รีวิวหนัง Abigail | อบิเกล แวมไพร์ที่เต้นบัลเล่ต์ ได้ฮา ได้เลือดสาด

งานทำหนังเป็นอะไรที่ต้องใช้ความครีเอตกันมากพอสมควรเลย พวกเขาต้องสร้างสิ่งใหม่ขึ้นมาในทุกงานเพื่อให้แตกต่างจากสิ่งที่มีมาก่อนแล้ว ซึ่งนั่นก็จะให้เกิดจุดขายใหม่ ๆ ด้วย วิธีการหนึ่งก็คือ การนำสิ่งที่เคยมีมาผสมรวมเข้าด้วยกันจนกลายเป็นความแปลกใหม่ แต่ยังพาให้ผู้ชมเกิดความบันเทิง วิธีการแบบนั้นถูกใช้อยู่ในหนังเรื่องนี้ ‘Abigail’ หรือชื่อไทย ‘อบิเกล’

ความเห็นส่วนตัวของนายแพท

ความน่าสนใจของหนังแวมไพร์เรื่องนี้คือ การควบรวมและบิดขนบที่ทำให้มันมีความแปลกใหม่และชวนบันเทิงสไตล์เลือดสาด เมื่อมันเล่าถึงแก๊งอาชญากรที่ไม่มีใครรู้จักใคร แต่ต้องมาทำภารกิจร่วมกัน นั่นคือ การจับเด็กสาวลูกคนรวยมาเรียกค่าไถ่และต้องเฝ้าเธอไว้หนึ่งวันเต็มๆ ก่อนจะได้รู้ว่า แท้จริงเธอเป็นแวมไพร์

แถมยังเป็นแวมไพร์ที่ฉีกขนบตัวเองได้เก่งเว่อร์ พาให้มันเป็นหนังที่ทำผู้ชมลุ้นระทึก อึ้งอ้าปากค้าง และฮาลั่น ไม่มีวันหยุด

เรื่องย่อหนัง ‘Abigail’

มันเป็นเรื่องราวของกลุ่มอาชญากรมือสมัครเล่นที่ได้รับการว่าจ้าง ให้ลักพาตัว อบิเกล (Alisha Weir จากหนังเรื่อง ‘Matilda: The Musical’) นักบัลเล่ต์วัย 12 ปี ที่เป็นลูกสาวของเจ้าพ่ออาชญากรผู้ทรงอำนาจ เพื่อเรียกค่าไถ่เป็นจำนวนถึง 50 ล้านเหรียญ หลังลักพาตัวมาได้สำเร็จ พวกเขาก็มาถึงยังคฤหาสน์หลักหนึ่ง ระหว่างรอคอยค่าไถ่ที่จะได้จากผู้เป็นพ่อ พวกเขาต้องเฝ้าเด็กหญิงคนนี้เป็นเวลาหนึ่งคืน

แต่ในช่วงเวลาของการรอคอยและเฝ้าเด็กหญิงคนนี้ พวกเขาก็ได้รับรู้ว่า เธอไม่ใช่แค่เด็กหญิงนักเต้นบัลเล่ต์ธรรมดา ๆ เพราะเธอคือแวมไพร์ แล้วพวกเขาจะรอดออกไปจากคฤหาสน์หลังนี้ได้หรือไม่?

รีวิวหนัง ‘วันนั้นของมาร์กาเร็ต’

เมื่อเห็นชื่อผู้กำกับ Matt Bettinelli-Olpin และ Tyler Gillett หนังดังอย่าง ‘Ready or Not เกมพร้อมตาย’ และ ‘Scream VI หวีดสุดขีด 6’ ต้องลอยมา ลีลาปั่น ๆ บวกความสยองขวัญแบบเลือดสาดต้องใส่มา

กลุ่มอาชญากรที่ประกอบไปด้วย โจอี้ (Melissa Barrera จากหนังเรื่อง ‘Scream VI’), แฟรงก์ (Dan Stevens จากหนังเรื่อง ‘Beauty and the Beast’), แซมมี่ (Kathryn Newton จากหนังเรื่อง ‘Ant-Man and the Wasp: Quantumania’), ปีเตอร์ (Kevin Durand จากหนังเรื่อง ‘Robin Hood’ ปี 2010), ริคเคิลส์ (William Catlett จากซีรีส์ ‘Constellation’) และ ดีน (Angus Cloud จากซีรีส์ ‘Euphoria’) ทั้งหมดไม่ใช่ชื่อจริงของพวกเขา เพราะทุกคนต่างไม่รู้จักกันและกัน

พวกเขาถูกว่าจ้างมาโดยชายชื่อ แลมเบิร์ต (Giancarlo Esposito จากซีรีส์ ‘The Gentlemen’) ผู้มาส่งถึงหน้าประตูแล้วก็เดินหนีหายไป ผลักให้แก๊งที่เพิ่งรวมกลุ่มกันต้องเผชิญชะตากรรมกันเอาเอง

เอาจริง ๆ มันก็เป็นพล็อตที่บ้าดี ดูไม่สมจริงแต่ก็ครีเอตใช้ได้ จับแก๊งอาชญากรที่ต่างคนต่างที่มาต่างสาขาอาชีพ มาทำการกิจเดียวกัน ซึ่งเป็นใครก็มองว่ามันแปลก ๆ ที่พวกเขาต้องจับเด็กมาขังและเฝ้าไว้ในคฤหาสน์หลังนี้ ซึ่งเป็นบ้านของใครก็ไม่รู้ ดูไม่น่าไว้ใจเลยสักนิด ก่อนที่ทุกอย่างจะเฉลยว่า นั่นมันไม่ใช่แค่เด็กสาวแต่เป็นแวมไพร์ที่เป็นนักเต้นบัลเล่ต์

เริ่มต้นเรื่องขึ้นมา ราวกับหนังแนวสายลับที่เล่าเรื่องอาชญากรรวมทีมกันทำภารกิจ แต่ต่อมาก็เปลี่ยนโหมดหนังตัวเองเฉย กลายเป็นหนังสแลชเชอร์เมื่อตัวจริงของอบิเกลถูกเปิดเผย นั่นแหละบ่งบอกว่าหนังมีความไต่ระดับ มันมีช่วงเวลาที่ให้คนดูได้รู้จักพวกเขาก่อนที่ปล่อยฉากไล่เชือดตามมาเป็นชุด สลับกับมุกฮาที่ใส่เข้าได้เหมาะเจาะ จนทำให้คนดูได้ทั้งอ้าปากค้างกับฉากหนีตายในพื้นที่ปิด สลับกับหัวเราะลั่นจากมุกที่ใช้ไดอะล็อกไม่ก็การกระทำ

ต้องบอกว่า หลายช็อตในหนังเรื่องนี้ก็มีความโหดปะปนอยู่ ความเลือดสาดกระจาย มันเป็นหนังที่จะทำให้คนดูระทึกบวกบันเทิงไปกับความครีเอตช็อตเชือด อีกส่วนคือการลุ้นไปว่า ตัวละครตัวไหนจะเป็นรายต่อไปที่ถูกเชือด นอกจากนี้ บทหนังยังเล่นกับความหักมุม และดูมีความสนุกกับการควบรวมและบิดขนบพล็อตหนังแวมไพร์ เมื่อมันบอกเล่าเรื่องราวของแก๊งอาชญากรที่เจอเซอร์ไพรส์ จากเรียกค่าไถ่กลายเป็นร้องขอชีวิต ถูกแวมไพร์คลั่งบัลเล่ต์ไล่ฆ่า แต่อะไรที่เคยรู้มา หนังก็พยายามจะแหวกแหกกฎมันออกไป พาเซอร์ไพรส์ได้ไม่จบไม่สิ้น

เมื่อพูดถึงนักการแสดง ผมต้องชื่นชมในตัวสาวน้อยไอริช Alisha Weir ที่สวมบทบาทเด็กสาวนักบัลเล่ต์วัยสิบสองที่เชี่ยวชาญทั้งการเต้นและลีลาการหลอกล่อมนุษย์ทุกผู้ได้อยู่หมัด ขณะที่ Melissa Barrera สาวเม็กซิกันตาคมคนนี้เธอมีเสน่ห์มาก แม้ไม่ได้เป็นผู้นำกลุ่มแต่ก็มีความเด็ดเดี่ยวและมีปมในใจซึ่งถ่ายทอดไว้ได้ดีพอสมควร ขณะที่ Kathryn Newton เธอกลายเป็นสาวไอทีที่ดูน่ารักมากในจอ แม้ต้องมอมแมมหนักก็ยังสวยเอาอยู่ บทนี้จึงน่าจะเหมาะกับเธออย่างแท้จริง

และนอกจากมันจะเล่าเรื่องชวนระทึกของแก๊งอาชญากรที่เจอแวมไพร์สาวน้อยนักบัลเล่ต์แล้ว มันก็ยังใส่ดราม่าครอบครัวเข้ามาด้วย แม้จะถูกแทรกใส่ไว้จนกลายเป็นส่วนหนึ่งของเรื่องราว แต่ในความรู้สึกของนายแพท ก็ยังดูไม่กลมกลืนมากเท่าไหร่นัก แต่ก็เข้าใจได้ว่ามันก็เป็นอีกหนึ่งโทนของหนังเกาเหลาเรื่องนี้

อีกสิ่งที่สังเกตได้ระหว่างคือ การมิกซ์เสียงของหนังที่ชวนระทึกใจดีโคตร ๆ ซึ่งก็ไม่รู้ว่าเพราะดูที่โรง 5 ของควอเทียร์ซีเนอาร์ตหรือเปล่าหรอกนะ

รายละเอียดเกี่ยวกับหนัง