รีวิวหนัง The Father | ภาพยนตร์ที่ถ่ายทอดภาวะสมองเสื่อมสู่ผู้ชม

เกิด แก่ เจ็บ ตาย นั้นเป็นธรรมดาโลก ขึ้นต้นอย่างนี้ก็คงจะคิดว่า บทรีวิวคงกำลังพูดถึงเรื่องทางธรรม แต่ไม่ใช่หรอก นายแพทกำลังพูดถึงภาพยนตร์เรื่องหนึ่งที่เพิ่งจะได้ไปดูมา เรื่องของพ่อที่เป็นโรคสมองเสื่อมกับลูกสาวที่ต้องปวดร้าวที่เห็นอาการของพ่อทุกเมื่อเชื่อวัน ‘The Father’ คือภาพยนตร์เรื่องนั้น

ผลงานการกำกับของ Florian Zeller/ฟลอเรียน เซลเลอร์ ผู้กำกับชาวฝรั่งเศสที่คนดูหนังทั่วไปอาจไม่คุ้นชื่อ แต่เขาสร้างชื่อการเป็นคนเขียนบทหนังมาก่อน ผลงานก่อนหน้านี้ก็มีอยู่หลายเรื่อง ไม่ว่าจะเป็น ‘Amoureux de ma femme’, ‘Florida’, ‘Do Not Disturb’ ครั้งนี้เขาทั้งเขียนบททั้งกำกับเอง แถมยังได้นักแสดงระดับมากฝีมือมาร่วมงาน ไม่ว่าจะเป็น Anthony Hopkins, Olivia Colman, Imogen Poots และอีกหลายคน

แล้วก็ได้เวลามานั่งดูหนังที่มีชื่อเข้าชิงออสการ์ถึง 6 รางวัลเรื่องนี้

เรื่องย่อหนัง ‘The Father’

แอนโธนี (Anthony Hopkins/แอนโธนี ฮอปกินส์ จากหนังเรื่อง ‘The Silence of the Lambs’, ‘Thor: Ragnarok’ และ Hannibal) เขาคือพ่อผู้มีอาการของภาวะสมองเสื่อม (Dementia) แต่เขายังไม่รู้ตัวว่าอาการนั้นมันได้เกิดกับเขามาสักพักแล้ว

แอนน์ (Olivia Colman/โอลิเวีย โคลแมน จากหนังเรื่อง ‘The Favourite’, ‘The Lobster’ และซีรีส์เรื่อง ‘The Crown’) ลูกสาวคนโตของแอนโธนี เธอรู้สึกปวดใจทุกครั้งที่พ่อของเธอเอาแต่พูดพร้ำเพ้อถึงน้องสาวของเธอ เธอพยายามอย่างที่สุดในอันที่จะหาพยาบาลมาคอยดูแลผู้เป็นพ่อ แต่ก็ดูเหมือนจะไม่มีอะไรดีขึ้น คนแล้วคนเล่าที่ทนอยู่กับแอนโธนีไม่ไหว ด้วยอารมณ์ที่ขึ้นลองไม่แน่นอนของเขานั่นเอง

ล่าสุด ลอร่า (Imogen Poots จากหนังเรื่อง ‘Green Room’, ‘Knight of Cups’ และ ‘I Kill Giants’) คือพยาบาลคนใหม่ที่ตกลงปลงจะรับงาน แต่พฤติกรรมของแอนโธนี ประกอบกับพอล (Rufus Sewell) สามีของเธอก็ดูไม่เห็นดีเห็นงามกับความคิดของเธอ คงถึงเวลาที่แอนน์ต้องเลือกเสียทีว่าจะยังทนอยู่แบบนี้ต่อไป

หรือจะเลือกใช้วิธีอื่น…

รีวิวหนัง ‘The Father’

เรื่องราวที่ดูดราม่าตั้งแต่แรกเห็นตัวอย่างหนัก ไม่คาดหวังสิ่งใดอื่นนอกจากบทบาทและความสามารถทางการแสดงของหลายๆ คนที่อยู่ในหนังเรื่องนี้ จะว่าไป พล็อตมันก็ไม่ได้มีอะไรซับซ้อน เล่าให้จบได้ในเพียงประโยคเดียวด้วยซ้ำ แต่สิ่งที่ถือว่าเกินคาดนั้นก็คงจะเป็นกลวิธีในการเล่าเรื่องนั่นเอง

ลำดับเรื่องราวซะ เหมือนกำกับให้คนดูเป็นภาวะสมองเสื่อมเสียเอง

แต่ละท่อนของเรื่องราวถูกเรียงร้อยด้วยบทอันเรียบง่าย ผ่านท่อนแรกไปเหมือนจะไม่มีอะไรมาก แต่ผ่านไปถึงท่อนที่สองสามสี่ กลับรู้สึกเหมือนผู้กำกับจะสนุกมือกับการปั่นหัวคนดูอยู่ไม่น้อย เพราะมีอะไรมาให้เซอร์ไพรส์ได้อยู่เรื่อยๆ ทั้งนี้ทั้งนั้น เมื่อนั่งดูไปพิจารณาไปก็จะมองเห็นจุดประสงค์ของการเล่าเรื่องแบบนี้อยู่พอสมควร

หลักใหญ่เลยก็คือ น่าจะต้องการให้ผู้ชมรู้สึกมึนๆ งงๆ หลงๆ ลืมๆ เหมือนกับที่แอนโธนี พ่อของแอนน์ เขาเป็นอยู่นั่นแหละ

ด้วยการเรียงเรื่องราวสลับกันไปมา สิ่งที่ได้ยินมาจากฉากก่อนหน้า ปรากฏว่า พอมาฉากนี้บอกไม่ได้พูด หรืออาการหลงลืมของพ่อที่บางทีก็จำลูกตัวเองไม่ได้ หนังก็เลยแทนด้วยหน้านักแสดงคนอื่นไปซะ คนดูก็ยังงงเองเลยว่า อ้าว ตกลงคนไหนกันแน่ที่เป็นลูกของคุณพ่อ เป็นต้น

ดูจบแล้วจึงเข้าใจหัวอกของคนที่มีภาวะสมองเสื่อมโดยไม่ต้องอธิบายใดๆ

ลูกสาวที่อยู่บนสองทางเลือก

แอนน์ผู้ต้องทนปวดใจอยู่กับพ่อที่เอาแต่พูดถึงน้องสาว แต่เพราะความรักความผูกพันจำต้องทนกล้ำกลืนมองข้ามไป หันมาใส่ใจการหาพยาบาลหรือผู้ดูแลคนใหม่ให้กับพ่อตัวเอง ด้วยปัจจัยต่างๆ นานาที่เธอต้องแบกรับ

• พ่อที่เอาแน่เอานอนไม่ได้ อารมณ์เดี๋ยวขึ้นเดี๋ยวลง และหมกมุ่นอยู่กับนาฬิกา ทำให้ผู้ดูแลคนเก่าๆ ไม่มีใครอยู่ได้นาน สุดท้ายก็จากไป ทำให้แอนน์ต้องหาคนใหม่มาทดแทน
• ข้อมูลที่ได้รับจากหมอก็บอกอยู่ก่อนแล้วว่า ภาวะสมองเสื่อมของแอนโธนีนั้นไม่มีทางดีขึ้น มีแต่จะแย่ลงไปเรื่อยๆ และสุดท้าย พ่อของเธอก็ไม่พ้นจะต้องไปอยู่ในโรงพยาบาล
• พอล ที่เป็นสามีของเธอ ดูเหมือนจะไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่ที่ชีวิตในแฟลตของเขาต้องถูกรบกวนโดยพ่อของแอนน์ เขาจึงมักคัดค้านอยู่เสมอที่เห็นเธอยังดื้อดึงเก็บพ่อไว้ใกล้ตัวและหาผู้ดูแลคนใหม่มา ทั้งที่อาการก็แย่ลง และมองไม่เห็นการมีผู้ดูแลจะช่วยอะไรได้

แอนโธนี ฮอปส์กิน สุดโดดเด่น รองลงมา คือ โอลิเวีย โคลแมน

ตลอดช่วงเวลาของหนัง บทค่อนข้างส่งให้ แอนโธนี ฮอปส์กิน ได้แสดงบทเด่นสูงสุด เขาได้เห็นทั้งการเป็นคนแก่ที่ก้าวร้าว หลงลืมสิ่งที่เคยรู้หรือตีหน้าซื่อเพราะหลงลืม ทั้งยังมีบทให้เขาต้องดราม่าบีบน้ำตาจนคนดูอดไม่ได้ที่จะต้องน้ำตาไหลตาม เรียกได้ว่า สมควรแล้วที่เขาจะติดอยู่ในรายชื่อผู้เข้าชิงในรางวัลนักแสดงนำยอดเยี่ยมบนเวทีออสการ์หนนี้

แต่อีกคนหนึ่งที่จะลืมเสียไม่ได้เลย ก็คือ โอลิเวีย โคลแมน

เธอเป็นลูกสาวคนโตที่พ่อเอาแต่ฝังใจกับลูกสาวคนเล็ก ละลืมความรักและใส่ใจที่เธอมีให้เรื่อยมา ทำให้ต้องเสียน้ำตาอยู่บ่อยๆ กับคำพูดที่ถึงแม้มันจะออกมาจากคนที่มีภาวะสมองเสื่อม แต่มันก็มาจากปากคนที่เป็นพ่อ เธอต้องอยู่กับการอยู่ท่ามกลางความคิดสองฝักสองฝ่าย หนึ่งก็พ่อที่เธอห่วงใย อีกหนึ่งก็สามีที่ต้องการความเป็นส่วนตัว สุดท้าย สองคนนี้ก็คือตัวละครที่พาผู้ชมนั่งเช็ดน้ำตาไปพร้อมๆ กัน

อยากรู้ว่าประสบการณ์สมองเสื่อมเป็นยังไง เข้าไปดูหนังกันเอาเองนะครับ

ชื่อภาพยนตร์: The Father
ผู้กำกับภาพยนตร์: Florian Zeller
ผู้เขียนบทภาพยนตร์: Christopher Hampton, Florian Zeller
ดนตรีประกอบ: Ludovico Einaudi
นักแสดง: Anthony Hopkins, Olivia Colman, Mark Gatiss, Olivia Williams, Imogen Poots, Rufus Sewell, Ayesha Dharker
แนว/ประเภท: Drama
ความยาว: 97 นาที
ปี: 2020
ประเทศ: สหรัฐอเมริกา
อัตราส่วนภาพ: 2.39 : 1
เรท: ไทย/ , USA/PG-13
วันเข้าฉายในประเทศไทย: 12 เมษายน 2021
ผู้ผลิต/ผู้จัดจำหน่าย/สตูดิโอ: Trademark Films, Cine@, AG Studios NYC