รีวิว Toy Story 3 | ทอยสตอรี่ เล่าเรื่องของเล่น เป็นภาคที่สาม

แล้วผมก็ได้ไปดู ‘Toy Story 3’ ถึงในโรงภาพยนตร์ ทอยสตอรี่ภาคล่าสุดในปี 2010 หลังจากประสบความสำเร็จเฟื่องฟูมาทุกภาค จากภาคแรก ในปี 1995 และภาคที่สองที่ตามมาในปี 1999 ถ้านับเนื่องถึงวันนี้ ‘Toy Story‘ มีอายุยาวถึง 15 ปีแล้วสินะ

นับจากวันแรกที่ได้รู้จักกับเรื่องราวของเหล่าของเล่น ที่ทำให้เราได้พบกับแอนิเมชั่นที่สร้างจากคอมพิวเตอร์ทั้งเรื่องจากสตูดิโอนาม Pixar Animation Studio เป็นครั้งแรก แต่มาวันนี้ เราได้รู้จักแล้ว ว่านี่คือสตูดิโอแอนิเมชั่นชั้นนำของโลก ที่ผลิตแอนิเมชั่นคุณภาพเยี่ยมอย่างต่อเนื่องมามากมายใต้ชายคาของ Walt Disney Pictures

จากภาคแรกที่พบว่า เป็นหนังที่สั้นมาก แต่ก็น่าประทับใจมากเช่นกัน เมื่อเทียบกับผลงานทุกวันของสตูดิโอ ความเนี้ยบของมันคงต่างกันมากทีเดียว แต่มันเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เราได้พบกับประวัติศาสตร์หน้าใหม่ๆ ในวงการภาพยนตร์โลก

หลังจากคิดไว้ว่าจะอุดหนุนพิกซาร์ดู ‘ทอยสตอรี่ 3’ ในแบบ 3 มิติ มันคงจะดีไม่น้อย ถ้าได้รับชมประสบการณ์กับภาพยนตร์แอนิเมชั่นระดับตำนานเรื่องนี้ในลักษณะที่สุดสมบูรณ์แบบสักครั้ง แต่เหตุการณ์มันกลับไม่ได้เป็นเช่นนั้น…

ผมใช้วิธีซื้อตั๋วออนไลน์เพราะสะดวกมากขึ้นในการได้ที่นั่งดีๆ โดยไม่ต้องรีบเร่งไปรับตั๋วก่อนหนังฉายมากกว่าครึ่งชั่วโมง ระหว่างซื้อผมกลับลืมไป เลยได้ประสบการณ์แบบจอใหญ่ๆ แต่ไม่ต้องใส่แว่นตามาแทน

แล้วเรื่องราวใน “เรื่องเล่าของเล่น” ภาคที่สาม ก็เริ่มขึ้น

เปิดตัวมาได้อย่างฮามากๆ สำหรับภาคนี้ ซึ่งก็ไม่ต่างจากภาคที่แล้วๆ มา ตรงที่บอกเล่าความรักของแอนดี้ที่มีต่อของเล่นของเขา แต่ครั้งนี้ มันพิลึกพิลั่นกว่าที่เคยเล่ามาหลายเท่า แต่มันฮาและน่ารัก น่ารักมากจริงๆ!

เรื่องราวที่ผ่านมาหลายปี แอนดี้โตขึ้นมากมาย เขาต้องไปย้ายไปเรียนในมหาวิทยาลัย แต่เขาจะเอาของเล่นเก่าๆ ไปกับเขาด้วยหรือ? ของเล่นเก่าๆ ที่อยู่ในหีบ มันไม่ได้ถูกแอนดี้หยิบมาเล่นนานแสนนาน จนของเล่นต้องใช้อุบายหลอกแอนดี้ให้มาเปิดหีบ ได้เพียงแค่หยิบๆ จับๆ มันสักนิดมันก็เอา แต่เหตุการณ์กลับพลิกผัน ของเล่นทั้งหมดกำลังจะถูกขนไปบริจาคให้กับสถานรับเลี้ยงเด็ก

การเปลี่ยนสถานะจากของเล่นของเด็กคนเดียวที่กำลังโตขึ้นและไม่สนใจใยดีมันอีกต่อไป กลายเป็นของเล่นของเด็กมากหน้าหลายตา ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนรุ่นแล้วรุ่นเล่า ดูเหมือนเป็นภาพที่น่าพิศมัยไม่น้อย แต่นั่นอาจเป็นแค่ฉากหน้าเท่านั้น…

แน่นอนว่า ประเด็นของ “ความเป็นของเล่นที่มีเจ้าของ” ยังคงเล่นได้อยู่และเล่นกันมาทุกตอน ไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่แต่อย่างใด สิ่งที่เปลี่ยนไปคือ กาลเวลา แอนดี้โตขึ้น ความสำคัญของของเล่นถูกลดระดับลงจนเกือบไม่เหลือ ของเล่นจะเลือกเจ้าของกันเองอย่างไร เลือกคนเดิมที่เขาอาจยังรักอยู่ เลือกที่ใหม่ที่ดูน่าจะดีกว่า (ซึ่งอาจลงเอยอย่างภาคที่แล้ว) หรือเลือกไปอยู่กับใครสักคนที่รักพวกเขาจริงๆ

ภาคนี้ก็ไม่ได้มีอะไรที่พิเศษแปลกใหม่มากนัก มีแต่ความยาวของหนังที่ยาวนานขึ้น เทคนิคการสร้างภาพที่ละเอียดมากขึ้น บทและแง่คิดที่แทรกซึมเข้ามาอย่างแนบเนียน ตัวละครใหม่ๆ ที่เพิ่มเติมเข้ามา กับการเล่าเรื่องที่เข้าถึงอารมณ์ของผู้ชม นี่มันไม่ใช่แค่เรื่องเดียวนี่หว่า เหอๆ เอิ๊ก

ความน่ารักของตัวละครยังอยู่กันครบ และแน่นอนว่า ซีนอารมณ์ที่ Pixar ใส่เข้ามาเสมอๆ ในแต่ละเรื่อง ก็ยังมีอยู่ใน Toy Story ภาคนี้ด้วย หลายคนๆ ที่เข้าไปชมในโรงก่อนผมต่างออกมาบอกว่า ตนเสียน้ำตาให้กับฉากดราม่าของหนังเรื่องนี้ นั่นทำให้ผมเฝ้ารอว่าฉากนั้นจะมาถึงในตอนไหน แต่อนิจจา…เมื่อมันมาถึง ผมกลับไม่ได้เสียน้ำตาให้กับมันมากมายอย่างที่คาดเอาไว้

คนเต็มโรงใหญ่ สะท้อนถึงรายได้ที่มากมายที่หนังเรื่องนี้จะได้แน่ๆ แต่รอบบ่ายวันอาทิตย์ ไม่พ้นต้องเจอกับเด็กๆ ที่มักขยับตัวและเตะเก้าอี้บ่อยครั้งอย่างไม่ต้องสงสัย ส่วนพ่อแม่ก็คงไม่ได้ดูแลเด็กได้ตลอดเวลาเพราะให้ความสนใจกับหนังอยู่เช่นกัน ไม่พอยังมีการพาเด็กๆ ออกไปเข้าห้องน้ำทำธุระกลางเรื่อง มีสาววัยรุ่นข้างๆ ที่พูดคุยกันอย่างกับดูหนังในบ้านตัวเอง แม้กระทั่งฉากนั้น…

ทุกอย่างส่งผลให้การดูหนังของผมถูกรบกวน ฉากซึ้งๆ เศร้าๆ ทำให้ผมได้แต่น้ำตาคลอๆ เท่านั้น

ชื่อภาพยนตร์: Toy Story 3 / ทอยสตอรี่ 3
ผู้กำกับภาพยนตร์: Lee Unkrich
ผู้เขียนบทภาพยนตร์: John Lasseter, Andrew Stanton
นำแสดง (พากย์): Tom Hanks, Tim Allen, Wallace Shawn, John Ratzenberger, Don Rickles, Estelle Harris, Jodi Benson, Jim Varney, Joan Cusack
แนวภาพยนตร์: Animation, Adventure, Comedy, Family
วันที่เข้าฉายในไทย: 12 สิงหาคม 2553
เรท: ไทย – ท (ทั่วไป)
ความยาว: 103 นาที