ด้วยการเชื้อเชิญจากทีมจัดงานให้ไปร่วมเทศกาลภาพยนตร์ครั้งใหม่ ในฐานะของคนที่ไม่เคยได้ไปงานเปิดเทศกาลหนังสักที ครั้งนี้ต้องขอไป แม้สุขภาพจะไม่อำนวย แต่ก็ยังพยายามจะลากสังขารไปให้ได้ และในที่สุด ผมก็ไปอยู่ในงานเปิดเทศกาล World Film Festival of Bangkok ครั้งที่ 9 เข้าจนได้
ได้ร่วมทั้งงานเปิดตัว และยังได้ร่วมชมภาพยนตร์เปิดเทศกาลที่เป็นภาพยนตร์ไทยอีกต่างหาก ลองเปลี่ยนบรรยากาศจากการดูหนังไทยตลาดๆ มาเป็นดูหนังไทยอินดี้ดูบ้างก็คงจะดี ว่าแล้วก็เดินเข้าโรง Siam Pavalai โรงเจ้าประจำในตอน 2 ทุ่มเศษๆ
ผมเพิ่งได้เห็นหน้าค่าตาของผู้กำกับฯ หนังเรื่องนี้ อย่าง ต้องปอง จันทรางกูร บนเวทีไปแหมบๆ ทิ้งช่วงห่างไม่กี่นาที ผมได้ชมภาพยนตร์ฝีมือของผ่านบนจอขนาดยักษ์ในโรงขนาดใหญ่ ‘I Carried You Home’ คือชื่อภาษาอังกฤษที่ผมได้ยินตอนแรกที่รับรู้ข่าวว่าจะได้มาอยู่ในงานนี้ และ “ปาดังเบซาร์” คือชื่อภาษาไทยที่ผมเพิ่งได้ยินเมื่อมาถึงงานวันนี้
เรื่องราวของ 2 สาวพี่น้องที่ต้องพา “ศพ” ของผู้เป็นแม่ของตัวเองกลับบ้านเกิด “ปาดังเบซาร์” ป่าน (สายป่าน อภิญญา สกุลเจริญสุข) ผู้น้องที่ยังอยู่ในวัยเรียน ดูจะมีชีวิตวัยรุ่นที่ไม่ค่อยดีนักเมื่ออยู่ในสังคมเมือง และเธอก็ดูจะไม่ค่อยชอบใจผู้เป็นแม่ของตนเองสักเท่าไหร่ ขณะที่ ปิ่น (จั๊กจั่น อคัมย์สิริ สุวรรณศุข) พี่สาวที่ไปอยู่ห่างไกลถึงสิงคโปร์ ทิ้งปมในใจบางอย่างไว้ระหว่างเธอกับแม่และน้องเอาไว้
แต่พี่น้องสองคนต้องกลับมาเจอกันอีกครั้ง กับภารกิจสุดท้ายสำหรับผู้เป็นลูก การเดินทางที่แสนยาวไกลด้วยรถพยาบาลจากกรุงเทพฯ มุ่งหน้าลงทางใต้พร้อมชายคนขับรถอีกคน ทั้งสามชีวิตกำลังสร้างเรื่องราวเล็กน้อยแต่จริงใจให้เกิดขึ้นบนจอยักษ์ๆ นั่น
บรรยากาศในรถพยาบาลคันนั้น เต็มไปด้วยความตึงเครียด สิ่งที่อยู่ในใจ รอเวลาที่จะแตกโพละหรือคลี่คลาย
ลักษณะของ ‘ปาดังเบซาร์’ ดำเนินเรื่องในลักษณะ Road Movie เท่าที่ดู ภาพยนตร์เรื่องนี้ได้ทุนจากหลากหลายภาคส่วน และเคยได้รับคัดเลือกเข้าฉายในเทศกาลภาพยนตร์เมืองปูซานมาแล้วด้วย ถ่ายทำในแบบแฮนด์เฮลด์สลับการใช้ดอลลี่ ดนตรีประกอบในนั้นใช้น้อยมาก และเพลงประกอบก็คุ้นหูอยู่หลายเพลง แม้จะเพราะมาก แต่ก็ไม่ใช่เพลงกระแสหลักที่คนทั่วไปรู้จักอย่างแน่นอน แถมยังเป็นครั้งแรกที่เราได้เห็นการประชันบทบาทของ สายป่าน และจั๊กจั่น ในภาพยนตร์เรื่องเดียวกัน
ด้วยการเล่าเรื่องที่ไม่ดำเนินตามเส้นเวลาเท่าใดนัก แต่ไม่ยากสำหรับการทำความเข้าใจ การดำเนินเรื่องที่แสนเงียบเชียบ ถ่ายทำด้วยมุมมองของการลอบแอบมอง อาจทำให้ดูอึดอัดสำหรับผู้ชมไม่เคยคุ้น ซีนอารมณ์ที่มาเต็มไม่ว่าช่วงใดแต่บ่งบอกถึงความรู้สึกข้างในของตัวละครในตอนนั้นโดยไม่ต้องบอกกล่าวเป็นคำพูด หากแต่บางครั้ง ซีนอารมณ์ที่มาพร้อมแสงเงา การแสดง และดนตรีประกอบที่เหมาะเจาะ จะยิ่งสร้างอารมณ์ร่วมได้มาก
เราจากมาจากที่ใด เราก็มักจะกลับไปสู่จุดนั้น จุดที่เราจะเป็นตัวของตัวเองได้มากที่สุด สบายใจที่สุด หรือผูกพันกับมันมากที่สุด “บ้าน” แม้มันจะอยู่ไกลแสนไกล แม้ภาพของมันจะดูเก่าแก่รุงรัง แต่หลายๆ สิ่งหลายๆ อย่าง เมื่อเรากลับไป เราจะมีความรู้สึกอย่างหนึ่งเสมอๆ ภาพของปาดังเบซาร์ในหนังเรื่องนี้นั้น บางทีมันอาจบ่งบอกบางสิ่งบางอย่างได้มากกว่าถ้อยคำในบล็อกนี้จะบรรยาย
สุดท้าย เราทุกคนก็ต้องกลับ “บ้าน”
ชื่อภาพยนตร์: ปาดังเบซาร์ / Padang Besar / I Carried You Home
ผู้กำกับภาพยนตร์: ต้องปอง จันทรางกูร
ผู้เขียนบทภาพยนตร์: Pramett Chankrasae, Piyakarn Bootprasert, ตองปอง จันทรางกูร
ผู้ตัดต่อภาพยนตร์: Adam Hussey
เพลงประกอบภาพยนตร์: Buddhist Holiday
นักแสดงนำ: สายป่าน อภิญญา สกุลเจริญสุข, จั๊กจั่น อคัมย์สิริ สุวรรณศุข, ต่อพงษ์ กุลอ่อน
แนว/ประเภท: Drama
เรท ไทย/, USA/
ความยาว: 115 นาที
ผู้สร้าง/ผู้จัดจำหน่าย: Triton
วันที่เข้าฉายในประเทศไทย: 20 มกราคม 2555 ในเทศกาล 9th World Film Festival of Bangkok
