รีวิวหนัง Perfect Days หยุดโลกเหงาไว้ตรงนี้ | ชีวิตรูทีนแต่ได้ทำในสิ่งที่รัก

หลายครั้ง ชีวิตของคนธรรมดาก็ถูกบอกเล่าไว้อย่างทรงพลังในหนังหลายเรื่อง และบางครั้ง หนังเรื่องนั้นก็โดดเด่นจนถูกเลือกให้เป็นตัวแทนของประเทศ อย่างหนังเรื่องนี้ มันเล่าถึงชีวิตของลุงคนหนึ่งที่ทำงานเป็นคนทำความสะอาดห้องน้ำ หนังที่หยิบเอาชีวิตแสนธรรมดาของชายคนนึงมาใส่ไว้ข้างใน ‘Perfect Days’ หรือชื่อไทย ‘หยุดโลกเหงาไว้ตรงนี้’ นั่นแหละครับ

ความเห็นส่วนตัวของนายแพท

หนังที่เป็นตัวแทนญี่ปุ่นส่งชิงออสการ์ และมีผู้กำกับเป็นชาวเยอรมัน แถมนักแสดงนำชายก็คว้ารางวัลมาจากงานเทศกาลภาพยนตร์เมืองคานส์ปีล่าสุด หนังที่เดินเรื่องอย่างเรียบๆ เข้ากันดีกับเรื่องราวของชีวิตอันรื่นรมย์ของชายวัยกลางคนที่เป็นพนักงานทำความสะอาดห้องน้ำ งานที่ดูต่ำต้อยด้อยค่าและแสนจำเจ แต่มันดีตรงที่เขาได้ใช้เวลาว่างไปทำสิ่งที่รัก ผู้ชมอย่างเรา นอกจากจะได้ดูการแสดงอันยอดเยี่ยมของ โคจิ ยากุโช แล้ว ก็ยังเหมือนได้นั่งฟังเพลย์ลิสต์เพลงเก่าๆ ไปด้วยนะ

ช่างเป็นความรื่นรมย์ของคนดู ไม่ต่างจากลุงฮิรายามะในเรื่องเลย

เรื่องย่อหนัง ‘Perfect Days’

หนังเล่าเรื่องของ ฮิรายามะ (Koji Yakusho/โคจิ ยากุโช จากหนังเรื่อง ‘Memoirs of a Geisha’ และ ‘Babel’) ชายหนุ่มวัยลุงผู้สัมผัสกับความรื่นรมย์ของชีวิต เขาดูจะพอใจกับอาชีพคนทำความสะอาดห้องน้ำในกรุงโตเกียว เขาเป็นคนที่พูดน้อย อยู่ตัวคนเดียว และมีกิจวัตรประจำวันที่เรียบง่าย

อาจดูเป็นชีวิตที่เหงาๆ ของคนที่มีฐานะไม่ร่ำรวยอะไร พยายามจะใช้ชีวิต แม้มันจะดูรูทีนและซ้ำซากจำเจ แต่ก็มีความสุขตามอัตภาพของตน ท่ามกลางผู้คนมากมายในเมืองใหญ่ที่มีเงินมีทองจะหาความสุขใส่ตัวได้มากมาย แต่ชีวิตที่ดูเหมือนน้ำนิ่ง กลับเกิดแรงกระเพื่อม เมื่อวันหนึ่ง หลานสาวได้กลับเข้ามาในชีวิตของเขา

รีวิวหนัง ‘หยุดโลกเหงาไว้ตรงนี้‘

ถ้าจะพูดถึงผู้กำกับชาวเยอรมันคนนี้ Wim Wenders เขาคือคนที่มีผลงานเด่นอย่าง ‘Paris, Texas’ ในปี 1984 กับ ‘Wings of Desire’ ในปี 1987 และนี่เป็นครั้งแรกที่เขามากำกับหนังพูดภาษาญี่ปุ่น จากจุดเริ่มต้นที่เขาถูกชักชวนให้มาทำหนังสารคดี เกี่ยวกับห้องน้ำสาธารณะที่ถูกออกแบบใหม่โดยศิลปิน 16 คนทั่วโลก และจัดวางไว้ทั่วย่านชิบูยะเพื่อรองรับงานโอลิมปิกฤดูร้อนในปี 2020 แต่ต่อมาก็เกิดเปลี่ยนใจ ทำมันให้กลายเป็นหนังขนาดยาวที่เล่าเรื่องของชายวัยกลางคนที่เป็นพนักงานทำความสะอาดห้องน้ำแทน

ก็อย่างที่เห็น มันเป็นตัวแทนญี่ปุ่นส่งชิงออสการ์ แถมยังส่งให้ชายผู้รับบทนำอย่าง โคจิ ยากุโช คว้ารางวัลนักแสดงนำชายยอดเยี่ยมจากงานเทศกาลภาพยนตร์เมืองคานส์ปีล่าสุดอีกด้วยนะ

ลุงโคจิ เล่นเป็น ฮิรายามะ ชายวัยกลางคุนที่มีอาชีพเป็นพนักงานทำความสะอาดห้องน้ำในโตเกียว มันเป็นงานแสนธรรมดาแต่ลุงก็ดูมีความสุขดี ทุกอย่างดูเป็นรูทีน ใช้ชีวิตอยู่ในอพาร์ตเมนต์หลังเก่าโทรม ตื่นมาทุกเช้าจะฉีดสเปรย์รดน้ำต้นไม้ อาบน้ำแต่งตัวขับรถออกไปทำงาน ตระเวณทำความสะอาดตามห้องน้ำต่างๆ ระหว่างพักก็แหงนมองดูต้นไม้ หยิบกล้องฟิล์มออกมาถ่ายแล้วก็ไปทำงานต่อ เลิกงานกลับก็เปิดฟังเพลงเก่าๆ จากเทปแคสเซ็ต ขี่จักรยานออกไปกินข้าว แวะซื้อหนังสือจากร้านมือสองกลับมาอ่าน แล้วก็นอนหลับฝัน เช้าขึ้นมาวันใหม่ก็ทำแบบเดิม

ฮิรายามะแทบไม่ได้คุยกับใคร แต่แกก็มีเพื่อนร่วมงานวัยหนุ่มอย่าง ทาคาชิ (Tokio Emoto จากซีรีส์ ‘The Naked Director’) คนที่ความคิดแตกต่างไปอย่างสิ้นเชิง ได้เจออายะจัง (Aoi Yamada จากซีรีส์ ‘First Love’) ที่คบหากับทาคาชิอยู่ นอกนั้นก็เป็นเจ้าของร้านหนังสือมือสอง กับมาม่า (Sayuri Ishikawa) ที่แกชอบไปนั่งสนทนา

ชีวิตประจำวันของลุงฮิรายามะนั้นแสนเรียบง่าย ดูสุขสงบ รื่นรมย์ และเป็นไปตามอัตภาพ แม้จะมีคนมองมาอย่างรังเกียจบ้าง แต่ถ้าไม่ใส่ใจก็ไม่ได้เป็นปัญหา แกมองที่ปัจจุบัน ไม่ย้อนหวนไปมองอดีตที่อาจเจ็บปวด ไม่เฝ้าฝันถึงอนาคตที่ยังมาไม่ถึง มีชีวิตที่อยู่กับช่วงเวลานั้นจริงๆ

หนังเล่าด้วยภาพมุมแคบที่ทำให้จดจ่ออยู่กับลุงฮิรายามะ แทบไม่ต้องใช้ดนตรีประกอบอะไร ช่วงไหนลุงไม่ได้เปิดเพลงในรถ หรือกลับบ้านไม่ได้เปิดวิทยุฟังเพลงจากเทปแคสเส็ต ทุกอย่างก็จะเงียบฉี่ ความพิเศษก็คือตอนลุงฝัน เราจะได้เห็นสิ่งที่วนเวียนในหัวแก ภาพขาวดำที่ทำให้เราเหมือนฝันตาม หนังของวิม เวนเดอร์ส์ ให้มุมมองที่น่าสนใจดีแฮะ

การดูหนังเรื่องนี้ เหมือนเราได้โอกาสในการฟังเพลงเก่าที่บางเพลงยังไม่รู้จัก และเพลงที่คุ้นหูที่สุดคือเพลงสุดท้ายของหนัง ทำให้เหมือนนั่งฟังเพลย์ลิสต์ของคุณลุงเลยแหละ

ชีวิตที่แสนเรียบง่ายของผู้ชายคนหนึ่งที่สะท้อนให้เห็นแง่มุมของการมีชีวิตไม่ยิ่งใหญ่อะไร แต่ก็สามารถจะมีความสุขอยู่กับมันได้ แม้ในอีกมุม มันก็แสดงออกถึงความสิ้นหวัง เพราะรู้ว่าไม่อาจก้าวไปไหนได้นอกจากเป็นคนจนให้มีความสุขที่สุด อยู่กับสิ่งเก่าๆ ที่จับต้องได้อย่างหนังสือมือสอง กล้องฟิล์ม เทปแคสเส็ต ต้นไม้ และเพลงเก่าๆ ไป

แต่ทุกอย่างที่ราบเรียบกลับมีแรงกระเพื่อมปรากฏขึ้น เมื่อนิโกะ (Arisa Nakano) หลานสาวของเขาเดินเข้ากลับเข้ามาในชีวิตธรรมดาของเขาอีกครั้ง ดึงเอาความอ่อนไหวในหัวใจที่กำลังสุขสงบให้ออกมาทำงานอีกครา

Koji Yakusho สวมบทบาทของฮิรายามะชายวัยกลางคนที่มีอาชีพแสนธรรมดาได้อย่างยอดเยี่ยม เขาเก่งในการแสดงแบบที่ไม่เหลือคราบของตัวเอง ทั้งเรื่องเขามีบทพูดน้อยมาก แต่แสดงสีหน้า แววตา ออกมาได้อย่างหมดจด สมควรแล้วที่คว้ารางวัลใหญ่จากเทศกาลหนังเมืองคานส์มาได้ ถือเป็นความสำเร็จที่ก้าวหน้าไปอีกขั้น

เอาจริงๆ แม้ว่ามันจะเป็นหนังที่เล่าเรื่องในสังคมญี่ปุ่นและกำกับโดยคนเยอรมัน แต่ก็รีเลทกับตัวเองไม่น้อย กับคนที่มีชีวิตซ้ำๆ แสนธรรมดา เลยค่อนข้างชื่นชอบกับมันมากๆ หนังมันดีพอกับที่ได้เป็นตัวแทนญี่ปุ่นชิงออสการ์จริงๆ นั่นแหละ

รายละเอียดเกี่ยวกับหนัง