รีวิวหนัง IF เพื่อนในจินตนาการ | ถึงจะหนังเด็ก แต่อ่อนโยนต่อหัวใจ

ผู้ใหญ่ทุกคนล้วนเคยเป็นเด็กมาก่อน ในวันเก่าเราอาจได้เคยพบเจอเรื่องสุข ทุกข์ หรือเศร้าในสถานการณ์ที่แตกต่างกันไป แต่สิ่งที่ทุกคนมีคือเรื่องราวในวัยเด็กที่อาจหลงลืมมันไปเมื่อเราโตเป็นผู้ใหญ่ มีภาระหน้าที่ต้องรับผิดชอบและเอาตัวรอดมากมาย บางทีก็ต้องการหนังสักเรื่องที่ช่วยดึงเอาวันเก่ากลับคืนมาสู่หัวใจ วันนี้ เลยเข้าไปดู ‘IF’ หรือชื่อเต็มๆ ว่า ‘Imaginary Friends’ และส่วนชื่อไทยว่า ‘เพื่อนในจินตนาการ’ ในโรงภาพยนตร์กัน

ความเห็นส่วนตัวของนายแพท

ทีแรกก็คิดว่าเป็นหนังเด็กแหละ แต่พอมาดูหนังจริงๆ แล้วก็กลับพบว่า ในความเป็นหนังที่เรื่อยๆ ของมัน พาเราไปอินกับอินเนอร์ของตัวละครได้ราวกับหยิบส่วนหนึ่งของเรามาขีดเขียน ฟีลกู้ดมาก น้ำตาซึมเฉย ทุกคนต่างก็มี IF ของตัวเองแหละ แต่ไม่ได้มาเป็นตัวแบบนี้หรอก เชื่อดิ

น้อง Cailey น่ารักมาก Ryan อบอุ่นและเหมือนเอาจากมวลต่างๆ จากหนังหลายเรื่องมารวมอยู่ในตัวเดียวกัน จริงๆ มีนักแสดงมากมายเลยที่มาร่วมงาน พวกเขาไม่ได้โผล่หน้า แต่ส่งเสียงมานะค้าบบบ

เรื่องย่อหนัง ‘IF’

ในวันเก่า บี (Cailey Fleming/เคลีย์ เฟลมมิง จากซีรีส์ ‘The Walking Dead’) เคยเป็นเด็กน้อยที่มีความสุขอยู่กับครอบครัวที่พร้อมหน้า แต่ซัมเมอร์ปีนี้ เธอสูญเสียแม่ เหลือเพียงแค่พ่อ (John Krasinski/จอห์น คราซินสกี้ จากหนังเรื่อง ‘A Quiet Place’) ที่ป่วยหนักเตรียมจะต้องผ่าตัด และได้กลับมาอยู่กับยายอีกครั้ง แต่บีก็โตขึ้นมาก เธอเป็นเด็กสาววัยสิบสองขวบ

การกลับมาอยู่ที่นี่ ทำให้บีได้ค้นพบว่า ตัวเองมองเห็นเหล่าเพื่อนในจินตนาการหรือเรียกตัวเองว่า IF (อิฟ) ได้ ทำให้เธอค่อยๆ ได้เรียนรู้จักพวกเขา สองในนั้นก็มีอิฟตัวอ้วนฟูที่ชื่อว่า บลู (Steve Carell/สตีฟ คาเรลล์ จากหนังเรื่อง ‘Foxcatcher’) ทั้งที่ตัวเป็นสีม่วง และบลอสซัม (Phoebe Waller-Bridge/ฟีบี้ วอลเลอร์-บริดจ์ จากหนังเรื่อง ‘Indiana Jones and the Dial of Destiny’)

พร้อมกันนั้นก็ได้รู้จักกับ คาล (Ryan Reynolds/ไรอัน เรย์โนลด์ส จากหนังเรื่อง ‘Free Guy’ และ ‘Dead Pool 2’) ผู้ที่ชักชวนให้เธอร่วมงานพาเหล่าเพื่อนในจินตนาการไปพบเจอและจับคู่กับเด็กคนใหม่

รีวิวหนัง ‘เพื่อนในจินตนาการ’

นี่คือผลงานการกำกับของ John Krasinski ผู้ที่รับบทแจ็ค ไรอันในซีรีส์ ‘Tom Clancy’s Jack Ryan’ และเคยกำกับซีรีส์ ‘The Office’ ไป 3 ตอน แต่ถ้าจะว่าในกระบวนหนังที่เขาทั้งกำกับและเล่นเอง ก็คงไม่มีอันเกินไปกว่าตอนที่เขารับบทลี แอบบ็อต ในหนัง ‘A Quiet Place’ ทั้งสองภาค ครั้งนี้ เขาก็ทั้งกำกับและเล่นเป็นพ่อของบี ในหนังแฟนตาซีครอบครัวสุดอบอุ่นเรื่องราวของเพื่อนในจินตนาการ

หนังมันเล่าเรื่องของครอบครัวหนึ่งที่มีศูนย์กลางเป็นเด็กผู้หญิงชื่อบี ที่เคยมีความสุขกับพ่อแม่ที่เปิดให้เธอได้เล่นสนุกและเติบโต แต่แล้วเมื่อเวลาผ่านไป เธอสูญเสียแม่ และตอนนี้พ่อก็มาป่วยหนัก บีกลายเป็นเด็กที่ต้องมาเจ็บปวด แม้ในวัยสิบสองขวบ เธอก็มองว่าตัวเองโตแล้ว จนเธอได้กลับมาอยู่กับผู้เป็นยายอีกครั้งในบ้านหลังเดิม

ระหว่างนั้น ชีวิตชองบีก็จะอยู่ระหว่างบ้านยายกับโรงพยาบาล แต่การกลับมาคราวนี้ มันทำให้เธอได้เจอกับประสบการณ์ที่แปลกประหลาดในด้านดี

บีพบว่าตัวเองสามารถจะมองเห็น IF หรือ Imaginary Friends ได้ และยังได้พบกับชายหนุ่มไว้เคราที่ชื่อ คาล ผู้ที่บอกว่า พวกเขาอยู่กับเด็กๆ มาตลอด แต่พอเด็กๆ โตขึ้นก็หลงลืมและมองไม่เห็นพวกเขาอีก ตอนนี้พวกเขากลายเป็นพวกสิ้นหวัง (ตรงนี้เราเข้าใจได้ จากที่เคยมีหน้าที่ปกป้องเด็กๆ ตอนนี้ พวกเขาเหมือนถูกทอดทิ้ง ไร้ประโยชน์ ไร้คุณค่า) สิ่งที่คาลมองว่าจะช่วยพวก IF ไว้ได้ ก็คือการหาเด็กคนใหม่ที่เข้าคู่ให้ก่อนที่พวกเขาจะสูญสลายไป และบีก็กลายเป็นส่วนหนึ่งของภารกิจนี้ไปในที่สุด

หนังพาเราไปรู้จักกับกลุ่มเพื่อนในจินตนาการที่มีรูปลักษณ์แปลกๆ หลายตัว ล้วนเกิดจากเด็กน้อยผู้สร้างพวกเขาขึ้นมาทั้งสิ้น ซึ่งก็ทำให้ได้เห็นไอเดียสร้างสรรค์ที่ทีมงานคิดกันขึ้นมา และที่สำคัญก็คือ เราจะได้ฟังเสียงพากย์ที่คุ้นหูอยู่หลายเสียงด้วยกัน หนังพาเอาทัพนักแสดงมาร่วมพากย์มากมาย ถ้ารู้สึกว่าเสียงไหนคุ้นหู ลองทายดู แล้วไปค้นหาว่าตรงกับที่คิดมั้ยนะครับ

ในเรื่องซีจี หนังเรื่องนี้ไม่มีปัญหาเรื่องนั้นอยู่แล้ว งานแอนิเมชันที่ถูกจัดวางแทรกอยู่ในภาพจริงอย่างแนบเนียน มีแต่บทนี่แหละที่เดินไปแบบเรื่อยๆ จนอาจมองไม่เห็นว่ามันจะเดินไปทางไหน บางส่วนเหมือนจะเดินออกนอกลู่นอกทางไปแต่ทดแทนมาด้วยการงานภาพที่เปี่ยมจินตนาการพาสะดุดตา เหมือนหนังพาชมนกชมไม้ข้างทางไปพักหนึ่งก่อนกลับเข้าสู่ประเด็นใหม่

แล้วสิ่งที่ไม่ได้ทันคาดคิดก็บังเกิดขึ้น เมื่อหนังเล่าเรื่องราวที่โอบอุ้มความรู้สึกของตัวละครต่างๆ ที่คล้ายกับมันได้โอบอุ้มหัวใจของคนดูไปพร้อมกันด้วย ความอบอุ่นและอ่อนโยนที่หนังส่งออกมาพาให้คนดูเหมือนถูกปลอบโยน ในที่สุด ก็พบตัวเองน้ำตาคลอไปกับเรื่องราวที่หนังบอกเล่า หน้าและตัวมันอาจดูเป็นหนังสำหรับเด็กก็จริง แต่เรื่องราวในนั้นกลับทัชกับหัวใจคนดูได้อย่างไม่น่าเชื่อ

นอกจากนี้ อีกหนึ่งองค์ประกอบที่ทำให้หนังออกมาดี คือ การมีนักแสดงนำที่ดึงดูดใจ เคลีย์ เฟลมมิง ในเรื่องนี้ เธอดูน่ารักอย่างมาก (จริงๆ บีในวัยเด็กน้อยก็น่ารักไม่แพ้กันเลย) ทำให้คนดูยังสามารถเดินตามเรื่องไปได้ตลอด เช่นเดียวกับ ไรอัน เรย์โนลด์ส ที่พกพาความอบอุ่นอ่อนโยนเข้ามาอย่างเต็มที่ ดูการแสดงแล้วเหมือนเขาหยิบสไตล์จากเรื่องโน้นนิดเรื่องนี้หน่อยมาเคล้ารวมกัน การแสดงของเขาจึงส่งเสริมหนังได้ดี เมื่อบอกกับการมีเหล่าอิฟที่น่ารัก โดยเฉพาะเจ้าอ้วนขนฟู ตัวที่สีม่วงแต่ดันชื่อบลูนั่นแหละ

ชอบที่หนังเลือกจะบอกว่า คนทุกคนล้วนมีเพื่อนในจินตนาการเป็นของตนเอง และเมื่อเราโตขึ้น พบเจอกับภาระหน้าที่อันหลายหลาก เราจะลืมมันไป เราจึงมองไม่เห็นเพื่อนคนนั้นอีก แต่แท้ที่จริง มันไม่ได้หายไปหรอก เมื่อถึงเวลาที่ใช่ ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน ล่วงเลยจนอยู่ในร่างของวัยใด เมื่อองค์ประกอบบางอย่างของความทรงจำมากระทบใจ เพื่อนคนนั้นกลับมาหาเราอีกครั้ง

รายละเอียดเกี่ยวกับหนัง