รีวิวหนัง อโยธยา มหาละลวย | ความรักเกิดจากคาถาหรือว่าหัวใจ

ช่วงปลายปี บ้านเรามีหนังไทยหลายเรื่องแย่งกันเข้าฉาย ส่วนหนึ่งอาจเพราะอัดกันมาจนต้องขยับมาฉายชนในช่วงเดียวกัน หนึ่งในนั้นคือ หนังไทยที่อิงประวัติศาสตร์เบาๆ แต่เน้นเล่าเรื่องรักเป็นหลัก หนังเรื่องนี้ อโยธยา มหาละลวย มีชื่อฝรั่งๆ ว่า OM! Crush on Me ผลงานใหม่ล่าสุดจาก Mono Film ไงครับ

ด้วยการนำพระเอกชื่อก้องอย่าง จิรายุ ตั้งศรีสุข มาประกบกับนางเอกขวัญใจคนใหม่อย่าง เมลดา สุศรี พ่วงด้วยดาราวัยรุ่นมากมาย น่าจะทำให้หนังทำรายได้ดี บวกกับหยิบจับเอาประวัติศาสตร์ชาติไทยสมัยอโยธยามาผูกเรื่องราวในเชิงโรแมนติกเข้าไป จึงดูน่าสนใจไม่น้อย

เลยต้องขอเข้าไปดูหน่อย อยากรู้ว่าจะเป็นเช่นใด

เรื่องย่อหนัง อโยธยา มหาละลวย

เรื่องราวที่เคยถูกบอกเล่าในยุคสมัยแห่งการผลัดเปลี่ยนรัชสมัย ชาวต่างชาติเข้ามา บ้างค้าขาย บ้างกลายเป็นขุนน้ำขุนนาง หลังผลัดเปลี่ยนราชวงศ์ใหม่ อโยธยาตกอยู่ในความวุ่นวาย เกิดการกวาดต้อนและสังหารคนจากราชวงศ์เก่า คนญี่ปุ่นที่อยู่ในไทยอย่าง ยามาดะ นางามะซะ ก็เช่นกัน ครั้งนั้นผู้ที่สังหารเขาก็คือ ออกญาคชบาล (บิ๊ก ศรุต วิจิตรานนท์)

มีเด็กชายเชื้อสายญี่ปุ่นคนหนึ่งที่เหลือรอด เขาเติบโตขึ้นมาเป็น เรียว (เจมส์ จิรายุ ตั้งศรีสุข) ได้หลวงปู่ผู้เป็นพระอาจารย์ของออกญาคชบาลเลี้ยงดูจนเติบใหญ่ มีความเชี่ยวชาญทางชั้นเชิงการต่อสู้และคาถาอาคม ต้องการออกตามค้นหาชาติกำเนิดตน ระหว่างนั้นเขาก็ได้พบรักกับสาวสวย ออสายสร้อย (โบว์ เมลดา สุศรี) ความรักมันแน่นอกยกไม่ไหว เลยต้องออกตามหาทั้งนางและแม่ในคราวเดียวกัน

ในที่สุด เขาก็ได้รู้ข่าวว่าออสร้อยยามนี้เป็นนักร้องตัวท็อปในโรงชำเราของเจ๊เกียว แต่เมื่อไปถึงกลับได้พบว่า ความงามของเธอทำให้มีชายหนุ่มชายผู้สูงศักดิ์หมายปอง เขาคือ ขวัญ (ภีม ธนบดี) ลูกชายของออกญาคชบาล ชายคนนี้เพียบพร้อมทั้งอำนาจ บริวาร ศิลปะการต่อสู้และมนต์อาคม

ครั้งนี้ เรียวจึงต้องต่อสู้เพื่อหญิงที่รักและค้นหาชาติกำเนิดตนไปพร้อมกัน

รีวิวหนัง อโยธยา มหาละลวย

หนังเซ็ตตัวเองในยุคสมัยอโยธยาที่กำลังอยู่ในช่วงเปลี่ยนผ่านสู่รัชสมัยใหม่ ทั้งเปลี่ยนสู่ราชวงศ์ใหม่ บ้านเมืองลุกเป็นไฟด้วยการฆ่าล้างโคตร ซึ่งนั่นเป็นสาเหตุให้เรียว หรือเรียวสึ ต้องกำพร้าพ่อที่เป็นคนญี่ปุ่น สายเลือดยามาดะคนสุดท้ายที่ถูกขอชีวิตไว้และถูกเลี้ยงดูพร้อมถ่ายทอดวิชาทั้งคาถาและการต่อสู้

เริ่มต้นเรื่องดูน่าสนใจ อิงไปกับเหตุการณ์จริง ตัวละครหลายตัวมีชีวิตอยู่ในพงศาวดารเอกสารประวัติศาสตร์

สิ่งที่หนังเติมต่อเพื่อเล่าเรื่องในเชิงโรแมนซ์ ก็คงเป็นการเซ็ตสร้างโรงชำเราที่ดำเนินการโดยเจ้เกียวขึ้นมา และมีตัวละครสำคัญในนั้น เป็นหญิงสาวที่งดงามที่สุดในสถานประกอบการ นั่นคือ ออสร้อย (หรือชื่อเต็มคือ ออสายสร้อย) ผู้เป็นทั้งนางระบำและนักร้องตัวท็อป หญิงสาวผู้เป็นยอดรักของเรียวสึ เธอมีเพื่อนสนิทเป็น อออิน ผู้โดดเด่นในเชิงการดนตรี

เนื้อหาของหนังเริ่มจากการตามหาหญิงสาวของเรียวสึ ก่อนจะนำมาซึ่งการแย่งชิง เมื่อมีชายอีกคนเข้ามาพัวพันกับออสร้อย หวังเอาไปเป็นเมีย รักสามเส้าจึงบังเกิดขึ้น

ช่วงแรกของหนังภาพดูมืดมากจนต้องหรี่ตาดู แถมหนังเล่าเรื่องอย่างขาดๆ เกินๆ มีบางช่วงที่ย้วยไปย้วยมา โดยเฉพาะฉากภายในโรงชำเราที่พยายามจะทำเหมือนละครเวทีสักเรื่อง มีร้องรำทำเพลงเหมือนจะอิงว่าคนอโยธยามีความเจ้าบทเจ้ากลอน แต่ก็ทำให้โทนหนังดูแหวกแตกต่างจากส่วนที่เหลือไปโดยปริยาย

บางช่วงก็ดูคล้ายหนังจะตัดเรื่องราวไปบางส่วน จนทำให้นึกสงสัยในเหตุการณ์ระหว่างนั้นอยู่ครามครัน ประเด็นความรักและคาถาก็ดูจะไม่ถูกบอกเล่าอย่างมีนัยสำคัญ มองเห็นความพยายามในการสร้างเรื่องอิงประวัติศาสตร์ การสร้างฉากเพื่อจำลองภาพของโลกในยุคนั้น ดูจากพล็อตหนังก็เหมือนจะเข้มข้น แต่เมื่อได้ชมจริงก็พบว่าการเล่าเรื่องดูธรรมดาเกินไป ประเด็นของความรักที่มีตัวเลือกระหว่างการใช้มนต์คาถากับความรักที่เกิดจากใจจริงก็ยังไม่ค่อยจะหนักแน่นเท่าใดนัก แม้กระทั่งฉากจบดูจะลงเอยง่ายดายไปเสียหมด

ทำให้ความประทับใจในหนังเหลืออยู่เพียงการใช้เสน่ห์และเคมีของพระนาง

นอกเหนือจากนี้ หนังก็ยังมีดีอยู่ ไม่ว่าจะเป็น CG ที่ค่อนข้างดีพอสมควรมาช่วยในการเล่าเรื่อง งานเซ็ตฉากจะดูดีในฉากกลางแจ้งเสียเป็นส่วนใหญ่ ฉากต่อสู้ก็พอจะถือว่าทำได้ดี เสียแค่มุมกล้องยังดูธรรมดาเกินไป

ลงท้ายจึงกลายเป็นว่าค่อนข้างผิดหวังกับหนังไทยเรื่องนี้!

รายละเอียดเกี่ยวกับหนัง