แด่ Satoshi Kon ผู้ล่วงลับ

ในวันที่ท้องฟ้าหม่นมัวด้วยสีเทาๆ ของก้อนเมฆเต็มไปหมด สักพัก เม็ดฝนก็โปรยปรายไปทั่วเมือง ดูเหมือนวันนี้ จะไม่ค่อยเหมาะกับการเดินไปเที่ยวที่ไหนๆ ในที่สุด การนั่งชมอะนิเมะอยู่กับบ้าน ก็น่าจะเป็นหนทางที่เลือกได้ง่ายที่สุดแล้วสำหรับผม

หลายเดือนก่อน เพื่อนๆ คงเคยได้ข่าวการจากไปของผู้กำกับภาพยนตร์อะนิเมะชื่อดังคนหนึ่ง เขาคือคนที่สร้างผลงานระดับสุดยอดมามากมาย กลายเป็นที่จดจำของคนทั่วโลก ถ้าจะเอ่ยถึงผลงานอย่าง Memories, Perfect Blue, Millennium Actress, Tokyo Godfather และ Paprika หลายคนคงคุ้นชื่อกันดี ใช่แล้ว ผู้ชายคนนั้น คือ Satoshi Kon นั่นเอง

ซาโตชิ คอน เกิดเมื่อวันที่ 12 ตุลาคม ปี 1963 ด้วยชีวิตที่เติบโตและผูกพันมากับมังงะและแอนิเมชั่นมาตลอด เพื่อนสนิทในวัยเรียนก็ยังเป็นนักเขียนการ์ตูน เขาใฝ่ฝันจะเป็นแอนิเมเตอร์ตั้งแต่วัยไฮสคูล เขาจบการศึกษาด้านกราฟิกดีไซน์จากมหาวิทยาลัย ทุกสิ่งทุกอย่างที่เสพในช่วงเวลานั้น สะสมเป็นแรงบันดาลใจในแต่ละชิ้นงานของเขาในเวลาต่อๆ มา

ผลงานชิ้นแรกของเขา คือ มังงะขนาดสั้นเรื่อง Toriko ที่ทำออกมาในช่วงที่ยังศึกษาอยู่ หลังจบแล้ว ผลงานชิ้นถัดมาแต่เป็นชิ้นแรกที่ถูกตีพิมพ์ คือ Kaikisen ออกในปี 1990 ก่อนจะได้ทำหน้าที่เป็นแอนิเมเตอร์และผู้ออกแบบฉาก ในภาพยนตร์แอนิเมชั่นเรื่อง Roujin Z ในปี 1991 ประสบการณ์ที่สั่งสมมาจากการร่วมงานกับ Katsuhiro Otomo และ Mamoru Oshii ทำให้เขาเริ่มทำงานในหลากหลายหน้าที่มากขึ้น Magnetic Rose งานอะนิเมะขนาดสั้น 1 ใน 3 เรื่องสั้นของ Memories ที่เขาทั้งเขียนสคริปต์ ออกแบบฉาก และกำกับศิลป์ให้กับ Katsuhiro Otomo สร้างทั้งชื่อเสียงและกลายเป็นรูปแบบของงานเฉพาะตัวขึ้นมา

แล้วงานกำกับภาพยนตร์อะนิเมะของ Satoshi Kon ก็เริ่มต้นขึ้น จากเรื่องแรก ‘Perfect Blue’ ในปี 1997 ก่อนที่จะตามมาด้วย ‘Millennium Actress’ (2002), ‘Tokyo Godfathers’ (2003), ‘Paranoia Agent’ (2004) และ ‘Paprika’ (2006) ขณะที่งานชิ้นล่าสุดของเขา ‘The Dreaming Machine’ หรือ ‘Yume-Miru Kikai’ ยังไม่ทันเสร็จ เขาก็มาเสียชีวิตไปเสียก่อน

ผลงานที่อาจจะดูไม่มากไม่มายนัก แต่ก็ทำให้เขากลายเป็นคนที่มีชื่อเสียงไปทั่วโลก เทียบเท่าหรือใกล้เคียงกับสตูดิโอผลิตอะนิเมะชื่อก้องอย่าง Studio Ghibli เลยทีเดียว

แล้ว Satoshi Kon ก็จากโลกไปในวันที่ 24 สิงหาคมที่ผ่านมาด้วยโรคร้ายมะเร็งในตับอ่อน กับวัยเพียง 46 ปีเท่านั้น ขอให้ไปสู่สุคตินะครับ แล้วเราจะจดจำผลงานชิ้นเยี่ยมๆ ของคุณไว้ตลอดไป