รีวิวซีรีส์ Servant | สาวใช้ลึกลับในบ้านซึมเศร้า

แม้ส่วนตัวจะมองว่า คอนเทนต์บน Apple+ เป็นคอนเทนต์ชั้นดีมีความประณีต แต่ถึงยังไงก็ไม่อาจแบ่งเวลามาดูได้ครบทุกบริการ ทำให้หลายหนเหมือนต่ออายุไว้แบบสูญเปล่า แต่ไหนๆ ก็ต่ออายุทั้งที หยิบมาเขียนสักเรื่องนึงคงจะดีกว่า แล้วในที่สุด ผมก็เลือก ‘Servant’ ซีรีส์ที่สร้างมาจนถึงซีซัน 4 เรื่องนี้มาเขียนถึง เผื่อว่าใครจะติดตามสนใจอ่านกันบ้าง

เห็นชื่อ M. Night Shyamalan หราบนโปสเตอร์และคีย์อาร์ตที่โปรโมต ฉุกชวนความสนใจได้พอประมาณ เขาคือหนึ่งใน Executive Producer ของซีรีส์เรื่องนี้ แค่ชื่อเขาก็บ่งบอกได้ว่า แนวทางของมันจะออกมาประมาณไหน แต่เมื่อดูชื่อผู้สร้าง กลับเป็น Tony Basgallop เขาคนนี้เคยสร้างผลงานดีๆ มามากมาย แต่มักจะเป็นในฐานะมือเขียนบทเสียมากกว่า และในซีรีส์เรื่องนี้ เขาก็ร่วมเป็นผู้เขียนบทในบางตอนด้วย ขณะที่ดูรายชื่อนักแสดง คนที่น่าจะสะดุดตมากที่สุด คงไม่พ้น Rupert Grint

คนที่เคยเป็นนักแสดงเด็กผู้เล่นในบทบาท รอน วิสลีย์ ในหนังจากหนังสือดังอย่าง ‘Harry Potter’ นั่นเองครับ

เรื่องย่อซีรีส์ ‘Servant’

ค่ำคืนฝนตก หญิงสาววัยสิบแปดคนหนึ่งเดินทางมาเยือนบ้านหลังหนึ่ง เธอแนะนำตนว่าคือ ลีแอนน์ เกรย์สัน (Nell Tiger Free จากซีรีส์ ‘Game of Thrones’ และ ‘Too Old to Die Young’) เธอคือสาวใช้คนใหม่ในบ้านหลังนี้ ที่ประกอบไปด้วยภรรยาอย่าง โดโรธี เทอร์เนอร์ (Lauren Ambrose จากซีรีส์ ‘Six Feet Under’ และ ‘The X-Files’ ) ผู้สื่อข่าวของสถานีโทรทัศน์ช่องหนึ่ง และสามีอย่าง ชอน เทอร์เนอร์ (Toby Kebbell จากหนังเรื่อง ‘Dawn of the Planet of the Apes’, ‘Fantastic Four’ และ ‘RocknRolla’) เขาคือเชฟและนักชิมอาหารที่มักใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่บ้านและทำอาหารให้ภรรยาทาน ทั้งสองกำลังต้องการสาวใช้สักคนมาช่วยเรื่องงานบ้านและดูแลเจริโค ลูกชายที่เพิ่งเกิดได้ไม่นาน

แต่ดูเหมือนเธอจะไม่ตกใจอะไรเมื่อได้พบกับเจริโค เพราะเด็กทารกคนนี้เป็นเพียงแค่ตุ๊กตา เหตุเพราะความเจ็บปวดที่ต้องสูญเสียลูกชายไป ทำให้ต้องใช้ตุ๊กตาแทนเจริโคตัวจริง

แต่แล้วไม่นาน ทั้งโดโรธีและชอนก็ได้พบว่า เด็กที่อยู่ในเปลนั่นคือเด็กมนุษย์จริงๆ เรื่องราวน่าประหลาดบางอย่างก็กำลังเกิดขึ้นกับชอนอย่างไม่รู้หยุดหย่อน ชอนได้ปรึกษาถึงความไม่ชอบมาพากลนี้กับจูเลียน (Rupert Grint จากซีรีส์เรื่อง ‘Cabinet of Curiosities’ และหนังทั้ง 8 ภาคของ ‘Harry Potter’) น้องชายของโดโรธี ก่อนจะเริ่มสืบสาวของความจริงเกี่ยวกับสาวใช้คนนี้

รีวิวซีรีส์ ‘Servant’

ปกติ เราก็จะติดตามผลงานของเอ็มไนท์ผ่านหนังเรื่องต่างๆ ที่อาจเข้าฉายในโรงบ้าง ไม่ได้เข้าฉายบ้าง ครั้งนี้เราได้เปลี่ยนบรรยากาศมาติดตามซีรีส์แทน เป็นธรรมดาที่ในฐานะ Executive Producer เขาจะไม่ได้ทำทั้งหมด ส่วน Tony Basgallop เป็นผู้สร้าง และแบ่งงานกันหลายส่วนโดยเอ็มไนท์ได้กำกับไป 4 ตอน สิ่งที่มองเห็นอย่างแรกเลยคือ มุมกล้องและวิธีการเคลื่อนกล้อง

ชื่นชอบในงานถ่ายภาพ

งานถ่ายภาพเรียกว่าเนี้ยบมาก ด้วยความคมชัดหรืออะไรก็แล้วแต่ บางฉากเน้นมุมกล้องนิ่งๆ บางก็ใช้กล้องเดียวหมุนไปหมุนมา ขณะที่บางฉากใช้วิธีโคลสอัปหน้าตัวละคร เมื่อรวมเข้ากับบท การตัดต่อและดนตรีประกอบ สร้างความน่าสงสัยให้กับเรื่องราว ชักพาให้อยากรู้เรื่องราว สร้างการติดตามไปตอนแล้วตอนเล่าได้เป็นอย่างดี

สำรวจตัวละครในเรื่อง

ลีแอนน์ หญิงสาวที่เข้าบ้านมาในฐานะคนรับใช้ เธอเข้ามาดูแลบ้านและช่วยเลี้ยงดูเด็กน้อยที่แท้จริงเป็นเพียงตุ๊กตา แต่เธอกลับไม่รู้สึกตกใจอะไร ทั้งยังอุ้มกล่อม ทำราวกับเขาเป็นเด็กจริงๆ เสียด้วย ไม่เท่านั้น วันหนึ่ง เมื่อทุกคนตื่นขึ้นมาก็กลับพบว่า ตุ๊กตาที่อยู่ในเปลกลับกลายเป็นเด็กจริงๆ สิ่งที่เกิดขึ้นนี้ทำให้ชอนรู้สึกสงสัย จนต้องร่วมมือกับจูเลียนน้องชายของภรรยาตามสืบข้อมูลของลีแอนน์ พร้อมกับที่ตัวเขาเองก็กำลังเผชิญกับเหตุการณ์ประหลาด เขาเจ็บปวดกับเสี้ยนที่ทิ่มตำเขาอยู่ตลอด ไหนจะเรื่องที่เขาต้องสูญเสียประสาทการรับรู้รสด้วยอีก

มันเป็นเรื่องของหญิงนักข่าวมีชื่อที่มีสังคมมีหน้าตา ทุกคนจะรับรู้ว่าตนตั้งท้องและให้กำเนิดลูกชาย แต่เมื่อต้องสูญเสียเขาไป จิตใจเธอจึงไม่ยอมรับ ทำให้มีปัญหาทางจิตจนต้องบำบัดด้วยการใช้ตุ๊กตาเด็กทารกมาทดแทน เป็นชอนสามีของเธอเสียอีกที่สติสตังค์ยังปกติ เขารับรู้ว่าลูกชายได้จากไปแล้ว มูฟออนได้ รับรู้ถึงความซึมเศร้าของภรรยา แต่ไม่หนีหายไปไหน ยังคงอยู่เคียงข้างเธอตลอดมา

ในเรื่องยังมีตัวละครอีกหลายตัวที่มีความสำคัญ นอกเหนือ จูเลียนน้องชายของโดโรธีที่ทำทุกอย่างเพื่อพี่สาวและเป็นคนที่นำพานาตาลีมาช่วยบำบัดจิตแล้ว ก็ยังมีลุงจอร์จกับป้าเมย์ที่มีพฤติกรรมแปลกประหลาด โดยเฉพาะลุงจอร์จที่เหมือนจะเปิดเผยเรื่องราวเบื้องหลัง แต่ก็อมพะนำพูดไม่หมดทิ้งความสงสัยให้ต่อเนื่อง

ความคิดเห็นที่มีต่อซีรีส์เรื่องนี้

‘เซอร์แวนต์’ คือซีรีส์ที่มีซีซันละ 10 ตอน ดูเหมือนเยอะและเรื่องน่าจะยาวนะครับ แต่เอาเข้าจริง ตอนหนึ่งมันยาวเพียงครึ่งชั่วโมง (บางตอนก็ไม่ถึง) เป็นซีรีส์ที่ไม่ได้เน้นฉากสะดุ้ง แต่เต็มไปด้วยสิ่งที่ชวนเคลือบแคลงสงสัย หาเรื่องให้เราประหลาดใจได้บ่อยครั้ง ทั้งที่เรื่องราวก็ดูจะไม่ได้ไปไหนสักเท่าไหร่ แถมบางทีก็ทิ้งประเด็นให้วนอยู่ในหัวของผู้ชมไว้อยู่อย่างนั้น ซึ่งบ้างก็กลับมาบอกเล่า บ้างก็เงียบหาย ในซีซันแรก เราจะได้รู้ว่าพื้นเพบางส่วนของลีแอนด์แนนนี่ กับเหตุในบ้านบางอย่างที่น่าสงสัยว่ามันเกิดจากเธอจริงหรือไม่ ได้รู้จักตัวละครใหม่ๆ ทั้งยังได้รู้ความจริงเบื้องหลังก่อนการมาของลีแอนน์

ซีซันสองกลับมาด้วยเรื่องราวอีกแบบ สถานะของลีแอนน์เปลี่ยนไปจากสาวใช้กลายเป็นผู้ถูกกักขัง ท่าทีของโดโรธีดูมีปัญหาสุขภาพจิตหนักขึ้น ขณะที่ตัวละครเสริมเริ่มเข้ามามีบทบาทมากขึ้น เหมือนเรื่องราวมันค่อยๆ เพิ่มความแรงแต่เป็นแบบค่อยเป็นค่อยไปไม่เร่งรีบอะไรนัก

ซีรีส์มันเล่าเรื่องราวที่เกี่ยวพันกับความลึกลับเชิงน่ากลัวที่มาแบบเงียบๆ นิ่งๆ ไม่กระโตกกระตาก หยิบไอเดียของลัทธิแปลกๆ คาแรกเตอร์ของคนที่เติบโตมากับลัทธินั้น เอาแค่ตุ๊กตาฟางที่รูปลักษณ์คล้ายไม้กางเขนที่ลีแอนน์วางไว้ข้างเปลเด็กนั่นก็ชวนหวาดระแวงได้ประมาณหนึ่งแล้ว

สิ่งที่ชวนขัดใจนิดหน่อยก็คือ ภาพที่ค่อนข้างมืดเกินไปทำให้มองอะไรไม่ค่อยชัด แม้ว่ามันจะเข้ากันดีกับความน่าเคลือบแคลง แต่ก็ยังรู้สึกว่าภาพควรจะสว่างกว่านี้อีกสักสองสามจุด

และแม้ว่าเรื่องราวมันจะไม่ค่อยเดินเร็วนัก ยังวนๆ หรือยังพบว่าเวลาส่วนใหญ่เป็นความนิ่งและเงียบอยู่ แต่เพราะบทซีรีส์มันหาอะไรมาให้เราสงสัยได้ตลอด นี่แหละมั้งที่ทำให้เรายังคงติดตามเรื่องราวของมันได้เรื่อยๆ แถมด้วยความยาวของแต่ละตอนมันไม่มากนัก ดูจบได้อย่างรวดเร็ว ก่อนความอยากรู้จะพาให้เราเดินทางต่อในทันที กับปริศนาที่ยังคงลอยวนอยู่…อย่างนั้น

รายละเอียดเกี่ยวกับซีรีส์