รีวิวหนัง Asteroid City | เมืองอุกกาบาต เวส แอนเดอร์สัน บรรเจิดสไตล์

เมื่อพูดงานของ เวส แอนเดอร์สัน เชื่อว่าคอหนังหลายคนต้องนึกภาพของหนังที่มีไอเดียบรรเจิด งานภาพที่โดดเด่นเป็นเอกลักษณ์ มีความคลาสิก มีมู้ดในแบบของตัวเอง รู้สึกได้ถึงความละเมียดละไมในการประกอบร่างสร้างงานศิลป์ และหลายเรื่องก็ไม่ค่อยเอาใจคนดูกลุ่มใหญ่เท่าไหร่นัก อย่างเช่นเรื่องนี้ ‘Asteroid City หรือชื่อไทย ‘แอสเทอรอยด์ ซิตี้’ ที่เข้าฉายเฉพาะโรง

ถ้าจะย้อนกลับไปถึงผลงานเก่าๆ คงต้องบอกว่ามีมากมาย หลายงานอาจไม่ได้ผ่านคนดูบางส่วน ลองไล่เรียงดูก็ได้ เผื่อใครจะเคยผ่านตามาบ้าง ‘Moonrise Kingdom’, ‘Fantastic Mr. Fox’, ‘The Royal Tenenbaums’, ‘Life Aquatic with Steve Zissou’, ‘Isle of Dogs’, ‘The French Dispatch’, ‘The Darjeeling Limited’ และ ‘The Grand Budapest Hotel’ แม้จะยังไม่ทั้งหมดแต่ก็พอบอกได้ว่า งานของเขานั้นมีลายเส้นที่ชัดเจน บางงานก็ดูง่าย บางงานก็ดูยากหน่อย บางเรื่อง ผมเองก็ยังไม่ได้หาโอกาสไปเปิดดูซะด้วยซ้ำ

ส่วนครั้งนี้ ถือเป็นอีกครั้งหนึ่งที่ได้มีโอกาสดูหนังของ เวส แอนเดอร์สัน ในโรงภาพยนตร์

เรื่องย่อหนัง ‘Asteroid City’

มันเป็นการติดตามเรื่องของนักประพันธ์บทละครผู้หนึ่ง ที่สร้างสรรค์บทละครที่ว่าด้วย พ่อผู้โศกเศร้าจากการจากไปของภรรยา แต่ต้องขับรถพาลูกๆ ที่คลั่งไคล้ในเรื่องวิทยาศาสตร์ไปยังเมืองขนาดเล็กในชนบทที่ชื่อว่า ‘แอสเทอรอยด์ ซิตี้’ เพื่อเข้าร่วมในกิจกรรมเฉลิมฉลองเพื่อเป็นเกียรติแด่ความสำเร็จของนักดาราศาสตร์รุ่นจิ๋ว แต่กลับเกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝัน เมื่อทั้งคณะได้ต้อนรับแขกผู้เยือนจากต่างดาว

ทำให้ต่อมา แอสเทอรอยด์ ซิตี้ ต้องถูกปิดตาย กองทัพคิดเรื่องราวกลบเกลื่อนเอาไว้เรียบร้อย แต่เหล่าอัจฉริยะจิ๋วก็มีแผนการที่จะส่งข่าวนี้ไปถึงโลกภายนอก

รีวิวหนัง ‘แอสเทอรอยด์ ซิตี้’

เป็นใครก็รู้ว่า ขึ้นชื่อว่าเป็นหนังที่กำกับโดย Wes Anderson ไม่มีเรื่องไหนที่ดูง่าย (แม้บางเรื่องจะดูเข้าใจไม่ยากเท่าเรื่องอื่นก็ตาม) เรื่องนี้ก็เช่นกัน แถมออกจะหนักมือมากกว่าเรื่องก่อนๆ ด้วยซ้ำ แต่ก็คงไม่มีใครจะปฏิเสธได้ว่า งานภาพของผู้กำกับคนนี้สวยงาม เรื่องเล่าเปี่ยมด้วยไอเดียบรรเจิด และชวนรู้สึกแปลกตาทุกครั้ง และเรื่องนี้ก็เช่นกัน

เมื่อได้รับชม ก็พบว่ามันมีลักษณะเป็นหนังซ้อนหนัง ที่ผู้กำกับเลือกใช้ภาพคนละแบบ เพื่อช่วยให้ผู้ชมแยกแยะได้ง่ายขึ้น ชั้นแรก มันเป็นเรื่องราวเบื้องหลังของละครเวทีเรื่องหนึ่งของสถานีทีวีที่ไม่ปรากฏชื่อช่อง ว่าด้วยเหล่านักแสดงละครที่กำลังฝึกปรือฝีมือ เพื่อเตรียมพร้อมสู่การเป็นดารา เวสเลือกใช้ภาพขาวดำไร้สีสัน ในสัดส่วนที่เท่าจอทีวีสมัยเก่า

อีกชั้น เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นบนเวทีละคร เล่าเหตุการณ์ในเมืองเล็กๆ ท่ามกลางความภูมิประเทศที่เวิ้งว้างเคียงข้างหลุมอุกกาบาต ภาพจะออกมาเป็นอีกโทนไปเลย เลือกใช้สีน้ำตาลของพื้นดินและภูเขา ตัดกับสีพาสเทลของสิ่งปลูกสร้างและเสื้อผ้าของตัวละคร เมื่อหนังเล่าเรื่องสลับกันไป ผู้ชมก็จะเข้าใจได้ว่า ตอนนี้มันอยู่ในชั้นไหนของหนังนั่นเอง

พื้นที่ของเมือง แอสเทอรอยด์ ซิตี้ ที่เป็นสี่เหลี่ยม มีสิ่งปลูกสร้างไม่มากนัก ปั๊มน้ำมัน ร้านอาหาร และโรงแรม ล้อมรอบด้วยความเวิ้งว้าง ต้นปาล์มและกระบองเพชร เป็นเมืองที่ไม่น่าจะมีอะไรดึงดูดสายตา นอกไปจากหลุมอุกกาบาต ก่อนจะพบว่ามีเพิ่มมาอีกอย่าง คือระเบิดรูปเห็ดยักษ์ที่เห็นอยู่ไกลๆ

ไม่ต่างจากหนังเรื่องผ่านๆ มา หนังมีจิตวิญญาณแห่งโศกนาฏกรรม หนังฉาบไว้ด้วยภาพที่ดูพาสเทล ภาพของครอบครัวที่พ่อขับรถพาลูกๆ มางานวิทยาศาสตร์ แต่ตัวเองกลับได้พบรักใหม่ ดูเป็นอะไรที่ใสๆ หลายคนน่าจะเอนจอยกับความน่ารักของเหล่าเด็กๆ และก็น่าจะชื่นชอบกับเอเลี่ยนที่ลงมาเยือนโลก แต่เรื่องราวของละครเวทีในชั้นที่สองนี้ มันแฝงไว้ด้วยบริบทของอเมริกาในยุคเก่า การเข้ามาของทหารแล้วปกปิดบางสิ่งบางอย่างเอาไว้ หลายสิ่งในหนังอาจไม่ใช่เรื่องเข้าใจง่าย แต่สำหรับคนเข้าใจก็จะเก็ทได้เอง

หนังเรื่องนี้ก็เช่นหลายเรื่องที่ผ่านมา มีดารานักแสดงมาร่วมงานมากมาย แต่ละคนอาจจะโผล่มาอยู่ในหนังเพียงไม่ถึงนาที แต่การได้มีส่วนร่วมในหนังของ เวส แอนเดอร์สัน น่าจะถือเป็นเกียรติประวัติแห่งชีวิตกันเลยทีเดียว สำหรับผู้ชม ระหว่างดูก็คงต้องจับตากันให้ดีดี ว่าจะเจอใครตรงมุมไหนกันบ้าง บางทีหนังที่มีอะไรให้ดูเต็มไปหมดก็อาจทำให้เราพลาดอะไรไปบางอย่างเหมือนกันนะ

ภาพยนตร์ที่ฉายให้เห็นสองด้านทางอารมณ์ที่ลงตัว งานบรรเจิดสไตล์ของเขาแหละ … เวส แอนเดอร์สัน

รายละเอียดเกี่ยวกับหนัง