หนังสือ

นี่คือวรรณกรรมระดับเบสต์เซลเลอร์ จากนักเขียนหน้าใหม่เชื้อสายอัฟกัน ที่ลุกขึ้นมาเขียนเรื่องราวของบ้านเกิดตัวเอง อัฟกานิสถาน เด็กเก็บว่าว – The Kite Runner

วันก่อน ผมเดินทางไปงานหนังสือมาครับ ด้วยความที่ไปมาทุกปี แล้วก็ขนหนังสือกลับมาทุกปี มีข้อสังเกตว่า ทุกครั้งที่ผมไปงาน ผมจะกลับมาพร้อมถุงหนังสือที่มีจำนวนน้อยลง และน้อยลง

abc หรือ a book combo 1 ตอน Happy Ending ผลผลิตของทีมสำนักพิมพ์ a book ที่ทำนิตยสาร a day นั่นแหละ จับนักเขียนมีชื่อทั้งหลายมาเขียนเรื่องสั้นๆ ร่วมกัน

พ็อคเกตบุ๊กที่ผมจะเล่าถึงนี้ ผมอ่านจบไปพักใหญ่แล้ว แต่พอดี ไม่มีเรี่ยวแรงจะเขียน เลยกลายเป็นหัวข้อเก่าเก็บไป หนังสือเล่มนั้นคือ โตเกียวไม่มีขา ของ นิ้วกลม

โดยปกติ ทุกครั้งที่มีงาน “สัปดาห์หนังสือแห่งชาติฯ” ผมมักจะได้อ่านหนังสือเล่มใหม่ของสำนักพิมพ์ของ “โตน” เสมอ ครั้งนี้ก็เช่นกัน ครั้งนี้้เป็นครั้งที่สองแล้ว ที่หนังสือในสังกัดของโตนมิใช่เป็นผลงานของโตน ครั้งก่อนนั้น ผมได้ชิม “เล่นทหาร” ของ ด่อง Mola Mola Sunshine ไป ครั้งนี้ ผมได้ชิมผลงานของอดีต…

ช่วงเวลาอย่างนี้ ไม่พูดถึงงานนี้ คงไม่ได้ ในฐานะบล็อกไทยที่พูดเรื่องวงการบันเทิง (แต่ก็แอบมีเอี่ยววงการอื่นๆ) แล้วก็ยังเปิด Category : Book เอาไว้ด้วย และในฐานะที่เป็นชอบอ่านหนังสือคนหนึ่ง คงต้องหยิบมาพูดถึงทุกครั้งที่งานสัปดาห์หนังสือฯ แวะเวียนมา ปีนี้ งานจัดหลายวันทีเดียว แต่ผมไปมา 2 หนด้วยกัน หนแรก ผมไปเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา…

ผมเป็นคนชอบท่องเที่ยว ทว่ากลับไม่ค่อยมีโอกาสได้เที่ยวท่องมากพอ เลยมาขอแนะนำหนังสือ Mountain Walker เดินเท้าก้าวเก้าภูเขา ของ อำนวยพร บุญจำรัส

งานหนังสือทีไรนี่ได้เวลาร่ำลาเงินในกระเป๋าทุกทีเลยสิครับ ครั้งนี้ ตั้งใจว่าจะซื้อน้อยที่สุด เพราะว่า ครั้งก่อนๆ ซื้อมาแล้วไม่ค่อยจะมีเวลาอ่าน ทำให้ตอนนี้ ยังไม่อ่านไม่จบอีกหลายเล่ม บางเล่ม อ่านแล้วก็ไม่ชอบ (ซะงั้น) ทำให้เรารู้ว่า หนังสือไทย หาเล่มที่เขียนดีเขียนน่าสนใจนั้นยากพอดู แม้แต่นักเขียนที่ใครๆ ชื่นชมว่าเก่ง ก็อาจเขียนไม่ถูกใจเราได้ ผมก็เลยได้คิดว่า ไม่จำเป็นต้องซื้อให้มากมาย ไม่จำเป็นต้องไปซื้อตามที่คนอื่นเขาแนะนำว่าดี…

เรื่องราวที่ถ่ายทอดมาจากเหตุการณ์จริงใน TAC บริษัทเครือข่ายมือถือยักษ์ 1 ใน 3 ของประเทศ โดย ธนา เธียรอัจฉริยะ

เดี๋ยวนี้ หนังสือก็ยังคงเป็นสิ่งที่คนไทยส่วนใหญ่ไม่ใส่ใจจะอ่านอยู่เช่นเคยแหละครับ ถึงแม้ว่า คนไทยไปเบียดเสียดกันในงานหนังสือทุกปีก็ตาม แต่คนที่ไปร้านหนังสือส่วนใหญ่ ก็คงคงออกันอยู่แค่โซนนิตยสารอยู่ดี เมื่อเดินทางบนรถไฟฟ้าก็ยังพบว่า มีเพียง 1 – 2 คนเท่านั้นที่หยิบหนังสือขึ้นมาอ่าน (บางที 1 ในนั้นเป็นชาวต่างประเทศซะอีกครับ) หนังสือเริ่มจะกลายพันธุ์ไปอยู่บนสื่ออิเล็กทรอนิกส์กันในไม่ช้า แต่ผมว่า หนังสือที่ด้วยกระดาษแบบเดิมๆ นี่แหละโดนใจดี ถือไปไหนก็ได้…