รีวิวหนัง Beau Is Afraid โบอย่าไปกลัว | สุดปั่นประสาท เหวอเกินเดา

ความกลัวของคนเรามีแตกต่างกันไป แม้ว่าจะมีความกลัวบางอย่างที่มักพบให้ผู้คนทั่วไป แต่ก็มีบางความกลัวที่ฝังลึกอยู่เฉพาะในบางคน เช่นเดียวกันความกลัวของโบในหนังเรื่องนี้ ที่ผู้กำกับเล่าเรื่องได้อย่างมันมือ ‘Beau Is Afraid’ ที่มีชื่อไทยว่า ‘โบอย่าไปกลัว’ นั่นแหละครับ

ถ้าพูดถึงผู้กำกับอย่าง อารี แอสเตอร์ บางคนน่าจะเคยผ่านตากับผลงานอย่าง ‘Hereditary’ และ ‘Midsommar’ กันมาบ้างแล้ว เพราะมันเป็นหนังที่ถูกนำเข้ามาฉายในไทย และทำให้คนไทยจดจำว่าเขาคือผู้กำกับสายหลอนแห่งยุค ครั้งนี้ เขาเขียนบทและกำกับหนังที่ได้ชื่อว่าทุนสร้างสูงสุดของสตูดิโอ A24 ที่คอหนังทั่วโลกจับตามอง โดยมีนักแสดงนำระดับออสการ์อย่าง วาคีน ฟินิกซ์ ที่เคยคว้ารางวัลนักแสดงนำชายยอดเยี่ยมจากหนังเรื่อง ‘Joker’ มาแล้ว เขาจะมารับบท โบ วาสเซอร์แมนน์

หนุ่มใหญ่ที่ป่วยเป็นโรควิตกจริตในหนังเรื่องนี้

เรื่องย่อหนัง ‘Beau Is Afraid’

หนังเล่าเรื่องราวที่มีจุดศูนย์กลางคือ ชายวัยกลางคนที่ชื่อ โบ วาสเซอร์แมน (Joaquin Phoenix จากหนังเรื่อง ‘C’mon C’mon’ และซีรีส์เรื่อง ‘Hawkeye’) ผู้ป่วยเป็นโรควิตกจริต ต้องไปพบจิตแพทย์และกินยาอยู่เป็นประจำ เขาอาศัยอยู่อย่างเดียวดายในอพาร์ตเมนต์แห่งหนึ่ง ในวันที่เขาต้องออกเดินทางกลับไปหาแม่ที่เขาไม่ได้ไปให้เจอหน้ามานานละ แต่ดูเหมือนหนทางระหว่างอพาร์ตเมนต์ของเขาไปยังบ้านแม่จะอยู่ไกลกันเกินไปนิด เขาจึงไปไม่ถึงสักที

แม้ว่าแม่ของเขาจะพร่ำเรียกว่า ‘เจ้าแครอทของแม่’ พร้อมทั้งพรรณนาว่า เธอรักลูกมาก และตื่นเต้นมากที่จะได้เจอหน้าลูกในวันรุ่งขึ้น แต่เพราะอุบัติเหตุบางอย่างที่เกิดขึ้นกับโบ ทำให้การไปหาแม่ของเขาต้องล่าช้าออกไป

รีวิวหนัง ‘โบอย่าไปกลัว’

เมื่อวันถึงเวลาสักที ที่ผู้ชมได้พบกับการนำเสนอสุดแหวกแนวของผู้กำกับคนนี้ เรื่องราวเกือบ 3 ชั่วโมงที่ถูกบอกเล่าจากจินตนาการสุดปั่นประสาทของ Ari Aster ผู้มีลีลาการปั่นที่ไม่ซ้ำใคร แม้เรื่องย่อมันจะเล่าได้ยาวไกลสุดได้แค่นี้ แต่เรื่องจริงในหนังมันช่างยาวนานเหลือเกิน

หนังเรื่องนี้มีความเป็นหนังเขย่าขวัญด้วยลีลาการเล่า พาผู้ชมตื่นตะลึงไปกับประสบการณ์ความกลัวที่โบได้พบ พร้อมกันนั้น มันก็ใส่ความตลกร้ายที่พาผู้ชมขำขื่นไปกับชะตากรรมที่โบต้องเจอ เรื่องราวที่พาให้เหวอได้ครั้งแล้วครั้งเล่า เพราะว่ามันคืออะไรที่ผู้ชมไม่เคยได้พบเจอ ทุกสิ่งจึงเกินจะคาดเดา

เอาแค่ฉากแรกก็ไม่เหมือนใครแล้ว ใครจะคิดว่า หนังมันจะเริ่มเรื่องกันด้วยฉากแบบนี้ จากนั้น อารีก็บอกเล่าเรื่องราวด้วยความเกินจริง ซึ่งก็คงเป็นเพราะอาการป่วยของโบนั่นแหละ ทุกอย่างที่เราได้เจอจึงไม่มีอะไรคล้ายจริงเลยสักอย่าง หลุดจากอันนี้ ไปเจออันนั้น แล้วก็จะผ่านไปเจออีกอันที่ชวนอึ้งว่า นี่เขากำลังเล่าอะไรให้ดูกันแน่เนี่ย นอกจากนี้ บางส่วนก็จะใส่ CG ในการเล่าบ้าง ใช้ภาพวาดผสมภาพจริงเข้ามาบ้าง เรียกได้ว่าเป็นหนังที่ท่าเยอะพอสมควรเลยแหละ แต่ถ้าถามว่าชอบช่วงไหน ก็พบว่ามีหลายช่วงอยู่ หนึ่งในนั้น คือ ความเพี้ยนวายป่วงช่วงอพาร์ตเมนต์ของโบ อีกช่วงก็เป็นเวลาบนละครเวทีนั่นแหละ

แต่ถึงอย่างนั้น ก็คงต้องยอมรับเลยว่า ผู้กำกับเขาพาคนดูเดินทางไปไกลทีเดียว กว่าจะตบกลับมาให้ได้สติว่า นี่ฉันกำลังเล่าเรื่องนี้อยู่นะ ฉันกำลังเล่าเรื่อง ‘ความกลัว’ ที่โบถูกฝังหัวโดยแม่ของตนมานานปี เอาเรื่องความสัมพันธ์อันเป็นพิษมาขยี้ให้เรานั่งดูไป ก็วิเคราะห์หาสัญญะกันไป ตามทันบ้างไม่ทันบ้าง ก็แล้วแต่ประสบการณ์ของแต่ละคน นี่ยังคิดเลยว่า น่าจะดูอีกสักรอบนึง

งานนี้ คงต้องบอกว่า นอกเหนือบทหนังที่เล่าได้อย่างเหนือชั้นแล้ว การแสดงของทั้งเซ็ตยังยอดเยี่ยมอีกด้วย โดยเฉพาะ วาคีน ฟินิกซ์ ที่เอาอยู่และแบกหนักไว้ได้อยู่หมัด ต้องยกนิ้วให้จริงๆ

Tagline: From his darkest fears comes the greatest adventure

สำหรับประสบการณ์รับชมในครั้งแรกนั้น ก็อาจจะเหวอมากหน่อย อาจถึงกับปะติดปะต่อไม่ทัน จนสับสนว่าอันไหนเรื่องจริง อันไหนจินตนาการ แต่ทุกอย่างดูซ้อนทับกันจนแยกไม่ออก ขณะเดียวกัน ก็ยังพบว่า แม้จะโดนปั่นจนมึนไปหลายรอบแล้ว แต่หนังก็ยังจะปั่นให้เหวอได้อีก ราวกับผู้กำกับไม่เคยหมดไอเดีย

เรียกได้ว่า ปั่นเก่งเสียจน ขนาดฉากจบ คนดูยังไม่ลุกกันไปไหน ไม่ไว้ใจ กลัวว่าแกจะเอาอะไรมาปั่นอีก นั่งดูไปจนตัวหนังตัวสุดท้ายนั่นเลยครับ

รายละเอียดเกี่ยวกับหนัง