เป็นผลงานจากผู้กำกับ แชมป์ วีรชิต ทองจิลา คนที่มีเครดิตจากซีรีส์เรื่องดัง ‘เพราะเราคู่กัน 2gether The Series’ นับเป็นผลงานหนังใหญ่ฉายโรงเรื่องแรกของเขาสำหรับผม แถมยังเป็นหนังที่ร่วมทุนกันระหว่างไทยกับญี่ปุ่นด้วยอีกต่างหาก ซึ่งก็ทำให้เรื่องนี้มีทั้งนักแสดงญี่ปุ่นเป็นหลัก และมีนักแสดงไทยร่วมงานอยู่หลายคน

นี่คือเรื่องราวของรักที่ไม่เคยสมหวัง แต่เหมือนฟ้าตั้งใจจะให้โอกาสอีกหน ทำให้คนสองคนที่ห่างกันไปนาน 6 ปี ได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง แต่เปลี่ยนจากที่เคยเจอกันที่โตเกียว คราวนี้ย้ายมาเจอกันที่บางกอก เมืองที่เต็มไปด้วยแสงสีของแสงไฟยามคำคืน แม้ต้องพบเจอกับอุปสรรคต่าง ๆ นานา แต่ก็เปิดโอกาสให้คนสองคนได้ขยับเข้ามาใกล้กันทีละน้อย โซตะรู้ตัวอยู่แล้วว่า ความรู้สึกตนเองที่มีต่อไคนั้นยังไม่ได้เปลี่ยนไป แต่สิ่งที่เขาไม่รู้ก็คือ ใจจริงแล้วไคคิดอย่างไร

การที่เขาได้รับโอกาสให้เข้ามาร่วมดูแลงานที่เมืองไทย ทำให้เขาได้กลับมาสานต่อสิ่งที่เขาเคยทำหายให้กลับมามีชีวิตใหม่อีกครั้ง ทุกอย่างอาจดูบังเอิญเมื่อ ไคก็อาศัยอยู่แถวนั้น ไม่พอ เขาจะยังรับหน้าที่ช่างภาพให้กับบริษัทเครื่องสำอางนั้นอีกต่างหาก ทุกอย่างดูเหมือนจะเข้าทาง แต่บทหนังก็โยนอุปสรรคมาให้เขาหลายอย่างด้วยกัน โดยเฉพาะการไม่รู้ใจของไค และการที่เขามีสาวสวยอยู่ข้าง ๆ เนี่ยแหละ

แต่นี่มันคือโอกาสใหม่หนสอง ที่โซตะจะต้องทำให้ได้ ประกอบร่างความสัมพันธ์ขึ้นใหม่อีกครั้ง เช่นเดียวกับเพลงที่ไม่สมบูรณ์ที่ไคแต่งมันเรื่อยมา เพลงบทนั้นเชื่อมโยงความรู้สึกของเขาทั้งสองคนให้สมบูรณ์ในดินแดนที่แตกต่างออกไป

หนังใช้บรรยากาศในเมืองไทยได้อย่างโคตรคุ้ม หลายจุดอาจเป็นในตรอกซอกซอยที่อยู่อาศัย มันอาจจะไม่ได้สวยงามอย่างในหนังเรื่องที่มาถ่ายเมืองไทย แต่มันมีอีกหลายโลเกชันที่เรื่องอื่นไม่มาถ่าย ทำให้หนังเรื่องนี้พิเศษขึ้นมาหน่อย ๆ ในใจคนไทยอย่างเรา ส่วนหนึ่งก็อาจเป็นเพราะเป็นหนังญี่ปุ่นที่กำกับโดยคนไทยนี่แหละมั้ง

หนังมีมุกที่ชวนฮา มีความโบ๊ะบ๊ะอยู่หลายจุด ไม่เท่านั้น ยังมีฉากหวาน ๆ ที่เรียกเสียงกรี๊ด พาคนดูนั่งเขินบิดตัวได้ชะงัด แถมยังมีมุกทะลึ่งตึงตังที่ต้องอาศับซับไตเติลไทยร่วมด้วย ซึ่งก็ไม่รู้ว่าระหว่างถ่าย นักแสดงจะรู้ตัวมั้ยว่ามันมีมุกคนไทยซ่อนอยู่ในนั้น

ตัวเรื่องอาจจะไม่ได้มีอะไรที่พลิกแพลงหรือพิเศษใส่ไข่ แต่มันก็ทำงานได้ดีจนน่าแปลกใจ ทว่า การที่หนังมีหลายแมสเสจทำให้การขยับจากอุปสรรคแรกไปสู่อุปสรรคที่สองพารู้สึกแหม่ง ๆ เลยอาจไม่ค่อยชอบการตัดต่อที่ใช้เทคนิคเฟดดำบ่อย

ใด ๆ ก็ต้องถือว่า ‘เพลงรัก’ ถ่ายทำเมืองไทยออกมาได้สวยดี มีเพลงประกอบตอนท้ายเรื่องที่ฟังเพราะดี มีฉากดราม่าน้ำตารินทำให้คนที่อินต้องน้ำตาไหล โดยรวมมันจึงถือว่าทำได้ไม่เลวเลยเชียวล่ะ

รายละเอียดเกี่ยวกับหนัง