รีวิวหนัง Triangle of Sadness มันยอร์ชมาก | มหกรรมเสียดสีชนชั้นแสบสันต์ถึงทรวง

สำหรับผู้กำกับบางคนนี่เขามีความพิเศษในตัวงานนะ แม้ผมจะไม่ได้ดูผลงานของเขาสักเท่าไหร่นัก แต่งานชิ้นก่อนของเขานั่นก็เป็นที่ฮือฮาอย่างมาก เวลาผ่านไปถึง 5 ปีทีเดียวกว่าที่เราได้เสพหนังเรื่องใหม่ ที่คราวนี้เล่นระบบชนชั้นได้อย่างแสบสันต์เหมือนเดิม เรื่องของคนรวยที่ล่องเรือยอร์ชในหนัง ‘Triangle of Sadness มันยอร์ชมาก’ นั่นล่ะครับ

เมื่อเอ่ยถึง รูเบน ออสต์ลุนด์ ชายผู้นี้เคยกำกับ ‘The Square’ งานเมื่อปี 2017 หนังที่เคยถูกนำเข้ามาฉายในไทย เป็นงานที่ฮาร์เรลสันบอกว่าต่อไม่ติดและปิดเมื่อดูไปได้ราว 10 นาที แต่แล้วเมื่อเขาได้ดูใหม่ก็พบว่าตัวเองเกือบพลาดที่จะได้ร่วมงานกับผู้กำกับที่ปราดเปรื่องไปเสียแล้ว ขณะที่ แฮริส ดิคกินสัน เคยได้ดูหนังของออสต์ลุนด์อย่าง ‘Force Majeure’ ก่อนจะตามหาดูหนังเรื่องอื่นๆ และไม่พลาดที่จะเข้าออดิชั่นเพื่อเล่นในหนังเรื่องนี้

เอาล่ะ เกริ่นมาพอหอมปากหอมคอก็ได้เวลา ทำความรู้จักกับหนังเรื่องนี้กันแล้ว!

เรื่องย่อหนัง ‘Triangle of Sadness มันยอร์ชมาก’

คาร์ล (Harris Dickinson/แฮริส ดิคกินสัน) นายแบบสุดฮอต กับญาญ่า (Charlbi Dean/ชาร์ลบิ ดีน) นางแบบสาวและอินฟลูเอนเซอร์จอมเรื่องมาก ทั้งคู่คบหาเป็นแฟนกัน และต่างก็ระหองระแหงกันไปตามเรื่อง และทุกครั้งก็ดูจะปรับความเข้าใจกันได้เสมอมา ทั้งสองคนต่างก็โลดแล่นอยู่ในวิถีแห่งแฟชั่น สร้างความร่ำรวยให้กับทั้งสองคนอย่างมาก จวบจนวันหนึ่ง ที่พวกเขาได้มีโอกาสโดยสารและใช้ชีวิตบนเรือยอร์ชลำหนึ่ง และมีโฮกาสได้พบกับเหล่าคนผู้มั่งคั่งในเรือลำเดียวกัน

เรือยอร์ชลำนี้มีกัปตัน (Woody Harrelson/วู้ดดี้ ฮาร์เรลสัน) เป็นชายขี้เหล้าผู้ฝักใฝ่ในมาร์กซิสต์ มีทีมงานมากมายที่เฝ้าคอยเสิร์ฟบริการระดับหรูชนิดต้องการสิ่งใด ฉันมอบให้ทุกอย่าง มีทั้งช่างเครื่องที่ไม่เคยออกมาให้เห็น และมีทีมทำความสะอาดที่เป็นชนชั้นต่ำต้อยสุดบนเรือ แล้วทุกอย่างก็พลิกผันในวันพวกเขาติดอยู่บนเกาะร้าง

รีวิวหนัง ‘Triangle of Sadness มันยอร์ชมาก’

นี่คือผลงานเรื่องล่าของ Ruben Östlund/รูเบน ออสต์ลุนด์ ผู้กำกับคว้าดับเบิลปาล์มทองคำจากเทศกาลภาพยนตร์เมืองคานส์ได้สำเร็จ เรื่องแรกคือ ‘The Square’ และเรื่องที่สองก็คือเรื่องนี้

เรื่องราวมันเริ่มต้นขึ้นในงานออดิชันนายแบบ ก่อนจะพาไปกับคู่รักอย่างคาร์ลและญาญ่าที่ใช้ชีวิตอย่างโก้หรูและดูไร้แก่นสาร และก่อนที่พวกเขาจะได้รับเชิญไปร่วมรับประสบการณ์ในเรือสำราญลำหรูกลางทะเล

ทีแรกทุกอย่างก็ดูจะไปได้ดีไม่มีอะไร แต่ในวันที่มีพายุโหมกระหน่ำ เหล่าผู้โดยสารต่างตอบรับคำเชิญดินเนอร์ของกัปตัน อาหารเมนูหรู 7 คอร์สถูกเสิร์ฟอย่างต่อเนื่อง ความย่อยยับจึงมาเยือน แล้วคาร์ลและญาญ่าก็ได้พบว่าตัวเองอยู่บนเกาะร้างแห่งหนึ่งพร้อมกับเหล่ามหาเศรษฐี

หนังแบ่งเล่าเป็น 3 องก์ คั่นแต่ละองก์ด้วยป้ายชื่อ ทำให้มันยิ่งเป็นหนังที่ดูเข้าใจง่ายยิ่งไปอีก ด้วยลีลาการจิกกัดที่ใส่เข้ามาทุกอย่าง ทั้งทุนนิยม ระบอบสังคม ความรวย-ความจน ความเท่าเทียมทั้งในด้านเพศและฐานะ ผ่านไปถึงชนชาติเผด็จการ-ประชาธิปไตย ดูไปก็ขำไป บางมุกก็อาจจะขำขื่นๆ หน่อย แต่พล็อตและเรื่องราวค่อนข้างบ้าบอเอามากๆ

เอาแค่คนรวยกับคนจนพูดถึงความเท่าเทียมมันก็ไม่เหมือนกันแล้ว หรือการเอาสองคนต่างขั้วมาสาดใส่คำคมประโยคเข้าหากันก็มันไปอีกแบบหนึ่ง ยิ่งฉากอภิมหาวายป่วงของเรือยอร์ชที่ไหวโอนเอนในคืนพายุนั่น พาคนดูอย่างเราสับสน ควรจะนั่งฮาหรือว่าควรอาเจียนตามไปด้วยดี

ยิ่งเมื่อหนังผ่านไปถึงองก์ที่สาม นับเป็นอะไรที่คนดูน่าจะชอบใจอย่างมากที่สุด เพราะทุกอย่างมันพลิกผันไม่ต่างกับเรือที่พลิกหงาย พรีวิเลจใช้ไม่ได้บนเกาะแห่งนี้ และตัวละครที่ไร้ตัวตนตลอดมาอย่าง อบิเกล หญิงสาวผู้ทำความสะอาดเรือ (หรือจะเรียกภารโรงก็ไม่ผิด) ที่รับบทบาทโดย Dolly De Leon/ดอลลี่ เดอลียง นักแสดงสาวที่โด่งดังระดับแถวหน้าของฟิลิปปินส์ เธอกลายเป็นตัวละครที่ขโมยซีนได้ครั้งแล้วครั้งเล่า และเป็นตัวละครที่เราต้องจดจำ

เอาจริงๆ หนังเรื่องนี้ก็มีอีกตัวละครที่ผมชื่นชอบนะ แม้เธอจะมาแค่ช่วงหนึ่งของหนัง เธอคือ Alicia Eriksson ผมรู้สึกว่าเธอน่ารักดี สาวสวีเดนกับบทบาทแรกของเธอ อลิเซีย หญิงสาวพนักงานที่ต้องรับมือกับคนรวยที่อยากให้เธอลงอ่างนั่นแหละ

น่าเสียดายอยู่เหมือนกันที่ ‘มันยอร์ชมาก’ ต้องกลายเป็นหนังเรื่องสุดท้ายของ ชาร์ลบิ ดีน ด้วยเพราะเธอจากไปในเดือนสิงหาคมที่ผ่านมา ในเรื่องนี้ เธอเล่นเอาไว้ได้แสบไม่เบา หน้าตาก็สะสวย น่าเสียดายจริงๆ ที่จะไม่ได้เห็นผลงานของเธออีกแล้ว

สุดท้าย มันคือหนังจิกกัดระดับชนชั้นที่หยิบทุกอย่างมาฟาดให้คนดูได้ฮาไปพร้อมกับความกระอักกระอ่วน ดูง่ายและอาจชอบได้มากกว่า ‘The Square’ แถมพาลอยากลองไปดูหนังก่อนหน้ากว่านั้นของออสต์ลุนด์เข้าซะอีก

รายละเอียดเกี่ยวกับหนัง