แทบจะอดรนทนรอไม่ได้ ที่จะได้ดูหนังไทยเรื่องใหม่สายพันธุ์ GTH ที่ชื่อตั้งเลียนแบบชื่อคนเกาหลี ว่า ‘กวน มึน โฮ’ ของผู้กำกับที่เคยสร้างแต่หนังผี แต่วันนี้จะเอาดีด้านหนังรักตลก แล้ววันนี้ก็สมใจในที่สุด วันที่รอคอยมาถึงแล้ว…
ผมออกเดินทางจากออฟฟิศก่อนเวลา เพื่อไปยังพารากอนซีเนเพล็กซ์ให้ทันงานวันฉายรอบสื่อ แน่นอนว่า เขาเลี้ยงอาหารฟรี เพราะคงไม่มีใครอยากดูหนังแบบท้องว่างแน่ๆ ก่อนงานจะเริ่มขึ้นด้วยลีลาของ 25 Hours เจ้าของเพลงประกอบหนังเพลงดัง “ยินดีที่ไม่รู้จัก” แล้วก็ได้พบกับการร้องสดด้วยหูและตาตัวเองของ หนูนา หนึ่งธิดา โสภณ
ผมประทับใจในน้ำเสียงและการร้องของหนูนาเป็นอันมาก ผมว่า นอกจากเธอจะหน้าตาน่ารัก ร้องไห้เก่งแล้ว เธอยังร้องเพลงเก่งอีกด้วย ท่าจะได้เป็นศิลปินนักร้องคนใหม่ได้ในไม่ช้า เอ้า เราเข้าเรื่องกันดีกว่า
กวน มึน โฮ หรือในชื่อฝรั่งคือ Hello Stranger เรื่องราวของคนสองคน บนคาบสมุทรเกาหลี มีที่มาจากหนังสือขายดี “สองเงาในเกาหลี” ของคุณทรงกลด บางยี่ขัน แต่เรื่องราวในหนังไม่ได้เหมือนหนังสือเสียทีเดียว บทถูกปรับไปในทางที่ผู้กำกับและผู้เขียนบทต้องการ โดยใช้เค้าโครงแนวคิดจากคำถามที่ว่า คนไม่รู้จักกัน จะรักกันได้หรือไม่?
ตัวละครที่จะว่าไป แทบจะเล่นกันอยู่สองคน ระหว่าง เต๋อ ฉันทวิชช์ และ หนูนา แต่ปรากฏว่า มันกับตรึงผู้ชมอย่างเราให้อยู่กับเส้นเรื่องได้อย่างไม่ตกหล่นเลย
ผู้ชายคนหนึ่งกับผู้หญิงคนหนึ่งที่เดินทางไปเกาหลีใต้ด้วยเหตุผลที่ต่างกัน คนหนึ่งอกหัก อีกคนรักความเป็นเกาหลี แต่จากที่ดู นี่มันคงเป็นบุพเพสันนิวาสชัดๆ คนที่ไม่ได้รู้จักกัน เดินทางไปประเทศเดียวกัน คนหนึ่งไปกับกรุ๊ปทัวร์ ขณะที่อีกคนไปเดี่ยวๆ แต่แล้วไม่ว่ายังไงพวกเขาก็ได้พบกัน จากอุบัติเหตุหรือเหตุผลกลใดของคนบนฟ้าก็ไม่ทราบ คนสองคนก็ได้มาเดินทางเที่ยวเกาหลีด้วยกัน ด้วยเงื่อนไขแปลกๆ
เราจะเที่ยวด้วยกัน แต่ไม่ต้องรู้จัก(ชื่อ)กัน เพราะเราจะพูดอะไรก็ได้ ไม่ต้องเกรงใจกัน
รีวิวหนัง Hello Stranger
หลังจากได้ดูแล้ว สิ่งที่ผมรู้สึกหลังจากออกจากโรงก็คือ “สิ่งหนึ่งที่ผมได้จากหนัง GTH ก็คือ เมื่อคุณฮากับบทตลกมากๆ คุณก็จะอินกับบทเศร้าๆ ได้มากเช่นกัน” ผมพอจะสรุปเรื่องราวที่ผมได้พบเจอวันนี้ในโรง 11 ได้ดังนี้ครับ
หนังเรื่องนี้พูดถึง…
ความรัก
ความรักเริ่มขึ้นตรงไหน? เป็นคำถามที่อยู่ในใจของคนเขียนบท งานนี้ ผู้กำกับและพระเอกของเราลงทุนร่วมกันเขียน ความรักของคนๆ หนึ่งเกิดมาได้สักพัก แต่กลับพังทะลายลงคงเหลือไว้เป็นตะกอนในใจ ขณะที่อีกคนความรักเดินทางอยู่อย่างทุลักทุเล คนสองคนเดินทางมาพบกัน แล้วความรักก็บังเกิดขึ้น รักซ้อนรัก เกิดขึ้นได้เสมอ ผมเดินทางบนถนนสายแห่งความรักมาได้พักใหญ่ๆ ผมพบว่า ความรักเกิดขึ้นได้ทุกที่ทุกเวลา และหมดไปได้ทุกที่ทุกเวลา ไม่อยากโทษว่าอะไรถูกอะไรผิดอีกแล้ว ความรักเป็นเรื่องของใจ ขึ้นอยู่กับว่าใจสองดวงนั้นมีลักษณะทางเคมีเป็นอย่างใด และแน่นอนว่า เวลาก็เป็นปัจจัยหนึ่งเช่นกัน
ความรักจะเกิดขึ้นได้ มีปัจจัยอะไรมาส่งเสริม บางครั้งแค่สิ่งเดียวคงไม่พอ คน เวลา สถานที่ และสถานการณ์ที่ประจวบเหมาะ ทำให้ปฏิกิริยาเคมีเกิดขึ้นได้ คนสองคนจึงรักกันได้ เช่นเดียวกับ ชายหญิงสองคนบนแดนกิมจิคู่นี้
ความทรงจำ
เมื่อใจสองใจมาบรรจบในเวลาที่พอเหมาะ หากแต่ช่วงเวลาของการบรรจบนั้นช่างแสนสั้น ใจสองใจหวั่นไหวว่าจะเป็นเช่นไรต่อ เพราะเราไม่รู้จักกัน เลิกลากลับบ้านใครบ้านมัน อาจไม่มีวันสานต่อ แต่สิ่งที่ยังหลงเหลืออยู่คือตะกอนของวันเก่า ความทรงจำยังไงเล่า ทุกวันนี้ ใครบางคนยังคงคิดถึงวันเก่าๆ แม้เรื่องราวมันจะจบไปแล้ว นั่นแหละ ความทรงจำยังทำงานของมันอย่างไม่รู้เหน็ดเหนื่อย
ความรู้จัก
นิยามของคำว่า “รู้จัก” ของคุณคือแบบไหน คนที่รู้จักชื่อ รู้จักหน้า เท่านั้นหรือเปล่า รู้จักนิสัยใจคอ รู้ว่าชอบอะไร ทำอะไร ใช่อย่างนั้นหรือเปล่า นิยามคำว่า “รู้จัก” ของหนัง “กวน มึน โฮ” เป็นแบบไหน ถ้าอ่านมาตั้งแต่ต้นก็คงพอค้นเข้าใจกันได้ แค่ “สิ่งเดียว” ที่คุณไม่รู้จักจากคนอีกคนหนึ่ง กับ “ทุกสิ่ง” ที่รู้จากการได้สัมผัสใกล้ชิดกับเขา อย่างไหนจะเรียกว่า คุณ “รู้จัก” เขาได้มากกว่ากัน อะไรสำคัญกว่าถ้าเราจะคบกับใครสักคน
สำหรับผม การรู้จักคนสักคนที่แสนพิเศษ จำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องรู้จักทุกอย่าง ทั้งชื่อ หน้าตา และนิสัยใจคอ ขาดสิ่งไหนไป “การรู้จัก” จะไม่สมบูรณ์ไปในทันที
ขอโทษที่วันนี้ผมเขียนถึงหนังในลักษณะที่ออกจะแปลกๆ ไปสักหน่อย สิ่งที่ผมกระเทาะได้จากหนังที่ผมได้ดูฟรีอย่าง “โฮหรรษา” ในวันนี้ ทำให้ผมรู้สึกว่า ผมต้องให้มากกว่ามาเล่าเรื่องให้อ่านเท่านั้น
ผมสนุกกับบทกวนๆ ของ เต๋อ ผมสะอื้นทุกครั้งกับน้ำตาของ หนูนา ผมอดอินไม่ได้ในทุกครั้งเพราะการตัดต่อที่ “เอาอยู่” ของผู้กำกับและทีมงาน ผมดีใจที่ GTH ให้ความสำคัญเชิญผมไปร่วมชมรอบสื่อฯ ทำให้ผมได้ดูหนังก่อนคนอื่น ความสดใหม่ที่ได้รับ ประสบการณ์การดูหนังกับผู้ร่วมชมในโรงที่ค่อนข้างมีคุณภาพ ทำให้ผมได้เต็มอิ่มกับหนังอย่างที่ผมต้องการ
ถ้านี่ไม่ใช่หนังที่น่าดูและน่าชวนไปดู มันก็ผิดไปละ
สิ่งหนึ่งที่ผมรู้สึกกับหนังของ GTH ก็คือ ระยะหลัง พวกเขาเล่นกับความตลกบ่อยครั้ง บางที ผมก็อยากได้ความอินแบบโรแมนติกนำคอมเมดี้บ้างเหมือนกันนะ
ชื่อภาพยนตร์: กวน มึน โฮ / Hello Stranger
ผู้กำกับภาพยนตร์: บรรจง ปิสัญธนะกูล
ผู้เขียนบทภาพยนตร์: บรรจง ปิสัญธนะกูล, นนตรา คุ้มวงศ์, ฉันทวิชช์ ธนะเสวี
นักแสดงนำ: ฉันทวิชช์ ธนะเสวี, หนึ่งธิดา โสภณ
แนวภาพยนตร์: Romantic, Comedy
วันเข้าฉายในไทย: 19 สิงหาคม 2553
ความยาว:
เรท: ไทย (น15+)
อ่านแล้วยิ่งอยากไปดู เพราะเพื่อนที่ทำงานไปดูรอบเดียวกับพี่ก็บอกว่า “เฮ้ย! พี่เจ๋งมาก ต้องดูหว่ะ”
ปล. อ่าน blog พี่ไม่เคยโดน spoil หนังเลย ชอบๆ
ดีใจที่ได้อ่านข้อความนี้นะบอย พี่คิดเสมอๆ เลยว่า ที่บางคนเขาไม่เข้ามาอ่านบล็อกพี่ก็เพราะเขากลัวสปอยล์เนี่ยแหละ เหอๆ
กวนมึนโฮ เนื้อเรื่องสนุกดี+กวนตีน แต่ยังดึงอารมณ์ให้ร้องไห้หรือรู้สึกได้ไม่มากพอ เล่นตัดอารมณ์กลางอากาศ หลอกให้อยากแล้วจากไป
อ่อ เรื่องนี้ …. คนนั้นไปดูกะคนนั้นหรอกเหรอ – -“
อะไรหว่า คนนั้นไปดูกะคนนั้น .. งง – -“