รีวิว Drifting Home บ้านล่องลอย | สถานที่ ความทรงจำ และคำอำลา

หลายคนที่เติบโตมาทุกวันนี้ น่าจะเคยมีบ้านเก่าของตัวเอง ที่นั่นมีความทรงจำต่างๆ มากมาย ที่ยังเก็บไว้อยู่ในใจลึกๆ แต่พอย้ายมา ความทรงจำเหล่านั้นก็ไม่ได้หายไป มันยังคงอยู่และพร้อมจะล่องลอยขึ้นมาในใจอีกครั้งเมื่อมีบางสิ่งกระตุ้นเตือนให้นึกถึง และถ้าบ้านเก่าหลังนั้นมันล่องลอยขึ้นมาจริงๆ ล่ะ ‘Drifting Home บ้านล่องลอย’ คือแอนิเมชันที่จะบอกเล่าถึงบ้านเก่าหลังนั้นครับ

มันเป็นผลงานการกำกับของ Hiroyasu Ishida คนที่เคยทำ ‘Penguin Highway’ ให้เราได้ดูกัน มาในเรื่องนี้ เขาจะพาเราย้อนกลับไปพบความทรงจำในอดีตของแต่ละตัวละคร ที่ไม่เคยลบเลือนไป แต่มันกลับทำให้มิตรภาพของคนสองคนต้องจืดจางลง เรื่องราวของสถานที่ที่ผูกพันกับผู้คนที่เคยอยู่ แต่ภาพแห่งจินตนาการที่ถูกถ่ายทอดด้วยลายเส้นที่คุ้นเคย

เปิดเน็ตฟลิกซ์แล้วดูเรื่องนี้ไปด้วยกันครับ

เรื่องย่อแอนิเมชัน ‘Drifting Home’

เรื่องอันแปลกประหลาดมหัศจรรย์ที่บังเกิดขึ้นกับตึกของแฟลตเก่าที่สร้างขึ้นมาตั้งแต่เมื่อ 60 ปีก่อน ก่อนที่จะมันจะถูกทิ้งร้างรอการทุบทิ้ง อะนิเมะเรื่องนี้ เล่าเรื่องราวของ นัตสึเมะ เด็กสาวที่ชอบจะลอบมาพักอาศัยอยู่ในตึกร้างนี่เป็นประจำจนคนงานที่พบเห็นนึกว่าเป็นผี เธอเป็นเพื่อนที่สนิทสนมกับ โคสึเกะ มาตั้งแต่ยังเป็นเด็กน้อย ทั้งสองเคยอยู่แฟลตเดียวกัน แต่ดูเหมือนทั้งสองจะเริ่มห่างเหินต่อกันเมื่อโตขึ้นมา ทั้งคู่ต่างพยายามหลีกเลี่ยงซึ่งกันและกัน

เรนะ ที่ชอบโคสุเกะอยู่เดินเข้ามาพร้อมกับ ชูริ เพื่อชักชวนให้เขาไปเที่ยวสวนสนุกในอเมริกา ขณะที่ ไทชิ กับ ยูสึรุ ก็มาชวนโคสึเกะไปทำโครงงานวิจัยช่วงปิดเทอมหน้าร้อนด้วยการไปสอดส่องแฟลตผีสิงโดยอ้างเรื่องชมรมฟุตบอลที่ต้องรวมพลังเป็นหนึ่ง

ในวันที่ผองเพื่อนชมรมฟุตบอลไปรวมหัวกันในแฟลตผีสิงแห่งนั้น ก็ได้เจอกับนัตสึเมะที่มักพูดถึงนปโปะคุงที่เหมือนจะเป็นคนที่เคยอยู่ที่นี่ ส่วนเรนะกับเพื่อนที่ผ่านมาเห็นโคสึเกะจึงตามขึ้นไปด้วย โดยที่ไม่รู้เลยว่า กำลังจะเกิดปรากฏการณ์แปลกประหลาดขึ้นกับแฟลตหลังนี้ เมื่อจู่ๆ มันก็กลายเป็น ‘บ้านล่องลอย’ แฟลตทั้งหลังลอยอยู่กลางทะเลกว้าง

พวกเขาทั้งหมดคงต้องดิ้นรนค้นหาหนทางกลับสู่โลกก่อนหน้าให้ได้ ทริปหน้าร้อนนี้จะลงเอยอย่างไรกัน

รีวิวหนังแอนิเมชัน ‘บ้านล่องลอย’

มันเป็นแอนิเมชันจากญี่ปุ่น ฉะนั้น ถ้าจะเรียกว่าอะนิเมะก็คงจะไม่ผิด เรื่องราวมันออกจะเป็นแนวผจญภัยบวกแฟนตาซี ผสมผสานด้วยดราม่าของผองเพื่อนและครอบครัว ซึ่งน่าจะทำให้คนดูอินได้ไม่ยากเย็นนัก

แต่ภายใต้ภาพอันสวยสดงดงาม ช็อตเล็กช็อตน้อยที่น่าตื่นตาตื่นใจ และแง่มุมดีๆ เสริมสร้างแรงบันดาลใจ หนังก็ยังไม่ค่อยสมบูรณ์นักในความคิดของนายแพท ในนั้นมีตัวละครที่ทำตัวค่อนข้างน่ารำคาญอยู่หน่อยๆ อาจไม่ได้เยอะแต่ก็ฉุดให้เรื่องดูเนือยไปในช่วงครึ่งแรก ก่อนที่จะหันมาเน้นความตื่นเต้นเพิ่มขึ้นในครึ่งหลัง หนังใช้ลีลาความสยองขวัญมาแต่งเติมให้เรื่องราวชวนตื่นเต้นขึ้นมาเล็กน้อยระหว่างทาง ระหว่างนั้นก็แทรกพล็อตเล็กพล็อตน้อยเข้ามา การเดินเรื่องที่ไม่สมูธ ขึ้นๆ ลงๆ อยู่บ่อยครั้งของหนัง ทำให้ช่วงเวลาที่กำลังสนุกต้องหยุดกึกลงกลางคัน ก่อนที่จะผ่านไปยังเหตุการณ์ที่ชวนตะหงิดในใจ ความรู้สึกจึงปะปนและก้ำกึ่งกันในอะนิเมะเรื่องนี้

แต่ในนั้น ก็มีสิ่งดีๆ อยู่หลายอย่าง

ของที่ปรากฏในแอนิเมชัน ล้วนเป็นของที่เต็มไปด้วยความทรงจำ ไม่ว่าจะตุ๊กตาที่โคสึเกะและนัตสึเมะเคยเล่นด้วยกัน กล้องฟิล์มรุ่นคลาสสิกที่เคยเป็นของคุณปู่ของโคสึเกะนั่นก็ด้วย ยาสึจิ ชื่อนี้โผล่มาให้เห็นอยู่บ่อยครั้ง คือชื่อปู่ของโคสึเกะที่คนทั้งคู่ต่างก็มีความทรงจำและความผูกพันกับคุณปู่คนนี้ที่กลายเป็นเหตุผลของความหมางเมิน อาคารหลังอื่นที่ลอยผ่านก็ล้วนแต่เป็นอาคารที่คุ้นตาของพวกเขา ทุกอย่างล้วนคือความทรงจำ

แต่หนังก็ไม่ได้กล่าวถึงแค่คนที่ผูกพันอยู่กับสถานที่ในวัยเด็ก หากเขาก็สร้างให้สถานที่เองก็มีตัวตนขึ้นมาเช่นกัน ทั้งยังทำให้พวกเขาแสดงออกว่าผูกพันกับเราเช่นกัน ซึ่งอันนี้ก็ถือเป็นสิ่งแปลกใหม่ที่ไม่คุ้นเคยและพอจะมองว่าเป็นไอเดียที่สร้างสรรค์ได้อยู่

ผสานรวมกันไปกับความผูกพันระหว่างคนด้วยกัน โคสึเกะและนัทสึเมะที่เหินห่างหมางเมินทั้งที่ตอนเด็กก็ตัวติดกันตลอด รวมไปถึงความรักความผูกพันของเด็กๆ กับพ่อแม่และญาติผู้ใหญ่ของพวกเขาด้วย

‘Drifting Home’ พาเราไปรำลึกความหลังที่มีทั้งสุขและทุกข์ปะปนอยู่ในนั้น น้ำตาเริ่มไหลเมื่อคนดูเองก็เริ่มย้อนนึกถึงความทรงจำวัยเด็กนั้นเช่นกัน โลกแห่งความฝันที่ผุดขึ้นมา แต่มันกลับสร้างสถานการณ์ที่สมจริงให้กับตัวละครเด็กๆ ในเรื่อง พวกเขาต่างใช้สถานการณ์นี้เพื่อปรับความเข้าใจ ปรับความรู้สึกระหว่างกัน แต่ในระหว่างนั้น พวกเขาก็ต้องผจญภัยเอาตัวรอดจากโลกฝันที่หิวจริงเจ็บจริงแห่งนี้ไปให้ได้

ความผูกพันและการจากลา เป็นอะไรที่นำพาความโศกเศร้ามาให้ การจากลาเป็นสิ่งปกติที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงต่อให้ยึดยื้อไว้สักแค่ไหนก็ตาม แม้เวลาจะผ่านไป สิ่งของ ผู้คน สถานที่ มันก็ยังคงอยู่ในความทรงจำ แต่ไม่ว่ายังไง สถานที่แห่งความทรงจำทั้งหลายเป็นเพียงวัตถุ เมื่อถึงเวลาก็ต้องถูกทุบทิ้ง สิ่งที่เหลืออยู่ความทรงจำเท่านั้นที่นับวันก็จะยิ่งลางเลือน

คนที่ยังอยู่ต่างหากที่เราควรจะรักษามิตรภาพเอาไว้ครับ

รายละเอียดเกี่ยวกับหนังแอนิเมชัน