นานๆ หนังเกาหลีฟอร์มยักษ์จะมีมาให้ดูกันในไทยทั้งที แถมนี่เป็นร่วมมือกันระหว่างคนวงการหนังในเกาหลีและจีน โปรโมตเต็มที่ว่านี่คือหนังฟอร์มโตที่ลงทุนมากเป็นประวัติการณ์ มีช็อตซีจีมากกว่าหนังฮอลลีวู้ดหลายต่อหลายเรื่อง ก็ได้เวลาไปพิสูจน์กันเสียหน่อยละ ผมกำลังพูดถึง ‘Mr.Go’ หรือชื่อไทยว่า ‘มิสเตอร์คิงคอง’ ที่มีตัวละครหลักเป็นเด็กสาวชาวจีน กับ กอริลล่ายักษ์ที่สร้างขึ้นด้วยคอมพิวเตอร์ เดินทางมายังเกาหลีเพื่อแข่งเบสบอลร่วมกับคนนั่นเอง
เรื่องราวของเด็กน้อยนาม เหว่ย เหว่ย (หรือ เว่ยเว่ย) กับ หลิงหลิง เจ้ากอริลล่ากำพร้าที่ได้เข้ามาอยู่ในคณะละครสัตว์ เด็กน้อยมีลิงยักษ์เป็นเพื่อนมาตั้งแต่เด็กยันโต และมีพ่อบุญธรรมที่คลั่งไคล้เบสบอลมาก และความสามารถด้านการตีเบสบอลของเจ้าลิงยักษ์ก็ทำให้มันกลายเป็นดาวเด่นของคณะ ทำรายได้ให้อย่างเป็นกอบเป็นกำ
จนวันหนึ่งการเงินของที่นั่นแย่ลง และเจ้าของคณะคนเดิมสิ้นชีพ ภาระการดูแลตกมาที่เหว่ย เหว่ย โดยไม่ทันตั้งตัว
ความจำเป็นบีบคั้นให้เธอต้องเลือกสักทางเพื่อต่อชีวิตคณะละครสัตว์ที่กำลังถูกไล่บี้จากเจ้าหนี้ทุกวี่วัน ในที่สุด เธอก็เลือกจะเดินทางจากเด็กๆ ในคณะมุ่งหน้าสู่เกาหลีใต้ ดินแดนที่เบสบอลเป็นที่นิยมเพื่อนำหลิงหลิงร่วมสังเวียนตีลูกเบสบอล ซึ่งที่นั่นน่าจะทำเงินได้เพียงพอใช้หนี้มหาศาลได้หมด
แต่ทุกอย่างก็ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ เมื่อต้องเจอทั้งเอเย่นต์ที่มีชื่อเสียงไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แล้วเธอจะไว้ใจเขาได้ไหม, ธุรกิจกีฬาที่ผลประโยชน์เป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ขณะที่เหว่ยเหว่ยก็ต้องการเงินเช่นกัน แต่จุดหมายเธอเพียงต้องการใช้หนี้, ตัวละครที่ซ่อนไว้ให้เจอในหนังตัวเต็มเท่านั้น ที่สร้างความเจ็บปวดได้อย่างแสนสาหัสเลยทีเดียว
รีวิวหนัง ‘Mr.Go’
‘Mr.Go’ นำแสดงโดย ซูเจียว ที่เคยแสดงเป็นเด็กชายในหนัง ‘CJ7 คนเล็กของเล่นใหญ่’ ซึ่งสวมบทบาทได้น่ารักน่าเอ็นดูทีเดียว ขณะที่ตัวละครอย่าง หลิงหลิง กอริลล่ายักษ์ที่สร้างขึ้นมาจาก CG นั้นก็ถือว่าทำได้ค่อนข้างเนียน แสดงออกท่าทางได้ดูสมจริง งานโปรดักชั่นนั้นเรียกได้ว่าอลังการ โดยเฉพาะฉากในสนามกีฬาที่ใช้ตัวแสดงเยอะมาก การฉายในแบบ 3 มิติ เห็นได้ชัดเลยว่า มีมิติดีมากแถมยังเล่นกับความมิติได้ในปริมาณพอเหมาะ
แต่ทำไมเราจึงยังไม่อินกับหนังเรื่องนี้ได้มากพอ ผมมาลองวิเคราะห์ดูก็ได้ประมาณนี้…
- เรื่องราวมันดูเป็นการ์ตูนมากเกินไป – แน่นอนว่า หนังสัตว์ยักษ์มาอาศัยอยู่กับมนุษย์มันย่อมมีความเป็นแฟนตาซีอยู่แล้ว เพียงแต่องค์ประกอบบางอย่างของเรื่องนี้ดูไม่ค่อยชวนให้เชื่อสักเท่าไหร่นัก ไม่ว่าจะเป็น สมาชิกในคณะละครสัตว์ที่ดูจะมีแต่เด็กๆ มากเกินไป สถานที่ตั้งดูรกร้างห่างไกลบ้านคน นั่นยังไม่เท่าไหร่ แต่เรื่องราวการตัดสินใจของตัวละครย่อยๆ ในเรื่องต่างหากที่ดูงงๆ เกินไป แทนที่จะเข้าใจเรื่อง กลับได้แต่งงๆ แทน
- มันเป็นเรื่องราวของเบสบอล – กีฬาที่คนไทยไม่อิน แม้จะอ่านการ์ตูนเบสบอลมาบ้าง แต่ก็ไม่ได้รู้จักกติกาของมันมากพอ ถ้าเป็นฟุตบอล วอลเลย์บอล คงไม่มีปัญหาเท่าไหร่ คนดูจึงไปโฟกัสที่เรื่องราวรายรอบแทน ซึ่งก็พบว่าเป็นตามข้อ 1. เสียอีก
- หนังไม่ได้ปูเรื่องให้รู้สึกผูกพันกับคิงคองมากพอ – แม้ว่าจะพยายาม flashback ไปเล่าที่มาที่ไปพอสมควร แต่กลับไปเล่าถึงเรื่องโน้นเรื่องนี้เสียเยอะ ทำให้ความใส่ใจเรื่องดราม่าลดลง ถึงเวลาที่จะให้คนอินก็เลยทำได้บ้างแต่กลับไม่ทรงพลังมากพอ น่าแปลกใจมั้ย ถ้าผมจะบอกว่า น้ำตาผมซึมแค่เฉพาะในช่วงเวลาที่เสียงของ TaeYeon ในเพลง ‘Bye’ ดังขึ้น เสียงของเธอแสดงอารมณ์ออกมาได้ดี ผสานไปกับภาพแล้วมันได้อารมณ์มาก ขณะที่ช่วงอื่นที่ควรจะทำได้เช่นนี้ กลับไม่สามารถทำได้
ลงท้ายก็คงได้แต่บอกว่า หนังมีดีที่เทคนิคภาพจริง ทั้ง CG ทั้ง 3D ทำออกมาอย่างน่าภาคภูมิใจว่าหนังเอเชียก็ทำแบบนี้ได้ แต่เรื่องราวที่ดำเนินไปในหนัง คงต้องขอบอกว่า มันไม่ทำให้อินได้จริงๆ เท่านั้นเอง
ชื่อภาพยนตร์: Mr.Go / มิสเตอร์คิงคอง
ผู้กำกับภาพยนตร์: Kim Yong Hwa
ผู้เขียนบทภาพยนตร์:
นักแสดงนำ: Jiao Xu – Weiwei, Kim Kang-Woo, Sung Dong-Il, Sung Choong-Soo
แนว/ประเภท: Comedy, Drama
เรท: ไทย/ , USA/
ความยาว: นาที
ผู้สร้าง/ผู้จัดจำหน่าย:
วันที่เข้าฉายในประเทศไทย: 1 สิงหาคม 2556
มิสเตอร์คิงคอง
Mr.Go - 7.1
7.1
Mr. Go
หลิงหลิง กอริลล่ายักษ์ที่สร้างขึ้นมาจาก CG นั้นก็ถือว่าทำได้ค่อนข้างเนียน แสดงออกท่าทางได้ดูสมจริง งานโปรดักชั่นนั้นเรียกได้ว่าอลังการ โดยเฉพาะฉากในสนามกีฬาที่ใช้ตัวแสดงเยอะมาก การฉายในแบบ 3 มิติ เห็นได้ชัดเลยว่า มีมิติดีมากแถมยังเล่นกับความมิติได้ในปริมาณพอเหมาะ
