รีวิวหนัง Monster | ใครกันแน่…คือ สัตว์ประหลาด?

และแล้วก็สมหวัง หลังตั้งตารอคอยจะได้ดูมาเป็นเดือน ผลงานภาพยนตร์เรื่องใหม่จากผู้กำกับแถวหน้าชาวญี่ปุ่น Hirokazu Koreeda คนที่ได้รับการยอมรับนับถือว่าเป็นหนึ่งในผู้กำกับที่ทำหนังออกมาได้ดีเยี่ยม ตั้งแต่อดีตจนปัจจุบัน เขากำกับหนังและซีรีส์มาแล้วประมาณ 29 เรื่อง แม้เราจะไม่ได้ดูทั้งหมด แต่ทุกเรื่องที่เข้าไทยล้วนได้รับแต่คำสรรเสริญ วันนี้ ก็เป็นอีกวันที่เราจะได้พบกับผลงานชิ้นใหม่ ‘Monster’ แค่ชื่อเรื่องก็พาฉุกใจคิดแล้วล่ะครับ

หลายๆ ผลงานที่ผ่านมาของเขา มักเป็นงานที่เขาเขียนบทเองและกำกับเอง ไม่ว่าจะเป็น ‘Nobody Knows’, ‘หัวใจลมไม่แล้งรัก’, ‘The Third Murder’, ‘พ่อจ๋า รักผมได้ไหม’ หรืออย่างงานหนังล่าสุด ‘จัดหารัก’ แต่เรื่องนี้กลับแตกต่างออกไป เมื่อผู้เขียนบทเป็น Yuji Sakamoto ที่คว้ารางวัลบทภาพยนตร์ยอดเยี่ยมจากเทศกาลหนังเมืองคานส์มาแบบหมาดๆ อำนวยการสร้างโดย เก็งกิ คาวามุระ ที่เคยร่วมงานกับโคเรเอดะมาก่อนในซีรีส์ทางเน็ตฟลิกซ์เรื่อง ‘แม่ครัวแห่งบ้านไมโกะ’ เมื่อผสานรวมกับฝีมือการกำกับของโคเรเอดะ มันย่อมจะออกมายอดเยี่ยมอย่างไม่ต้องสงสัย

ในเมื่อโอกาสมาถึงแล้ว จะรั้งรอกันอยู่ไยเล่า ไปดูกันเลยสิเพื่อน

เรื่องย่อหนัง ‘Monster’

‘มอนสเตอร์’ เล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นในและระหว่างบ้านกับโรงเรียน ในเมืองสุวะอันเงียบสงบริมทะเลสาบ ของจังหวัดนากาโนะ ครอบครัวเล็กๆ ที่เหลือเพียง แม่กับลูก ซาโอริ (Sakura Ando/ซากุระ อันโด จากหนังเรื่อง ‘Destiny: The Tale of Kamakura’ และ ‘ครอบครัวที่ลัก’) ซิงเกิลมัม ที่เลี้ยง มินาโตะ (Soya Kurokawa/โซยะ คุโรคาวะ) ลูกชายมาเพียงลำพังหลังสูญเสียสามีไป เธอทำงานกิจการซักรีดอย่างขันแข็ง และพยายามเลี้ยงลูกให้ดีที่สุด แต่ก็ไม่คาดคิดว่า จะเกิดปัญหาอะไรแบบนี้เกิดขึ้นกับลูกของตน

จากพฤติกรรมของลูกชายที่ดูแปลกไป ซาโอริตามหาคนรับผิดชอบ ซึ่งก็คือ ครูโฮริ (Eita Nagayama/เอตะ นากายามะ จากหนังเรื่อง ‘Fukudamura Jiken’ และซีรีส์เรื่อง ‘Rikokatsu’) ครูประจำชั้นของลูกชายเพราะมินาโตะบอกกับแม่ว่า เขาถูกครูโฮริกลั่นแกล้ง

หลังบุกไปโรงเรียนเพื่อเอาเรื่อง เธอกลับต้องรู้สึกไม่พอใจเมื่อได้ยินคำขอโทษที่ดูไม่จริงใจ แทนที่จะเป็นคำอธิบายถึงเหตุการณ์อย่างตรงไปตรงมา หากครูโฮริกลับโบ้ยว่า มินาโตะนั่นเองที่เป็นฝ่ายกลั่นแกล้ง เอริ (Hinata Hiiragi/ฮินาตะ ฮิรากิ) เพื่อนนักเรียนห้องเดียวกัน แต่แล้ว ก็กลับเกิดเหตุขึ้นมาอีก ในวันที่ฟ้าฝนกระหน่ำ เด็กทั้งสองกลับหายตัวไป

รีวิวหนัง ‘มอนสเตอร์’

มันเหมือนเป็นหนังที่บอกเล่าได้ยากพอสมควร เพราะถ้าพูดมากไปก็อาจกระทบถึงเรื่องที่ควรปกปิดไว้ แล้วให้คนดูไปพบและสัมผัสด้วยตัวเอง การเขียนบทรีวิวในวันนี้จึงต้องระมัดระวังเพื่อไม่ให้เกิดการสปอยล์ขึ้น อันจะส่งผลต่ออรรถรสในการติดตามหนังของทุกคน จึงอย่าได้แปลกใจ หากข้อเขียนนี้จะดูหมกเม็ด ไม่เปิดเผยข้อความจริงบางอย่างในหนังให้คนอ่านได้รับรู้

หนังญี่ปุ่นเรื่องนี้ เล่าถึงเหตุอันเป็นปริศนา แม่เลี้ยงเดี่ยวที่ทั้งชีวิตมีแต่ลูกชาย หลังสังเกตเห็นว่าความเปลี่ยนแปลงและดูแปลกในตัวเขา จึงตามหาว่ามันคืออะไร ได้ยินว่าเขามีเรื่องกับเพื่อน ฟังจากลูกว่าถูกครูทำร้าย แต่ครูก็กลับไม่ยอมรับ แม้แต่ผู้อำนวยการก็ปิดปากเงียบ จนต้องสืบหาความจริงว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับลูกชายตนกันแน่ นั่นเป็นแค่หนึ่งด้านที่เราเห็นจากมุมมองของแม่เด็ก

เรื่องราวการกระทบกระทั่งนั้น มันอาจเกิดขึ้นได้ในโรงเรียน เพียงแต่หนังไม่ได้เล่าในประเด็นนั้นเป็นหลัก หากเป็นเหมือนวัตถุชิ้นสำคัญชิ้นหนึ่งที่ประกอบกันเข้ากับวัตถุชิ้นอื่น

ลักษณะการเล่าของมันมีสไตล์ราโชมอน แต่ละองก์จะบอกเล่าเรื่องราวของ 3 มุมมอง เริ่มต้นด้วยมุมหนึ่งที่พาให้เราคิดเห็นไปในทางหนึ่ง ก่อนพาเราไปสู่อีกมุมมองจากเรื่องเดียวกัน จากนั้น ก็พาเราไปพบกับด้านที่สาม ที่ทำให้เราได้เข้าใจความจริงทั้งหมดที่เราอาจมองเห็นไม่ครบ เมื่ออยู่ในเพียงบทบาทใดบทบาทเดียว

เมื่อเรามองในอีกด้านมุม กลับเห็นถึงความจริงที่แตกต่าง และจาก 3 เรื่องเล่า ทำให้เราได้เห็นว่า หากมองเหตุเพียงมุมมองเดียว เราอาจเห็นด้านที่บิดเบี้ยวและคิดว่าความเข้าใจนั้นถูกต้อง ทั้งที่มุมมองของคนเรายังเต็มไปด้วยอคติ เมื่อใดที่มองไม่ครบด้าน ก็ไม่อาจเข้าใจความจริงทั้งหมดได้ ซึ่งตรงนี้ต้องยกความดีความชอบให้กับฝีมือของนักเล่าเรื่อง Yuji Sakamoto ที่พาเราหลงไปหลงมาก่อนจะเข้าใจได้เก่ง ทั้งหนังก็มีรายละเอียดที่คล้ายจิ๊กซอว์ ถ้าเผลอใจลอย อาจเก็บไม่ครบ จนต้องวนมาดูใหม่อีกรอบ

นอกจากการบอกเล่าที่ล่อหลอกให้หลงทาง หนังก็ยังแทรกใส่ความหมายแฝงให้เราขบคิด “สัตว์ประหลาด” คำที่ถูกไถ่ถามอยู่หลายหนในตัวหนัง อาจแปรเปลี่ยนได้หลายอย่างตามความคิดของแต่ละตัวละคร และเมื่อหนังจบ คำๆ นี้ก็อาจเป็นอีกความหมายได้ตามใจผู้ชมจะตีความ เช่น เราเองอาจกลายเป็นตัวประหลาดในสายตาของคนอื่น หรืออีกมุม คนอื่นรอบตัวอาจทำให้เราที่ใช้ชีวิตอย่างที่อยากเป็น แต่ต้องกลายเป็นตัวประหลาดไปก็ได้ การไม่ถูกยอมรับของสังคมหรือเปล่า ที่ทำให้ใครบางคนกลายเป็นตัวประหลาดไป แล้วหนทางใดเล่าจะหลบลี้ออกจากสถานะเช่นนั้นได้ หนังพาเราเดินทางไปสู่ความจริงที่ปวดร้าว ที่ถูกเล่าออกมาอย่างละมุนละไม แต่ก็อาจทำให้ดำดิ่งจนไม่อาจลุกออกไปจากที่ตรงนั้น

Taglines: Who is the monster?

สิ่งหนึ่งที่เห็นได้ชัดในหนังเรื่องนี้ คือ การแสดงของเด็กทั้งสองที่เป็นแกนสำคัญของเรื่อง ทั้ง คุโรกาวะ โซยะ ลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่นที่เพิ่งได้เล่นหนังยาวเรื่องแรกก็ทำได้ดีอย่างน่าทึ่ง เขากับ ฮินาตะ ฮิรากิ ทำให้คนดูถึงกับอึ้งว่า พวกเขาเล่นบทนี้อย่างเข้าถึงได้ยังไงกัน การกำกับเด็กของ โคเรเอดะ ฮิโรคาสุ ยังคงยอดเยี่ยมเสมอมา เมื่อได้ยินว่า คนดู Standing Ovation นานถึง 6 นาทีในรอบปฐมทัศน์โลกที่เทศกาลภาพยนตร์เมืองคานส์ เมื่อมาเจอด้วยตาตนเองจึงยืนยันได้ดีว่าเป็นเรื่องจริง

ภาพยนตร์อาจทำให้หลายคนรู้สึกว่ากลิ่นอายของมันช่างแตกต่างจากเรื่องอื่นๆ ที่ผ่านมา แต่ก็อาจมีบางคนที่ชื่นชอบกลิ่นอายนี้ อีกหนึ่งความยอดเยี่ยมของหนัง คือผลงานการประพันธ์เพลงประกอบภาพยนตร์ครั้งสุดท้ายของ Ryuichi Sakamoto/ริวอิจิ ซากาโมโตะ ที่ต้องบอกว่า ไพเราะมาก เพราะจับใจ หนังจบแล้วยังนั่งอยู่ ยังอยากดื่มด่ำอยู่ตรงนั้น ไม่อยากลุกออกไปไหนเลย

รายละเอียดเกี่ยวกับหนัง