รีวิวหนัง มะลิลา Malila The Farewell Flower | ไปไกลว่าแค่หนังชายรักชาย

เริ่มต้นการทำงานในสัปดาห์แห่งความรัก ด้วยหนังที่ใครๆ เขาว่า มันคือหนังเกย์ ในฐานะของคนที่ดูหนังมาจนรู้สึกว่ารับได้กับหนังหลากหลายประเภท ไม่เว้นแม้แต่หนังโซนนี้ จึงคิดว่าไม่ได้มีปัญหากับการรับชมมันเลยแม้แต่น้อย แม้ว่าปริมาณความอินมันอาจจะไม่เท่าคนกลุ่มนั้นก็ตาม เอาล่ะ วันนี้ ผมจะได้ดู ‘Malila The Farewell Flower’ หรือ ‘มะลิลา’ นั่นเอง

หนังเรื่องนี้กำกับโดย อนุชา บุญยวรรธนะ ผู้ที่เคยกำกับฯ หนังอย่าง ‘อนธการ’ (The Blue Hour) ที่หลายคนชื่นชมมาแล้ว แถมเรื่องนี้ยังมีดาราดังอย่าง เวียร์ ศุกลวัฒน์ คณารศ

ไม่แปลกหากจะมีคนสนใจอยากดู…

เรื่องย่อหนัง ‘Malila: The Farewell Flower’

หนังเล่าเรื่องราวของ เชน (เวียร์ ศุกลวัฒน์ คณารศ) ชายหนุ่มผู้พบเจอปัญหาชีวิตมาก่อนหน้า เขากลายเป็นคนติดเหล้า มีอาชีพปลูกสวนมะลิ ที่วันหนึ่ง พิช (โอ อนุชิต สพันธุ์พงษ์) ผู้ชายที่มีเคยความสัมพันธ์กันในอดีตได้กลับมาอีกครั้ง

พิช เป็นชายหนุ่มที่รักในการทำบายศรี แต่ก็เหมือนโชคไม่เข้าข้าง เมื่อโรคร้ายอย่างมะเร็งลุกลามไม่ยอมหายขาด แม้เขาจะบอกว่า เขารู้สึกว่าอาการดีขึ้นเมื่อทำบายศรี

แต่นี่อาจจะเป็นช่วงท้ายๆ ของชีวิตของเขาแล้วก็ได้

รีวิวหนัง ‘Malila: The Farewell Flower’

แรกเริ่ม หนังตั้งใจจะเล่าความสัมพันธ์ของเชนกับพิชด้วยบทสนทนา บอกเล่าย้อนถึงความสัมพันธ์ครั้งเก่าก่อน บอกเล่าถึงชีวิตช่วงก่อนหน้านี้ของเชนที่พังทลายจนกลายเป็นคนหมกมุ่นครุ่นคิดและติดเหล้า ก่อนที่ทั้งสองจะได้กลับมาพบกันอีกครั้ง

ทุกอย่างดูหวานละมุน ทว่าเปี่ยมไปด้วยความเศร้าเมื่อได้รับฟังข่าวร้าย เสน่หาที่เปี่ยมล้นถูกเติมเต็มใส่ด้วยลีลาที่ไม่เร่าร้อนเกินเบอร์ มีความอาร์ตในการจัดแสง

แสดงออกถึงการโหยหาได้เป็นอย่างดี

หากแต่ช่วงต่อมาของหนัง เปลี่ยนเส้นทางไปอย่างคาดไม่ถึง

ช่วงต่อมานี่ทำให้รู้สึกได้เลยว่า หนังข้ามขั้นจากที่ใครๆ ตราหน้าว่าเป็นแค่หนังเกย์ กลายเป็นหนังที่เล่าเรื่องของความจริงแห่งชีวิต ที่เพิ่มเติมจากช่วงแรกเข้าไปอีก

จากเดิมที่ตัวละครได้พบเห็นและพบเจอกับความสูญเสียมาหลายหลาก จนจิตใจเหน็ดเหนื่อยอ่อนล้าทว่าก็ยังลุ่มหลงอยู่ในกิเลสนั้น ตอนนี้ ตัวละครได้เข้าป่า เดินสู่หนทางธรรม พบเห็น เรียนรู้ และเข้าใจในสรรพสิ่ง

และยิ่งนานวัน เขายิ่งจะเข้าใจมันมากขึ้นเรื่อยๆ

หนังเดินทางมาไกลมาก ด้วยท่าทีที่อ่อนโยนแต่จริงจัง หนังมีดนตรีประกอบน้อยถึงน้อยมาก เหมือนจะใช้เมื่อจำเป็นต้องใช้เท่านั้น แปลกดีที่ไม่พบว่าตัวเองง่วงเหงาหาวนอนแต่อย่างใดในช่วงตลอดการรับชม ‘มะลิลา’

แม้หนังจะเดินอย่างเงียบๆ มีแต่เสียงลมหายใจ เสียงสะอื้นไห้ และเสียงของสรรพสิ่งที่แวดล้อมอยู่ในชนบทและป่า กลายเป็นดนตรีประกอบหนังไปโดยปริยาย แต่ละเหตุการณ์ต่างๆ ไม่รีบเร่งดำเนินเรื่องให้เราค่อยๆ ซึมซับและคิดต่อในหัวเอาเอง มีบางช่วงที่อาจเล่นงานผู้ชมที่ไม่รู้ตัวว่าจะได้เจอ แต่ถ้าคุณผ่านอะไรมาเยอะ คุณก็จะไม่รู้สึกทนไม่ไหวกับภาพนั้นและร่วม “พิจารณา” ไปด้วยกันกับตัวละคร

หนังจึงไม่ได้เข้าหาคนดูมากนัก เป็นคนดูเองนั่นแหละที่ต้องเข้าหาหนัง

แต่กระนั้น หนังก็ไม่ได้ดูยากเกินเข้าใจ ประสบการณ์การดูหนังที่หลากหลายและมากพอ ทำให้ไปต่อกับหนังได้จนจบ อาจจะมีบางจุดที่ไม่เข้าใจ ต้องรอการตกตะกอนอยู่บ้าง ไม่ก็ใช้การสนทนากับผู้ที่ร่วมดูหนังด้วยกันเพื่อเร่งความเข้าใจให้เร็วขึ้นได้อีก

ถ้าจะพูดถึงการแสดงของ เวียร์และโอ ในหนังเรื่องนี้ ก็จัดว่าทั้งสองทำได้ดีในแง่ของการสื่อสารทางสายตา ขณะที่บทหนังมีการหยิบเอาหลายๆ สิ่งมาร้อยรวมกันเป็นเรื่องเดียว ไม่ว่าจะเป็นบายศรีที่ทำจากดอกมะลิและใบตองที่พร้อมจะเหี่ยวเฉาได้ตลอดเวลา สะท้อนชีวิตที่เกิดมาได้ไม่นานก็ดับไป วิถีในทางพุทธที่ผู้ชายบวชพระแล้วเข้าป่าธุดงค์ฝึกจิตเรียนรู้สัจธรรมแห่งทุกชีวิต

ครึ่งหลังของหนังใช้การเล่าแบบพูดน้อยให้คิดเอาเองมาก ต่างกับช่วงแรกอย่างเห็นได้ชัด

หนังใส่แง่มุมบางอย่างลงไป แต่แทรกอยู่ในระดับที่ต้องเก็บมานั่งคิด นั่งสนทนา จึงจะมองเห็นอะไรที่ถูกใส่เอาไว้

มันจึงไม่ใช่หนังที่ดูยาก แต่ก็ไม่ได้ดูง่ายจนเกินไป

ชื่อภาพยนตร์: มะลิลา / Malila: The Farewell Flower / The Farewell Flower
ผู้กำกับภาพยนตร์: Anucha Boonyawatana/อนุชา บุญยวรรธนะ
ผู้เขียนบทภาพยนตร์: Anucha Boonyawatana, Waasuthep Ketpetch
นักแสดงนำ: Sukollawat Kanarot/เวียร์ ศุกลวัฒน์ คณารศ, Sumret Muengput, Anuchit Sapanpong/โอ อนุชิต สพันธุ์พงษ์
ประเทศ: ไทย
ความยาว: 94 นาที
แนว/ประเภท: Drama
อัตราส่วนภาพ:
ปี: 2017
เรท: ไทย/, MPAA/
วันที่เข้าฉายในประเทศไทย: 15 กุมภาพันธ์ 2561
สตูดิโอ/ผู้สร้าง/ผู้จัดจำหน่าย: G Village Co-Creation Hub