หากจะหาอะนิเมะที่มีภาพบนท้องฟ้างดงามสักเรื่องหนึ่ง นายแพทเชื่อว่า หนึ่งในนั้น คงมีชื่อของ ‘The Sky Crawlers สกาย ครอวเลอร์ส สงครามกลางเวหา’ เรื่องราวที่พัฒนาจากนิยายเล่มหนึ่งในห้าเล่มของ โมริ ฮิโรชิ ที่กำกับฯ โดย มาโมรุ โอชิอิ อยู่ด้วยแน่ๆ
หลังจากผ่านพ้นช่วงเวลาของไตเติลต้นเรื่อง ที่มาพร้อมกับเสียงเพลงประกอบเย็นอารมณ์แล้ว ด้วยมุมมองนักบินบนเครื่องที่กำลังแลนดิ้งลงจอดบนรันเวย์ เสมือนหนึ่งว่าเราคือนักบินในเรื่อง ภาพที่ไหวเล็กๆ ขณะบินอยู่บนอากาศ สร้างความรู้สึกเหมือนจริงอย่างมากให้กับผู้ชม สำหรับกลุ่มผู้ชาย เครื่องบินสงครามคงเป็นอะไรที่ถูกจริตกันประมาณหนึ่งเลยทีเดียว
หลังเครื่องลงจอดสนิด ใบพัดหยุดหมุน นักขับเครื่องบินลำนั้นก็ลงมาจากเครื่อง เขาคือพระเอกของเรื่องนั่นเอง
คันนามิ ยูอิจิ เพิ่งเข้ามาประจำการที่นั่น ได้พบกับหัวหน้าช่างกองบินคนใหม่ที่เป็นผู้หญิง ชื่อ ซาซาคุระ ดูเขาไม่แปลกใจนักที่พบเธอ เพราะเขาเคยเจอหัวหน้าช่างที่เป็นผู้หญิงมาบ้างแล้ว ภารกิจใหม่ของเขา คือ การประจำการเครื่องลำใหม่ แม้ว่ามันจะเป็นรุ่นเดียวกันกับเครื่องที่เขาขับอยู่ก็ตาม สิ่งที่เธอบอกมีเพียงแค่ “ได้ขับแล้วจะเข้าใจเอง” ที่เหลือให้ไปถามเจ้านาย
เจ้านายคนที่หัวหน้าช่างว่านั้นก็คือคนที่อยู่ในอาคาร เธอชื่อ คุซานางิ ซุยโตะ ผู้หญิงผมสั้นใส่แว่น เธอดูหน้าเด็กมาก จนไม่น่าเชื่อว่าเธอจะเป็นผู้บังคับบัญชาได้ เธอบอกเขาเพียงว่าให้พักที่ห้อง 204 กับรูมเมท โทคิโนะ ที่พรุ่งนี้ต้องออกบินร่วมกัน ดูท่าทางเจ้านายกับลูกน้องสองคนนี้จะมีอะไรแปลกๆ ต่อกันอยู่สักหน่อย แค่ยังไม่รู้ว่ามันคืออะไร
รุ่งขึ้น เขาก็ขับมาร์คบีขึ้นบินร่วมกับรูมเมทของเขา
เพียงครั้งแรก ยูอิจิ ก็แสดงความสามารถในการขับเครื่องบินรบให้เราได้เห็นแล้ว ได้ยินคนในฐานบอกว่า เขาเป็นมือหนึ่งในตอนนี้ แต่ผู้ชมอย่างเราไม่อาจรู้ภูมิหลังของเขามาก่อนเลย เพราะคนเล่าเลือกที่จะไม่บอกในเวลานั้น
นอกจากตัวละครที่ปรากฏตัวอยู่ในแอนิเมะเรื่องนี้แล้ว ก็ยังมีตัวละครอีกตัวที่ได้แค่เพียงถูกเอ่ยในหลายๆ ช่วงของหนังเท่านั้น เขาคือ คุริตะ จินโร นักบินคนก่อนที่อาจตายไปแล้ว อาจถูกยิง หรืออาจจะเป็นใครสักคนที่เคยอยู่ฐานการบินนี้มาก่อน และเกี่ยวข้องในทางใดทางหนึ่งกับคนที่นี่อย่างแน่นอน
แต่สิ่งที่ผู้ชม ‘The Sky Crawlers’ เป็นครั้งแรกต้องสงสัย ก็คงไม่พ้นคำถามที่ว่า “คิลเดรน” คืออะไร
นักบินในฐานล้วนแต่เป็นพวกที่ยังเด็ก น่าแปลกที่สงครามแบบนี้กลับอาศัยเด็กทำหน้าที่สู้รบ เงื่อนงำที่น่าสงสัยกำลังค่อยๆ ก่อตัว นอกเหนือจากการตามหาตัวตนของจินโร และพฤติกรรมอันน่าสงสัยของตัวละครทั้งหมดแล้ว คนที่ตามหาจินโรมาโดยตลอดก็คือตัวละครอย่าง ยูอิจิ นั่นเอง เด็กสาวแปลกหน้าที่บอกว่าตัวเองชื่อ คุซานางิ มิสึกิ เป็นน้องสาวของเจ้านายของเขา ขณะที่โทคิโนะบอกว่าเป็นลูกสาวซุยโกะต่างหาก เป็นอีกเงื่อนงำน่าสงสัย
ภาพของรันเวย์ หญ้าเขียวๆ กับสีฟ้าและสีขาวของท้องฟ้า ประกอบด้วยเสียงดนตรีเย็นๆ เนิบๆ ของ เคนจิ คาวาอิ แม้แต่ขณะต่อสู้กันบนฟากฟ้า เสียงเพลงก็ยังเย็นๆ ขัดแย้งกับภาพการต่อสู้ เสมือนว่านี่คือภาพของความฝัน ไม่ได้มีความเจ็บปวด ความรุนแรง และความเศร้าเจือปนอยู่ในนั้น หากนั่นยังคงไม่ใช่ความฝัน แต่มันคือ “ความจริง” สำหรับนักบินเด็กทุกคน
เรื่องราวของสงครามที่ได้รับบอกเล่าในมุมมองที่แตกต่างออกไป และมีนัยยะบางอย่างที่แอบแฝงอยู่ในนั้น เมื่อติดตามเรื่องไปเรื่อยๆ ก็จะยิ่งพบข้อมูลที่น่าฉงน แรกๆ ทุกคนไม่เน้นที่จะเปิดเผยความรู้สึกออกมามากนัก เหมือนเก็บงำอะไรบางอย่างไว้ พักหลังก็เริ่มระบายความในใจของตัวเอง บ่งบอกสิ่งที่พวกเขาคิดอยู่ออกมา
พวกเขาไม่ใช่เด็กทั่วไป แต่เป็นสิ่งมีชีวิตที่ถูกทำการทดลองวิจัย ถูกทำให้อยู่สภาพที่ไม่ “โต” เป็นเพียง “เด็กผู้หญิง” และ “เด็กผู้ชาย” ที่ได้รับหน้าที่เพียงขับเครื่องบินออกไปทำการรบ ชื่อ “คิลเดรน” เขียนเป็นภาษาอังกฤษได้ว่า Kildren ซึ่งมีทั้งความหมายของการสังหารและความเป็นเด็กรวมอยู่ในนั้น ความเป็นเด็กเป็นเหมือนข้อจำกัดและพวกเขาพยายามที่ก้าวข้ามมัน
ขณะเดียวกัน สงครามในเรื่อง เป็นเพียงการต่อสู้กันของกลุ่มธุรกิจอาวุธสองฝ่ายในแถบยุโรป ฝ่ายร็อสต็อก และเลาเทิร์น ซึ่งพระเอกเราอยู่ในฝ่ายแรก หลายคนอาจมองว่านี่ดูจะเป็นเกมมากกว่าจะเป็นสงครามจริง แต่ที่แน่ๆ ในมุมของนักบินผู้อยู่ในร่างเด็กแต่ละคน พวกเขามองว่ามันคือ “เกม” อย่างไม่ต้องสงสัย นักบินหลายคนถูกโคลนซ้ำแล้วซ้ำเล่า เพื่อกลับมาเป็นนักบินในร่างเด็กอีกครั้ง มีทักษะการรบแต่จำเรื่องราววัยเด็กไม่ได้ บางคนมีชีวิตและพบเจอกับเรื่องเดิมๆ มานาน สิ่งที่พวกเขาเปิดเผยออกมาในตอนท้าย บอกกับเราผู้ชมว่า พวกเขาอึดอัดกับมัน และมีบางชั่วขณะที่พวกเขาหวังจะออกไปจากเกมดังกล่าวนั้นเสียที ซึ่งมันก็ดูจะเหลือแค่ทางเดียวเท่านั้น
สงครามอยู่คู่กับมนุษยชาติมาโดยตลอด การสร้างสงครามขึ้นก็เป็นการรักษาภาพลวงของความสงบให้คงอยู่ไว้ หากไม่มีความเจ็บปวดจากสงครามจริง ภาพของความสงบสุขก็จะไม่เกิดขึ้นจริง ด้วยเหตุนี้สินะ จึงต้องสร้างสงครามขึ้นมาเพื่อเหตุผลดังกล่าว ขณะที่ในอีกมุมหนึ่ง ภาพของเด็กที่ไม่รู้จักโตเอาแต่สู้รบกันเพียงเพื่อจะมีตัวตน ตื่นมาเพียงเพื่อทำการรบโดยไม่รู้ว่าจะรบกันไปเพื่ออะไร ตัวละครบางตัวพยายามที่จะก้าวข้ามบางสิ่งไป ด้วยเพราะมองว่า แม้เราจะดำเนินชีวิตอยู่ในกรอบที่ถูกจำกัดเอาไว้ แต่เราก็น่าจะกำหนดบางสิ่งบางอย่างได้เอง
และเขาทิ้งท้ายไว้ด้วยคำพูดเหล่านี้…
“ทุกคนมีสิทธิเปลี่ยนเส้นทางชีวิตที่เดินอยู่ทุกวันได้ ถึงจะยังเป็นถนนสายเดิม เราก็จะเห็นสิ่งใหม่ๆ นั่นยังไม่พอกับชีวิตอีกเหรอ หรือว่าพวกเราต้องการอะไรมากกว่านั้น”
